André Leon Talley maakt een statement met een maatje meer: in een kaftan

Esquire-hoofdredacteur Arno Kantelberg spot het ideale modestatement voor een maatje meer.

Een kaftan is lekker ruim en luchtig, en om die reden ideaal voor het warmere jaargetijde. Het lange kleed heeft Mesopotamische wortels (het huidige Irak), maar er is ook zoiets als een Marokkaanse kaftan. Meneer hierboven kocht zijn eerste kaftan op de soek in Marrakesh. Daar had hij overigens geen klimatologische, maar een praktische reden voor; dankzij een iets te gezonde eetlust paste hij namelijk niet meer in zijn gewone kleren. Dan kun je een taartje minder gaan eten, maar als de berg niet naar Mohammed komt, gooit Mohammed gewoon een overgooier over die berg.

André Leon Talley, 70 inmiddels, is in Nederland niet zo bekend, maar in Amerika was hij jarenlang de creatieve rechterhand van Anna Wintour, de hoofdredacteur van het Amerikaanse tijdschrift Vogue, zij met de zonnebril en de zure lippen, in The Devil Wears Prada zo ijskoud opgediend door Meryl Streep. Onlangs verscheen van Talley The Chiffon Trenches, zijn mémoires. Daarin concludeert hij dat de modewereld bestaat uit – goh – oppervlakkige opportunisten die hem dan ook hebben laten vallen als een baksteen. Voor de liefhebbers van gekonkel over duivelse diva’s als Karl Lagerfeld is het een tell all om de vingers bij af te likken.

Ter camouflage van zijn corpulentie draagt Talley al zo’n tien jaar een kaftan, in zijn geval vaak van zijde met ingeweven figuren, en in een kleurenpalet dat er, laat ik zeggen, wezen mag. Soms combineert hij zijn kaftan met een hoed, maar dan is het toch alsof je naar een commercial van Sandeman zit te kijken. Talley bestelt zijn kaftans bij ontwerpers als Oscar de la Renta, maar ook bij Dapper Dan, de New Yorkse boetiekhouder die in de jaren tachtig een naam werd in de Amerikaanse hiphopwereld met zijn knock-ups, zelf gefabriceerde jassen met Gucci- en Louis Vuitton-logo’s (denk aan de roodgele jassen van Salt ’n Pepa). De kaftan hierboven (volgens mij onderscheid ik springende tijgers in het brokaat) komt uit de collectie van Dapper Dan.

De kaftan kent verschillende uitingsvormen, maar de Marokkaanse kaftan wordt tegenwoordig vooral door vrouwen gedragen, met een riem om het middel. Toch zie ik hier in de buurt ook weleens Marokkaanse jongvolwassenen in zo’n gewaad voorbij schuifelen. En Ali B. heb ik er ook weleens een zien dragen. Heel goed, er is ons tenslotte in de loop der eeuwen al genoeg afgepikt (rokken, jurken, ringen…) door dat zogenaamde zwakke geslacht.