Review
Bar Bahar had beter kunnen zijn, maar de makers verdienen aanmoediging
Dit ietwat schematische debuut laat weinig te raden over, maar toch kun je deze vrouwen alleen maar aanmoedigen. De weinig ervaren actrices spelen de drie vrouwen en hun vrijheidsstrijd met overtuiging.
Drie jonge Palestijnse vrouwen (een lesbische dj, een losbandige advocaat en een gesluierde verloofde) delen in dit controversiële drama een appartement in de Israëlische stad Tel Aviv. Dat klinkt als het begin van een grap, maar verwordt vlot tot een bloedserieus en gedurfd pamflet voor vrouwelijke onafhankelijkheid. In het Midden-Oosten bleef Bar Bahar (ook uitgebracht onder de vertaalde titel In Between) in ieder geval niet onopgemerkt. Regisseur Maysaloun Hamoud ontving doodsbedreigingen van conservatieve geestelijken en in Palestina werd een fatwa over haar uitgesproken. Dat was in het land voor het laatst in 1948 gebeurd.
Hamoud, kind van Palestijnse ouders, geboren in Hongarije, woonachtig in Israël, laat in haar zelfgeschreven speelfilmdebuut aan duidelijkheid niets te wensen over. Met strakke hand schetst ze helder afgebakende karakters, die vervolgens helder en afgebakend met elkaar en hun omgeving kunnen botsen. Het is eenvoudig het drietal snel in de armen te sluiten. De lesbische dj Salma krijgt de woede van haar streng christelijke ouders over zich heen als ze zich voorzichtig met haar geaardheid op haar gemak begint te voelen, de losbandige advocaat Layla denkt de liefde van haar leven te ontmoeten tot-ie een conservatieve eikel blijkt en de verloofde van de gesluierde Nour ontpopt zich al helemaal tot hufter.
Bar Bahar (***), drama.
Regie Maysaloun Hamoud
Met Sana Jammelieh, Mouna Hawa, Shaden Kanboura, Mahmud Shalaby.
96 min., in 24 zalen.
Heft in eigen hand
Het is een schematische verhaalopzet, waardoor de plotontwikkelingen een enigszins voorspelbaar verloop krijgen. Een zwart-witaanpak die weinig recht doet aan de complexere werkelijkheid, bovendien.
Maar het zou te zwaar zijn om van een gemiste kans te spreken. Hamoud is er vooral op uit een generatie aan te moedigen het heft in eigen hand te nemen, weg van vastgeroeste religieuze tradities, weg van het patriarchaat. En daarin slaagt ze uitstekend. Mooi hoe ze Salma, Layla en Nour, met overtuiging gespeeld door de weinig ervaren actrices Sana Jammelieh, Mouna Hawa en Shaden Kanboura, laat ontdekken dat ze ondanks hun verschillende achtergronden in hetzelfde schuitje zitten. En de scènes in het nachtleven van Tel Aviv bevatten een aanstekelijke muzikale energie.
Dat neemt niet weg dat Bar Bahar een betere film had kunnen zijn. Maar wanneer zich na één hoogst nare scène een doortimmerd wraakcomplot ontvouwt, inclusief thrillerachtige confrontaties in een donkere parkeergarage, kun je weinig meer doen dan dit drietal volmondig toejuichen bij hun vrijheidsstrijd.
