Popjaar 2021 biedt ons een prima cursus weerbarstige Britse rock (postpunk, zo je wilt). Vergeleken met het toegankelijke Dry Cleaning vroegen Black Country, New Road en Squid al vrij veel van de cursist. Nu zijn we bij het onderdeel ‘voor gevorderden’ aanbeland: Cavalcade van het jonge Black Midi uit Londen.

Rustig beginnen? Niets daarvan. John L opent het vuur als een machinegeweer en maakt direct duidelijk dat Black Midi compromisloos is: dolle progrock, jazz en avant-garde zijn hier verwikkeld in een kooigevecht zonder spelregels.

Hoewel, dat laatste was op debuut Schlagenheim (2019) misschien zo. Cavalcade is strakker van compositie: de dynamiekverschillen in Slow verraden een toegenomen beheersing en voor de vreemde bossanova-pastiche Marlene Dietrich is even zorgvuldig ruimte gemaakt als voor de plechtige finale Ascending Forth.

Koortsachtig en ontregelend is het opnieuw. Wie allergisch is voor tempowisselingen umsonst moet Black Midi vooral mijden. Die opening van Chondromalacia Patella... zouden ze het Nederlandse The Ex eigenlijk kennen? Vermoedelijk wel.

Black Midi

Cavalcade

Pop

★★★★☆

Rough Trade/Konkurrent

Welke nieuwe muziek is er uitgebracht en wat vinden de experts van de Volkskrant daarvan? Bekijk onze muziekpagina met het album van deze week, alle recensies en de tracks van de week.