Blueslegende B.B. King overleden

De gitarist en zanger King maakte zijn eerste platen in 1949. In 1951 had hij met het nummer Three O'Clock Blues zijn eerste hit. Wereldwijd verkocht King miljoenen platen en hij werd opgenomen in de Blues Foundation Hall of Fame en de Rock and Roll Hall of Fame. King speelde op een Gibson-gitaar, die hij liefdevol Lucille noemde.

In 2009 werd hij voor de vijftiende maal onderscheiden met een Grammy, voor zijn album One Kind Favor.

De gezondheidstoestand van King was de laatste tijd zeer slecht. Onlangs werd bekend dat hij palliatieve zorg kreeg.

undefined

Katoenplantages

Riley Ben King werd op 16 september 1925 geboren tussen de katoenplantages van Itta Bene, in de staat Mississippi. Als kind plukte hij katoen om zijn moeder aan extra inkomen te helpen. De muziek waarmee hij het eerst in aanraking kwam, was gospel, in de kerk. Van de predikant leerde hij gitaar spelen.

Begin jaren veertig speelde King muziek op straat en werkte als vrachtwagenchauffeur. Hij was gitarist in The Famous St. John's Gospel Singers. In 1947 verliet hij Mississippi om in Memphis zijn geluk te beproeven als bluesmuzikant.

Beale Street Blues Boy

Zijn neef Bukka daar bracht hem de fijne kneepjes van de bluesgitaar bij. Het eerste succes was een live-optreden voor de radio. Al snel trad hij wekelijks op de radio op in ruil voor het zingen van reclamespots. Hij schopte het tot dj en werd bekend als de Beale Street Blues Boy. Later werd zijn bijnaam Blues Boy King, afgekort tot B.B. King.

Zijn eerste platen maakte King in 1949. Hij nam in 1951 de single Three O'Clock Blues op. Het werd een hit die hem nationaal de reputatie van vernieuwende bluesgitarist opleverde. Hij tekende bij Universal Artists.
In de jaren vijftig reisde King rond met een dertien leden tellende band. Hij trad per jaar ongeveer 275 keer op. In 1956 gaven King en zijn band maar liefst 342 eenmalige concerten. Hij trad op voor een zwart publiek en werd gerespecteerd in blueskringen, maar genoot nog niet het succes van zijn zwarte tijdgenoten Little Richard, Fats Domino en Chuck Berry. Dat kwam pas toen blanke jongeren de blues ontdekten.

Blues Foundation Hall of Fame

Blanke bands die zeiden door hem te zijn beïnvloed, bezorgden King extra publiciteit. Zijn volgende albums waren een doorslaand succes. Hij kwam terecht in het voorprogramma van de Rolling Stones.

Zijn succes was in 1969 aanleiding voor het eerste bezoek aan Europa. Een jaar later nam hij voor het eerst een plaat op met rockmuzikanten. Sindsdien liep zijn carrière op rolletjes. B.B. King kreeg in 1984 een plaats in de Blues Foundation Hall of Fame en in 1987 in de Rock and Roll Hall of Fame. In dat jaar kreeg hij ook de Lifetime Achievement Grammy Award.

Ook als tachtiger deed King het nauwelijks rustiger aan en bleef rondreizen als Amerika's 'blues ambassadeur' in de wereld.