Al dansend de grenzen en vooroordelen slechten: in And Then We Danced kán het ★★★★☆

Het meisje moet haar ogen naar de grond richten. De jongen dient serieus voor zich uit te kijken, zijn lichaam strak en recht. De eeuwenoude Georgische volksdanscultuur, leert de jonge danser Merab (Levan Gelbakhiani) in And Then We Danced, is gefundeerd in ernst en mannelijkheid.

In de openingsscène krijgt Merab, student bij het vermaarde Nationaal Georgisch Dansensemble in Tbilisi, op zijn kop van docent Aliko (Kakha Gogidze). Terwijl Merab met geliefde en vaste danspartner Mary (Ana Javakishvili) een lastig duet oefent, onderbreekt Aliko de repetitie herhaaldelijk om de pret uit Merabs bewegingen te drillen. ‘De Georgische dans heeft niks met sensualiteit te maken!’

De jongen probeert te doen wat hem wordt gezegd. Merab, die met zijn moeder (Tamar Bukhnikashvili), oma (Marika Gogichaishvili) en eveneens dansende broer David (Giorgi Tsereteli) een krap appartement deelt en als ober de voornaamste kostwinner is, hoopt een succesvollere danser te worden dan zijn ouders ooit konden zijn.

Maar dan wandelt nieuweling Irakli (Bachi Valishvili) het oefenlokaal binnen. Alleen al de manier waarop de jongens elkaar met hun dansen aftroeven: even pure als verholen flirts, die door de geweldige debutanten Gelbakhiani – ook in werkelijkheid professioneel danser – en Valishvili treffend worden uitgespeeld. De twee hebben het zelf aanvankelijk nauwelijks door.

De liefde laat zich niet tegenhouden of in formules proppen, wil de Zweeds-Georgische schrijver en regisseur Levan Akin maar zeggen met zijn derde speelfilm. Niet in Georgië, waar het slecht gesteld is met de emancipatie van de lhbti-gemeenschap, en ook niet in Merabs dansinstituut. Terwijl de plot nauwelijks afwijkt van zoveel andere, vergelijkbare coming-of-agefilms, is het de specifieke Georgische setting die And Then We Danced zo bijzonder maakt. Akin biedt een snelle inwijding in de Georgische volksdanscultuur, om die vervolgens van binnenuit open te breken.

Dat is ook zeer te danken aan de – veelzeggend genoeg – anoniem gehouden choreograaf die bij de film betrokken was, en die Merabs traditionele danspassen vol bravoure versmelt met vogue-achtige zwierigheid. Al dansend de grenzen en vooroordelen slechten: in And Then We Danced kán het.

Intussen danst Lisabi Fridells camera mee, in vaak lange takes die de film ook buiten de repetitieruimte laten stromen. Let op hoe Merabs vriendin Mary in die shots soms letterlijk aan de zijlijn staat: haar perspectief komt er bekaaid van af in And Then We Danced. Dat is ook zonde voor actrice Ana Javakishvili, die straalt zodra ze de kans krijgt. Alsof op de achtergrond een ander verhaal vergeefs wacht om verteld te worden.