Bruce Almighty

God is in Bruce Almighty geen oudtestamentische, jaloerse schepper, maar een zachtmoedige vaderfiguur. Hij heerst niet met strenge geboden, maar probeert de mens juist een anti-autoritaire opvoeding te geven.

Hij verschijnt in het leven van Bruce Nolan, televisieverslaggever in Buffalo, wanneer die zich te vaak heeft beklaagd over de onrechtvaardige wereld. Jim Carrey speelt Nolan. Dat doet hij niet met de manische energie waarmee hij in films als The Mask en Ace Ventura beroemd werd, maar de blasfemische woede die hij uit als hij een kans misloopt om anchorman te worden is nog altijd genoeg om de hemel te beroeren.

God, belichaamd door Morgan Freeman, besluit de opstandeling een unieke kans te bieden, en schenkt hem Zijn almacht. Laat maar zien dat het beter kan, is de boodschap. En Carrey gebruikt de gave voor praktische ingrepen in zijn eigen leven, nadat hij eerst met zijn nieuwe macht heeft kennisgemaakt.

In een lunchroom scheidt hij de wateren in een soepkom alsof het de rode zee is. Later, tijdens een restaurantbezoek, leert hij een ander aspect van goddelijkheid kennen. Vlak voor de maaltijd wordt het voeren van een gesprek hem vrijwel onmogelijk omdat doordringende geluiden hem vanaf de andere tafeltjes bereiken. Het zijn de stemmen van mensen die bidden voor het eten. Carrey kan ze niet aanhoren.

Die confrontatie tussen sublieme superioriteit en alledaagse praktijk levert de beste momenten op. Maar natuurlijk kan niemand oog in oog met Hem komen te staan zonder er een beter persoon door te worden, en dat is al snel de voorspelbare wending die Bruce Almighty neemt.

Regisseur Tom Shadyac is behalve voor een aantal eerdere Carrey-komedies ook verantwoordelijk voor Patch Adams, en de mierzoete boodschap van die film is terug te vinden in de verbeterde levenshouding die de tv-verslaggever na de ontmoeting met God laat zien. Dat het moralisme de overhand niet krijgt, is te danken aan Carrey.

Zijn onrust is te groot om de lieflijke scènes met vriendinnetje Jennifer Aniston normaal te laten verlopen, zijn ironie te sterk om de miraculeuze goedheid die hij ontdekt serieus te kunnen oproepen. Carrey is een acteur die meer zichzelf is dan het personage dat hij moet spelen.

Op die manier weet hij in de zwakkere tweede helft van Bruce Almighty zichzelf te redden, en daarmee ook de film.