De gelabelde is een origineel en persoonlijk boek over onze neiging tot categoriseren

‘‘Weet je wat het is Dilara? Mijn familie is niet zo gesteld op buitenlanders, vluchtelingen en moslims. En jij bent een buitenlander, vluchteling én moslim. Daarom vond ik het lastig om jou’, ze aarzelde even, ‘als normaal te zien.’’ Of, op een terras met twee vriendinnen die hun afschuw uitspreken als een langslopende vrouw vies naar hun vriendin kijkt en op haar tuft: ‘‘Racist’, zegt de ene vriendin. ‘Kutwijf!’, riep de ander.’

Exact zo staat het er: in De gelabelde zijn alle hokjes, generalisaties, (voor)oordelen en containerbegrippen door auteur Dilara Bilgiç (Adiyaman, 2002) doorgestreept – óók die van haarzelf richting anderen (de ander). De doorhalingen veroorzaken oponthoud en dat is soms lastig lezen. Maar het is ook precies de bedoeling: elk doorgestreept label houdt de lezer een spiegel voor – ‘goh, dat denk ik ook weleens’ – om inzichtelijk te maken dat de mens, vaak overtuigd van zijn objectiviteit, de wereld aanschouwt door de eigen, gekleurde bril en van nature een diepgewortelde neiging heeft tot categorisering. De gelabelde is een persoonlijke en originele verkenning van wat er gebeurt als we verder kijken dan het hokje en erachter komen dat de door ons gelabelden meer op ons lijken dan we denken.