pop
De liedjes van VanWyck’s conceptalbum klinken ook live rijk en panoramisch ★★★★☆
De veelkleurigheid van haar nieuwe werk tilt ook de optredens en de zang van de Amsterdamse VanWyck naar een hoger plan.
Toen de Amsterdamse VanWyck (Christine Oele) in 2020 het album God Is in the Detour uitbracht, vertelde ze de Volkskrant al over het conceptalbum dat zich in haar hoofd aan het vormen was: een vertelling over een man die aanspoelt op een eiland, niet meer weet wie hij is en curieuze eilandbewoners tegenkomt.
Dat album, The Epic Tale of the Stranded Man, is er nu. Het is het rijkste en meest panoramische dat VanWyck maakte. Hoezeer dat ook haar optredens een impuls heeft gegeven, bleek zondag in het stemmige decor van het Meervaart Theater in Amsterdam.
De violen die de muziek soms de trekken van een filmscore geven, ontbraken weliswaar, maar de emotionele veelkleurigheid bleef – en bleek in bekwame, beheerste handen bij VanWycks uitstekende nieuwe driemansbegeleidingsband.
De liedjes dwingen Oele om door de vocale registers te zwerven als de aangespoelde man over het eiland, van folky en breekbaar in I Was Innocent tot – een relatief nieuwe kleur op het VanWyck-palet – grimmig en krachtig in de donker rockende stukken als The Havoc Wreaker en Pond Floor Dwellers.
Oele leidde de liedjes in het Engels in, want er waren mensen van quite far away’ naar het theater gekomen. Dat is het verhaal van VanWyck in een notendop: ze richt zich tot een select publiek, maar hoe bijzonder haar werk is, wordt tot ver buiten Nederland gehoord.
Mysterie is haar wapen. Is het verhaal van de aangespoelde man een metafoor voor Oeles persoonlijke zoektocht? Is het een universeel verhaal over zoeken, verliezen en vinden?
Het antwoord komt in een liedje dat, typisch VanWyck, geen antwoord geeft: Maybe, Maybe Not. Die glimlach, de tintelende lichtheid ervan, staat VanWyck geweldig.
VanWyck
Pop
★★★★☆
22/5, Meervaart Theater, Amsterdam.
Tournee t/m 4/6.
