Collectief Bouillabaisse maakt voorstelling met lockdownspullen

De studio op de eerste verdieping van NDSM Treehouse, een creatieve broedplaats in Amsterdam-Noord, is bezaaid met rondslingerende planken, Red Band-snoepjes en bomvolle gereedschapskisten. Performancecollectief Bouillabaisse is druk bezig met de opbouw van hun nieuwste project. In de kleine loods achter de klusspullen ontstaat het begin van het decor van Thought Fax, een voorstelling in een interactief museum met lockdownspullen. Objecten die belangrijk waren tijdens de coronaperiode, zoals een leeggelopen ballon, vanwege een verjaardag die niet gevierd kon worden, en een vibrator – ook onmisbaar.

Op sociale media deed Bouillabaisse een oproep aan mensen om voorwerpen uit te lenen die het afgelopen jaar voor hen belangrijk waren geweest. In één dag reden ze met een busje rond om de spullen op te pikken en de mensen te ontmoeten. Achter elk voorwerp zit een persoonlijk verhaal: studenten maakten van een muizenval een knus huisje met lichtjes en Frank uit Zoetermeer maakte een anti-kattendak omdat hij veel thuiswerkte en zijn kat steeds op de laptop kroop. Een vrouw kon maanden niet naar de kapper en werkte haar uitgroei bij met een busje haarverf. Een laptop met felgekleurde codes die over het scherm rollen vertelt het verhaal van een meisje dat van carrière veranderde en zichzelf leerde coderen.

Bouillabaisse werd in 2011 opgericht door vijf actrices die waren afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht. Van de oorspronkelijke bezetting van het collectief spelen Isis Cabolet, Jamie Grant, Stefanie van Leersum en stagiair Clara van Kempen vanaf 23 juni Thought Fax.

‘Het werklicht staat nu aan. We kunnen de lampjes wel aandoen, dat ziet er leuker uit’, oppert Cabolet. De snoeren met kerstlichtjes die door de ruimte verspreid hangen springen aan. ‘Omdat we alles zelf maken, hebben we ook voor deze verlichting gekozen. Niets ingewikkeld met beamers, bijvoorbeeld. We hebben daar geen budget voor, maar bovenal vinden we het erg leuk om het zelf te doen.’

Martelkamer

De actrices doen alles zelf, van script schrijven tot decor bouwen. Op 6 juni is de opbouw in de studio begonnen. ‘We accepteerden deze locatie zonder dat we het hadden gezien’, vertelt Cabolet. ‘Toen we hier voor de eerste keer kwamen, stond er alleen een blok met een stoel erop. Het leek een martelkamer.’ Inmiddels begint het museum vorm te krijgen: overal hangen plankjes, op sommige is een voorwerp te zien, op andere niet. Ineens klinkt een doffe dreun. Er gaat iets mis met de boormachine. ‘Oeps’, aldus Van Kempen, de boor nog in haar hand. ‘Dit is dus hoe het er hier aan toegaat.’

De bezoekers betreden het museum in hun eentje. De vier actrices spelen om de beurt. Zo is de performance coronaproof én een unieke een-op-eenervaring. De 25 minuten durende voorstelling zal draaien om contact tussen de performer en de bezoeker.

Bouillabaisse maakt vaak voorstellingen waarbij interactie en hedendaagse thema’s centraal staan. Geïnspireerd door onder meer het Londense Secret Cinema maken de actrices meeslepend theater, waarbij het publiek onderdeel is van het verhaal en daar ook invloed op heeft. Er is veel meer mogelijk naast het klassieke theater, is de boodschap van Bouillabaisse. Cabolet: ‘We hebben niet zo veel met het idee dat er een harde scheiding is tussen podium en publiek.’

Met Thought Fax is het de bedoeling dat mensen iets nieuws meemaken. De confrontatie met spullen en verhalen uit een bijzondere periode moet daaraan bijdragen. ‘Het is idee is dat bezoekers weggaan met heel veel prikkels’, aldus Van Leersum. ‘Ze moeten zonder fysiek contact toch het gevoel krijgen dat ze verbinding hebben.’