AlbumrecensieBarbara Hannigan - La Passione
Barbara Hannigan en Ludwig lokken je met adembenemende precisie naar het dodenrijk ★★★★★
Liederen op de drempel van de dood: de Canadese sopraan en dirigent Barbara Hannigan had vorige zomer bij de opnamen in Hilversum ook niet kunnen bedenken in welk klimaat haar cd La Passione zou landen. Ze zingt werk van de Franse componist Gérard Grisey. In 1998, kort na het voltooien van Quatre chants pour franchir le seuil, overschreed hij zelf de laatste drempel.
Grisey mediteert over het aanstaande sterven op christelijke, Griekse, Egyptische en Mesopotamische teksten. Klank verschijnt uit ruis en vergaat tot ruis. Een stem breekt, de nachtengel fladdert. Adembenemend is de precisie waarmee Hannigan en de musici van het Nederlandse orkest Ludwig je naar het dodenrijk lokken.
Ook op deze cd: de ijzingwekkende zangsolo Djamila Boupacha van Luigi Nono, over een gemartelde Algerijnse vrijheidsstrijdster. En Haydns 49ste symfonie, bijgenaamd ‘La Passione’, in een extreem eigenzinnige kijk. Prachtig bijvoorbeeld hoe de klavecinist Tineke Steenbrink soms langs de noten schuurt.
Barbara Hannigan
La Passione
★★★★★
Klassiek
Alpha
