Argentijns verzet tegen hoofdrol van de 'hoer' Madonna in musicalverfilming Evita gelanceerd met mantelpakjes en nieuwe make-uplijn

Van onze correspondent

Oscar Garschagen

WASHINGTON

Madonna, Amerikaans sekssymbool van de jaren tachtig, zangeres, danseres en sinds kort moeder, en Eva Perón, Argentijnse femme fatale in de jaren veertig, filmactrice, minister en vrouw van president Juan Perón worden gepresenteerd als vrouwen die veel met elkaar gemeen hebben: allebei katholiek, arm geboren, gedisciplineerd en bijzonder ambitieus en allebei bewonderd en verafschuwd.

Fans van Madonna Louise Ciccone, die nog nooit van Evita, de 'Madonna van de Hemdlozen' hebben gehoord, worden met grote advertenties en veel gratis publiciteit in staat van opwinding gebracht en aangemoedigd in de telefonische voorverkoop kaartjes aan te schaffen. Dat is hoogst ongebruikelijk in de VS, waar in bioscopen altijd plaats is.

In New York en Los Angeles, de steden waar Evita van de Britse regisseur Alan Parker op Kerstdag in première gaat, wordt doelbewust de indruk gewekt dat kaartjes schaars zullen zijn.

Disney, dat zestig miljoen dollar in de verfilming van de Broadwaymusical van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice heeft gestoken, is beslist niet het enige concern dat een Evita-rage wil creëren.

Maria Eva Ibarguren Duarte de Perón, minister van Arbeid en Argentijnse First Lady tot haar dood in 1952, was een belangrijke cliënte van de Franse modeontwerper Christian Dior en maakte zijn New Look wereldberoemd.

Sinds vorige week heeft het warenhuis Bloomingdale's, een deftig soort Bijenkorf, boetieks ingericht met de Evita Look (tango jurken, klassieke mantelpakjes en imitaties van Eva's inhuldigingsjurk) en Estée Lauder tracht met paginagrote advertenties een nieuwe make-up-lijn, The Face of Evita, te lanceren.

Uiteraard gaat het niet om het gezicht van Evita, maar van modetrendsetter Madonna, die in de jaren tachtig zorgde voor een spectaculaire stijging in de verkoop van Jean Paul Gaultier-ondergoed.

Warenhuis en parfumfabrikant worden daarbij geholpen door Vo gue en Vanity Fair, die voorspellen dat Amerikaanse vrouwen weer strak getailleerde mantelpakjes, bont, echte juwelen, hoge hakken en knalrode lipstick gaan dragen. Of er in het modebeeld een Evita-rage zal ontstaan is voorlopig nog de vraag.

In het Metropolitan Museum of Art in New York wordt toevallig een expositie gehouden over het werk van de in 1957 gestorven Christian Dior en daaruit blijkt dat hij in de VS, net als in Frankrijk, nog altijd zeer invloedrijk is.

Als de eerste kritieken (Time, Newsweek, The Los Angeles Times) een aanwijzing vormen wordt de nieuwste film van Alan Parker een succes. Krant en weekbladen zijn positief tot laaiend enthousiast (Time) over het in Buenos Aires, Boedapest en Londen verfilmde spektakel met veertigduizend figuranten.

Parker, Madonna, Jonathan Pryce als Juan Perón en Antonio Banderas in de rol van verteller, worden royaal geprezen voor de verfilming van de musical over het leven van Evita.

Een historisch verantwoord relaas is de film nadrukkelijk niet en dat gold ook voor het werkstuk van Webber en Rice, die terwille van de film, waarvoor zij een nieuw nummer hebben geschreven en gecomponeerd, hun slepende ruzie opzij hebben gezet. Over bijvoorbeeld de rol die de Peróns gespeeld hebben bij de opvang van meer dan vijftien duizend nazi's wordt in de film gezwegen.

Voor Parker, regisseur van onder andere Mississippi Burning, Birdy en muziekfilms als Fame en Pink Floyd: The Wall, is met de verschijning van Evita een periode van zestien jaar afgesloten. De Brit, die in Hollywood zijn heimwee naar Engeland onderdrukt met videoafleveringen van de Eastenders, wees in 1979 een verzoek de musical van Webber en Rice te verfilmen af. Een besluit waar hij lang spijt van gehad heeft.

Parker kreeg een tweede kans nadat regisseur Oliver Stone, die medeverantwoordelijk is voor het script, zich had teruggetrokken. Stone, die de musical wilde verfilmen met Michelle Pfeiffer of Meryl Streep, kreeg van de Argentijnse president Menem in 1994 geen toestemming te filmen in het Casa Rosada, het huis van de Peróns in Buenos Aires. Deze locatie is voor Perónisten, die zich fel verzet hebben tegen Evita met 'de hoer' Madonna in de hoofdrol, heilige grond.

In tegenstelling tot Stone kreeg Parker wel toestemming om in Argentinië te filmen, maar ook hem werd de toegang tot het Casa Rosada onthouden.

Het was uiteindelijk na een bezoek van Madonna aan president Menem, dat de regering toestemming gaf om Don't cry for me Argentina vanaf het balkon van dit bijzondere huis te zingen. Volgens Madonna kon Menem tijdens dat bezoek zijn ogen niet van haar lijf en haar bh-bandje afhouden.

Menem, die op het ogenblik alle New Deal-achtige programma's uit het tijdperk van president Juan Domingo Perón terugdraait, gaf pas op het laatste moment toestemming voor het gebruik van Casa Rosada.

In Argentinië was de ophef over Madonna als Evita toen al aan het wegebben en kleefden er voor Menem geen politieke risico's meer aan de film. De Argentijnse regering, die vreesde dat de verafgoode Eva zou worden afgebeeld als een hoer met een goed hart, had al voor alle zekerheid besloten een eigen film te laten maken over de vrouw die werd aanbeden door de arme massa's van Argentinië.

Eva was de kampioene van de armen, de vakbeweging en vrouwenrechten, Zij dreigde de rijken met het afbranden van hun dure villawijken en werd razend populair door haar liefdadigheidswerk.

Dat is de ene kant van het beeld. Eva was ook een ambitieuze, op macht beluste vrouw, die volgens haar biografen in werkelijkheid, net als haar man de president, geen flauw benul had van regeren of het omzetten van de rijkdommen van Argentinië in welvaart voor iedereen.

De popsterstatus van Eva Perón maakte Madonna een zeer geschikte kandidate voor de rol in de film. Hoewel in de afgelopen vijftien jaar iedere blanke Amerikaanse filmactrice naar deze rol heeft gedongen, was het voor Parker meteen duidelijk dat de 38-jarige zangeres en danseres de meest geschikte kandidate was.

Nadat Stone de hoop ooit nog Evita te kunnen verfilmen had opgegeven en Disney een contract met Parker had gesloten, ontving de regisseur een lange brief, waarin Madonna letterlijk smeekte om de rol. 'Ik voelde, nee ik wist zeker, dat ik deze rol zou aankunnen. Ik moest deze rol hebben', vertelde Madonna woensdag in een gesprek met USA Today.

Haar carrière was na de publicatie van een raar boek over seks en enkele muzikale flops vastgelopen en alleen door vrijages met basketbalsterren als Dennis Rodman kwam zij nog in het nieuws.

Maar film- en muziekcritici in de VS zien in haar rol als Evita de lang verwachte doorbraak naar de status van serieuze actrice. 'Zij heeft enorme kwaliteiten. Je moet naar haar kijken. Zij is een magneet voor de ogen. Evita is een must see', aldus Time.

Evita krijgt zaterdag een eenmalige wereldpremière in Los Angeles, waar hij, net als in New York, vanaf 25 december in meerder bioscopen te zien zal zijn. Daarvóór draait de film al in enkele Europese steden. In Londen is hij vanaf 19 december te zien, in de rest van Engeland later. De Nederlandse première mocht niet gelijktijdig met Londen plaats vinden. Daarom begint Evita vanaf volgende week vrijdag, en niet naar gebruik op donderdag, aan zijn tournee langs ongeveer zestig Nederlandse bioscopen. Donderdag 19 december is hij echter al te zien bij een speciale vertoning in Arnhem, waar een nieuwe bioscoop wordt geopend, en om 24.00 uur in Tuschinksi 1 Amsterdam.