Behind Her Eyes bouwt op naar een allesverklarend plot – dat toch dunner blijkt dan gehoopt ★★★☆☆

Zouden er nog mensen rondlopen die niet weten wat de uitsmijter van de thriller The Sixth Sense (1999) van M. Night Shyamalan is, de plottwist die alles wat je in de anderhalf uur daarvoor had gezien in een ander licht plaatst? U weet wel: I see dead people. Er zijn scenarioschrijvers die het het hoogste goed vinden om in de apotheose het kleed onder de kijker vandaan te trekken.

Behind Her Eyes, een zesdelige Britse bovennatuurlijke thriller gebaseerd op het gelijknamige boek van Sarah Pinborough, is zo’n verhaal. Je moet er dan wel rekening mee houden dat je er vijf uur voor over moet hebben voordat het what the fuck-moment arriveert, waarbij het zich ook nog eens als een dubbelklapper presenteert. De promotiecampagne van de thriller van Pinborough ging in 2017 gepaard met de hashtag #WTFThatEnding en een doorzichtige smeekbede aan critici om vooral niets van de plot weg te geven. (En dat zullen we hier ook niet doen, al was het maar omdat we niet weten waar te beginnen).

Maar een concept dat zo aan een verrassende ontknoping lijkt opgehangen, maakt van de kijker een argwanend type, waardoor die moeilijk verleid wordt door het verhaal. Het is als een bezoek aan het spookhuis op de kermis; je staat op scherp.

Behind Her Eyes lijkt aan te sturen op een complexe relatie tussen drie personages, waarbij de kijker zich het makkelijkst identificeert met Louise (Simona Brown), een gescheiden moeder, voorzichtig op het datingpad en werkzaam als assistent in een psychiatriepraktijk. Op een avond in een kroeg komt ze David (Tom Bateman) tegen. Een dronken flirt eindigt in een kus, waarna ze er ’s ochtends op haar werk achterkomt dat deze David haar nieuwe baas is. Enfin, u kent de situatie, en als het niet zo is, dan heeft u al een tijd niet meer naar romcoms en soaps gekeken.

Het wordt nog een stukje ingewikkelder als Louise niet veel later – letterlijk – tegen Adele (Eve Hewson) aan loopt, die aanstuurt op een vriendschap. Aangezien Adele de echtgenoot van David is, had Louise dat beter niet kunnen doen. Maar ja, zo gaan die dingen in miniseries.

We duiken ondertussen steeds dieper in de merkwaardige relatie die Adele en David lijken te hebben, waarbij al snel duidelijk wordt dat Adele lange tijd psychiatrisch patiënt was en door haar echtgenoot wordt aangelijnd met zware medicatie. De tijd die Adele in de kliniek doorbracht en de relatie die ze daar had met patiënt Rob (Robert Aramayo) krijgt veel aandacht, als een zich langzaam ontvouwend verhaallijntje.

Met terugwerkende kracht is wel te begrijpen waarom de personages een wat wezenloos karakter hebben; onbetrouwbare vertellers zo lijkt het, stuk voor stuk. Wie zich afvraagt waarom de personages zich wat houterig door het verhaal bewegen moet misschien de touwtjes omhoog volgen, die leidden naar de handen van de poppenspeler. En daar zit bepaald geen Hitchcock in dit geval.

Subtiel is het dus niet en we hadden na een kleine vijf uur bingen absoluut geen behoefte om ons na de plottwist (klein oprecht wtf-je, dat wel) opnieuw door het verhaal te bewegen. ‘Knettergek’, noemde een Amerikaanse criticus het eind van Behind Her Eyes. En daar sluiten we ons graag bij aan.