Review

A Better Tomorrow klinkt plichtmatig en gedateerd

Menno Pot

Sinds de dood van de beruchte Wu-Tang Clan-voorganger Ol' Dirty Bastard in 2004, werpt The RZA zich op als nieuwe voorman van het beruchte rapcollectief uit New York. Maar niet iedereen erkent dat: collega Raekwon liet weten geen album meer te willen maken als RZA de baas zou spelen. Vorig jaar sloten de twee vrede en zo kwam het album er toch: A Better Tomorrow, het zesde Wu-Tang Clan-album sinds 1993, het eerste in zeven jaar en volgens velen het laatste.

Het begint sterk, met Ruckus In B Minor (met Ol' Dirty Bastard-sample). RZA en Raekwon brulkikkeren ouderwets tegen elkaar in het felle Crushed Egos, en 'Wu-Tang' klinkt even echt als een 'clan' in de ouderwets sterke tracks Keep Watch en Ron O'Neal. Toch is het vooral het album geworden waarin Raekwon geen trek had: een door RZA gedomineerde, wat fletse en zeker een kwartier te lange plaat die te vaak plichtmatig en gedateerd klinkt (Pioneer The Frontier), te veel obligate filmdialoogjes bevat en te veel flauwe tracks als Preacher's Daughter, dat lusteloos varieert op Dusty Springfields Son of a Preacher Man.

null Beeld Getty Images
Beeld Getty Images

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden