Cicero keuze: Week 28
Het meest vrouwvriendelijke boek uit de late Middeleeuwen is de Decamerone (ca. 1350) van Giovanni Boccaccio. Als om dit te onderstrepen is voor de uitgave Slimme vrouwen (Athenaeum-Polak & Van Gennep) een tiental verhalen gelicht uit de complete Decamerone-vertaling van Frans Denissen, die vorig jaar verscheen. Uit het nawoord van René van Stipriaan: ‘Het is alsof liefde vrouwen slimmer maakt, maar dat niet alleen: mannen worden er vaak dommer van.' Niet te koop, maar cadeau bij aankoop van twee boeken uit de Salamander Klassiek-reeks. Hij heeft een zwartgallige visie en een rijke stijl, was taxichauffeur en woont met vrouw en zoon in Moskou. Veel meer is niet bekend over Dmitri Bakin, de Russische auteur van Reden om te leven (vertaling Arie van der Ent; Vassallucci; ¿ 17,50), voor welke bundel verhalen hij de Anti-Bookerprijs kreeg. Bakin stuurde zijn vrouw om de prijs van tienduizend dollar op te halen. ‘Ik heb een hekel aan reizen en aan ontdekkingsreizigers', luidde de eerste zin van Tristes tropiques, het magnum opus uit 1955 van de cultureel antropoloog/etnograaf Claude Lévi-Strauss waarmee hij wereldfaam verwierf. Hij doet daarin uitgebreid verslag van zijn reizen naar Brazilië en Azië. Het boek werd vooral beroemd door de delen over vier Braziliaanse indianenstammen bij wie Lévi-Strauss in de jaren dertig van de vorige eeuw veldonderzoek verrichtte. Nu in een nieuwe vertaling: Het trieste der tropen (Atlas; ¿ 24,90). Al Galidi, een jonge uitgeprocedeerde asielzoeker uit Irak die misschien al niet meer in Nederland verblijft, schrijft zo: ‘Je vader at pannenkoeken en dronk koffie verkeerd toen jouw sperma werd gemaakt. Jouw moeder at vla en dronk cola en jouw eieren werden geboren.' Blanke Nederlanders doen dat wél (De Arbeiderspers; 12,50) is zijn tweede bundel verzamelde columns die hij schreef voor De Leeuwarder Courant en De Gelderlander.
