Chef-dirigent Otto Tausk toont in de Eerste Symfonie van Mahler een heldere visie ★★★☆☆

Momenteel is elk concert dat doorgaat een klein wonder. Het Gelders-Overijsselse orkest Phion zou rond de feestdagen in verschillende steden de Zesde symfonie van Gustav Mahler spelen, maar 107 musici zijn er nu vijftig te veel. Door het programma om te gooien en de begintijden te verschuiven, kon de reeks kerstconcerten toch grotendeels worden gered.

In plaats van de Zesde klinkt zaterdagmiddag in De Vereeniging in Nijmegen Mahlers Eerste symfonie in het arrangement van Erwin Stein, dat de oorspronkelijke bezetting ruwweg halveert. In de eerste wordt een lange strijd geschetst die na veel tegenspoed eindigt in een zegevierende finale. Die dosis optimisme kan iedereen nu gebruiken.

Voorafgaand zingt Raoul Steffani Fünf Lieder van Gustavs vrouw, Alma Mahler. Steffani is met zijn warme, egale baritonstem en gevoeligheid voor tekst een gedroomde liedvertolker. Alleen is er geen echte wisselwerking tussen hem en de het orkest, dat vaak te hard speelt. Zou de repetitietijd te kort zijn geweest?

Chef-dirigent Otto Tausk toont in ieder geval in de symfonie een heldere visie en navigeert met een vanzelfsprekende souplesse van hoopgevende piek naar moedeloos dal. De vogelzang van de houtblazers, de fraai gespeelde fanfares en de bitterzoete melodieën vloeien ongedwongen in elkaar over.

In de twee middendelen dikt Tausk de parodie niet aan. De boerendans behoudt zijn waardigheid en in de ironische dodenmars overheerst de melancholie. In het lange, grillige slotdeel bouwt Tausk verhalend een spanningsboog op. Tijdens de spetterende ontknoping ben je de kleinere bezetting allang vergeten.