Caótica Ana

In een grot bij Ibiza leidt de beeldschone Ana een zorgeloos hippiebestaan met haar vader. Ze verkoopt haar kakelbonte krijttekeningen op de markt, banjert poedelnaakt tussen de badgasten en viert al even schaamteloos haar seksualiteit. Wat anderen van haar denken zal het met dreads getooide natuurkind een zorg zijn. Ze lacht onafgebroken, zet haar ogen wijd open, zwemt een rondje en is tevreden.

Maar bij Julio Medem (Los amantes del circulo polar, Lucia y el sexo) kan het leven onmogelijk zo simpel blijven. In zijn universum is er geen plek voor toeval, zijn heden en verleden elkaars spiegel en kent de ware liefde geen einde. De werkelijkheid bewaart slechts zijn eenvoud zolang je, zoals Ana, de deuren van je onderbewuste gesloten houdt. Dat verandert wanneer ze verhuist naar de Madrileense kunstenaarskolonie van mecenas Justine, daar haar eerste en eeuwige grote liefde ontmoet en onder hypnose met talloze vorige levens in aanraking komt.

Die spirituele ontdekkingstocht is voor Medem een vrijbrief om volledig loos te gaan. Het ene moment gallopeert Ana op een kameel door de Sahara, het andere wordt ze bedreigd door een bijlzwaaiende Navajo-indiaan of vaart ze per zeilbootje naar New York. De camera zwiept en schokt en schiet tijdens het vrijen over haar zwetende lijf; zelf wisselt ze zo vaak van kapsel als de film verandert van kleur. Medem wil er van alles mee zeggen – over ons contact met de geschiedenis, de zucht naar kennis, de oorlog in Irak en wat al niet. Intussen telt hij af van tien naar nul, alsof je ook zelf gehypnotiseerd zou moeten raken door deze warboel.

Eigenlijk is Medems wereld veel simpeler dan hij zich voordoet. Mannen zijn verkrachters en vrouwen zijn hoeren, vinden de personages. Zelf voegt Medem (1958) zich daarnaar wanneer Ana's rokje opwaait in de lift, of ze als serveerster wellustig lurkt aan een asperge terwijl een aapachtige bodyguard haar benen spreidt. Magische metafysica blijkt het cadeaupapier voor de ordinaire erotische fantasietjes van een geile vijftiger.