POSTUUM
Clark Terry klonk als je vriend, hij stelde nooit teleur
Als je hem op het podium zag staan, werd je blij. En als je hem hoorde al helemaal. Er is geen trompettist geweest met zo'n aantrekkelijk geluid als Clark Terry: speels, opgewekt, hard swingend, met vloeiende lijnen en karakteristieke toonbuigingen. Miles Davis, Dizzy Gillespie en Quincy Jones keken tegen hem op. Hij is op bijna duizend platen te horen, meer dan enig andere jazztrompettist. Zaterdag overleed Clark Terry, 94 jaar oud, aan de gevolgen van vergevorderde diabetes.
Er zijn veel muzikanten wier namen diep respect en bewondering oproepen. Bij Clark Terry komt daar nog een hartverwarmend geluksgevoel bij. 'C.T.' klonk als je vriend en hij stelde nooit teleur. De zachtaardige, humoristische trompettist werkte zich niet omhoog tot superster, maar kan worden beschouwd als een van de invloedrijkste jazzmuzikanten. Hij speelde onder meer in de orkesten van Duke Ellington en Count Basie en als eerste zwarte muzikant in The Tonight Show Band. Later koos hij voor een vrijere rol in kleine bezettingen zoals het trio van Oscar Peterson met Chico O'Farrill, en zijn succesvolle kwintet met trombonist Bob Brookmeyer.
Als jongen die opgroeide in het St. Louis van de jaren dertig maakte Terry zijn eerste trompet van een plastic buis met een loden pijp als mondstuk. Zijn buren waren het onbestemde getetter op een gegeven moment zat en zorgden dat er geld werd ingezameld voor een echt instrument. Terry speelde er de hele dag op.
Bijzonder is dat hij over alle registers een schijnbaar moeiteloos dik geluid had. Ook klonk hij subliem op de bugel, een omfloerst klinkende variant van de trompet die dankzij hem opnieuw in productie werd genomen en in de mode raakte. Met zijn pastiche op onverstaanbaar zingende blueszangers genoot Terry ook als zanger populariteit, resulterend in de hit Mumbles.
C.T. deelde zijn kennis royaal met jongere musici. Vorig jaar verscheen de ontroerende en gelauwerde documentaire Keep On Keepin' On over Terry's relatie met zijn protegé, de 23-jarige blinde pianist Justin Kauflin. Het gat dat Terry achterlaat heeft hij al tijdens zijn leven gevuld met talloze door hem geïnspireerde muzikanten en genoeg vreugdevolle opnamen om nog jaren van te genieten.
