De dichte theaters zijn acteur Anil Jagdewsing noodlottig geworden

De sluiting van de theaters door de lockdown kostte acteur Anil Jagdewsing zijn leven. ‘Als hij tot mei van dit jaar gewoon had kunnen spelen, dan had hij nog geleefd. Daar ben ik van overtuigd’, zegt zijn zus Grace. Anil Jagdewsing overleed echter op 27 april. De exacte doodsoorzaak is onbekend, maar vermoedelijk heeft hij een beroerte of hartstilstand gehad. Hij werd maar 49 jaar.

Tien maanden eerder overleed al zijn levenspartner Bas Jilesen (48) aan de gevolgen van twee hersenbloedingen. Na diens dood speelde hij nog tante Desiree in de bekroonde theatervoorstelling De Tantes van de Toneelmakerij. Bij de eerste voorstelling in de Stadsschouwburg werd al vanwege de dreigende nieuwe lockdown gezegd: ‘Dit is onze première en onze dernière.’ Vrienden en familie zagen hem daar ook voor het laatst spelen.

‘Het gedwongen thuiszitten, het verdriet om het verlies van Bas en het alcoholgebruik vielen daardoor allemaal samen. Als hij had kunnen spelen, dan was hij mogelijk eerder naar een dokter gegaan en had hij beter voor zichzelf gezorgd’, weet Grace Jagdewsing.

Wilma Kuite, zijn agent, zakenpartner en goede vriendin, noemt het een enorme tragedie. ‘Voor mijn bureau Alles voor de Kunsten was hij publiciteitsmedewerker. Altijd vrolijk. Bijzonder creatief. Gul en grappig.’ In het najaar zou hij gaan spelen in de voorstelling Naar Paramaribo, waarin hij samen met Kevin Klein en Floyd Koster zijn land van herkomst Suriname zou bezingen. Het stuk wordt momenteel geschreven door Rob de Graaf die met zijn handen in het haar zit door Jagdewsings onverwachte dood. ‘Ik weet ook even niet hoe ik verder moet. Hij was zo’n energieke persoonlijkheid.’

Anil Jagdewsing was de jongste in een gezin van vier kinderen. In 1967 kwamen zijn ouders naar Nederland. Anil werd vijf jaar later geboren in Zaandam. Zus Grace: ‘Het jaar daarop remigreerden we naar Suriname, omdat mijn ouders heimwee hadden. Maar de kinderen konden niet wennen, zodat in 1975 besloten werd toch weer naar Nederland te gaan.’ Nu kwamen ze in Hoorn terecht.

Jagdewsing had al jong artistieke aanleg, kon goed tekenen en wilde altijd een rol in de schoolmusical. Hij probeerde zich zelfs de Westfriese tongval meester te maken. Een opleiding aan de Modevakschool maakte hij niet af, maar hij zou er zijn hele carrière voordeel van hebben. Ook de toneelafdeling van de HKU in Utrecht verliet hij voortijdig. Uiteindelijk vond hij zijn draai op de mime-opleiding van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, waar hij ook Jilesen leerde kennen. ‘Vanaf dat moment waren ze onafscheidelijk’, zegt Kuite. Voordat hij was afgestudeerd had hij al verschillende film- en theaterrollen gehad.

In 2000 vormde hij samen met Bas zijn eigen groep MGA (Mimegroep Amsterdam). Met de ‘praatmime’-voorstellingen Holland Xperience en Burning Bombay reflecteerde Jagdewsing op zijn Surinaams-Hindoestaanse afkomst. De groep hield op te bestaan toen in 2010 de subsidie werd stopgezet. Hij werd zzp’er en zat nooit verlegen om werk. Jagdewsing was een alleskunner die kon tekenen, schrijven, spelen, zingen, filmen en muziek maken. Hij speelde bij VIG (Je Suis… en Fuck da Police), De Gemeenschap (The Shakespeare Club en Christine van Stralen, de musical) en De Toneelmakerij (Eet je bord leeg en als laatste De Tantes).

Na 2010 reisde hij vaak naar Suriname, waar zijn zus een huis had, en naar zijn favoriete stek in Andalusië.