Als je denkt dat The Good Place een klassieke sitcom over de hemel is, wordt het kleed al snel onder je vandaan getrokken

We zijn wel eens eerder in een fictieve hemel geweest, maar de hemel waar Eleanor (Kristen Bell) zich bevindt bij aanvang van de Amerikaanse comedyserie The Good Place (van NBC en per aflevering op Netflix gezet) is de eerste die eruitziet als een Amerikaans winkelcentrum uit de folder van een projectontwikkelaar.

Neem alleen al de zuurstokkleurtjes van het complex, of al die mensen die uitstralen dat ze weliswaar dood zijn, maar toch niet beland in the bad place, een oord waarover de verschrikkelijkste geruchten de ronde doen.

Eleanor is blij dat ze na een fataal ongeluk met een rij supermarktkarretjes is goedgekeurd voor The Good Place, maar tegelijk weet ze dat het een vergissing betreft. Ze heeft een liefdeloos, egocentrisch leven geleid (ze verkocht niet-werkende medicijnen) en het is zaak de engel Michael (Ted Danson), haar gids in The Good Place, hierover om de tuin te leiden. Dan komt het goed uit dat ze aan gene zijde is gekoppeld aan de Senegalese filosofieprofessor Chidi (William Jackson Harper), die haar bijles geeft over goed en kwaad.

The Good Place is daarmee de eerste Amerikaanse comedyserie waar met regelmaat over Nietzsche en Kant wordt gesproken en op een Groundhog Day-achtige manier filosofische lessen worden geleerd.

De serie is geschreven door Michael Schur, een van de origineelste comedyschrijvers van dit moment, die zijn sporen verdiende bij moderne klassiekers als Parks and Recreation en The Office. Hij is een meester in razendsnelle, absurdistische dialogen. In Bell en Danson vond hij ideale acteurs.

Danson is langzamerhand een televisiemonument. Natuurlijk als barman Sam in Cheers (1982-1993), maar na een serieus uitstapje naar een van de CSI-series weer op vertrouwd terrein, met een rol die hem uitmuntend tussen hemel en hel, superioriteit en paniek laat laveren.

In The Good Place is niets wat het lijkt. Mocht de kijker denken dat hij naar een klassieke sitcom over de hemel zit te kijken, dan wordt het kleed al snel onder hem vandaan getrokken.

Kan iemand halverwege de rit nog een goed mens worden? Dat is de hamvraag. En er mag gelachen worden.