Boy van de oekoe

Ver van huis, bedwelmd door de lokale brandewijn en na lang worstelen met de jetlag eindelijk in dromenland, voerde mijn geest mij vanuit de binnenlanden van Brazilië terug naar de werkvloer in Amsterdam. Ik droomde dat ik ten burele Unplugged van Eric Clapton opzette om de arbeidsvreugde te verhogen.

Onzeker over de betamelijkheid van mijn handelen ging ik van bureau naar bureau om de goedkeuring van mijn noest tikkende collega’s te vragen. ‘Waarom zet jij toch zo vaak Unplugged van Eric Clapton op?’, vroeg V-verslaggever Gidi Heesakkers me. ‘Luister ook eens naar de Griekse zanger Oekocnastos. Met kappa casino: eerst een k, dan een c.’ Ik zette het op en we leverden die dag een bijzonder fraai middenkatern af.

Eenmaal ontwaakt en pogend de kou te negeren (het was de koudste week in Minas Gerais in 43 jaar, zei mijn schoonzus later die dag), pakte ik mijn telefoon, opende Spotify en zocht tevergeefs naar Oekocnastos. Wel vond ik de The Koe Cast, een zelfhulppodcast met afleveringen als How to Create a Life of Meaning, Money & Impact – een wrange grap van Morpheus.

Ik beluisterde het tweede zoekresultaat, Oekoe van Bolle Tito. ‘Ik ben die boy van de oekoe/ ben een ondernemer op de street pak ik doekoe/ bezig in het veld hou die controle condoekoe/ heb alles wat je zoekt, ben die boy van de oekoe’, rapt hij. Zelf ben ik ook ‘ondernemer’, als freelancer pak ik ook enige doekoe, dus ik voelde op deze koude Braziliaanse herfstochtend met Bolle Tito mee, al begreep ik niet alle woorden. Volgens het online straatwoordenboek staat ‘Oekoe’ voor ‘hoek’, als in ‘ey kom naar die oekoe’.