2019 wordt een rumoerig jaar voor stadion De Kuip

Nog even los van de sportieve activiteiten op de grasmat: 2019 wordt een rumoerig jaar voor stadion De Kuip. De gemeente Rotterdam zal zich aan het einde van het jaar moeten uitspreken over de doorberekende nieuwbouwplannen voor een nieuw voetbalonderkomen aan de oevers van de Maas, dat al heel ambitieus Feyenoord City is gedoopt. En dat terwijl plannen voor een renovatie van het oude gemeentemonument aan het Van Zandvlietplein ook nog niet helemaal van de baan lijken. Het debat zal dit jaar hoog oplopen, en daarbij zullen de koppen van directieleden, architecten, wethouders en Feyenoord-supporters nog hard tegen elkaar klappen.

Maar de grootste herrie kan in mei en juni worden verwacht, want dan worden in De Kuip ineens weer popconcerten georganiseerd. Elf jaar na twee comeback-concerten van Doe Maar en een optreden van de Nederlandse rockband Kane worden de versterkers weer aangeslingerd en kan een flitsende licht- en vuurwerkshow het stadion worden binnengedragen.

Alsof met de aankondiging van de Kuip-shows al een schreeuwende honger werd gestild: de kaarten voor vier concerten van Marco Borsato en een megashow van de Duitse metalband Rammstein vlogen de deur uit. Eindelijk weer echte Kuip-concerten. Rotterdam – en eigenlijk heel Nederland – had ze kennelijk gemist.

Dat is ook wel te begrijpen. Want iedereen die ooit een Kuip-concert heeft bezocht, kan het beamen: de shows hebben iets groots en magisch, iets stoers en onverzettelijks. De allergrootste popmonumenten kwamen naar De Kuip. In 1978 speelden Bob ­Dylan en Eric Clapton broederlijk naast elkaar een concertje, zonder luxelichtshow of van die moderne filmschermen naast het podium, maar de volle bak ging plat – de op YouTube rondzwervende archiefbeelden bewijzen het. En De Kuip ontvlamde daarna net zo hard bij de legendarische reeks concerten van The Rolling Stones: van 1982 tot 2004 speelde de grootste rockband op aarde tien keer in Stadion Feijenoord, zoals De Kuip officieel nog altijd heet.

Bruce Springsteen, U2 en David Bowie stonden er, vanaf de jaren tachtig. En daarna de drie giganten Prince, Michael Jackson en Madonna. De concerten van Prince en Pink Floyd in 1988 stegen in De Kuip boven de hoogste tribunerijen uit, omdat het geluid ongeveer zo kolossaal was als het stadion zelf en omdat in De Kuip werd geëxperimenteerd met de modernste liveshow-technieken. Bij het concert van Pink Floyd vlogen zelf vliegtuigjes met ­gekleurde rookstaarten over het stadion, en dus vielen de monden van zestigduizend fans open.

De robuuste Rotterdamse sfeer rond De Kuip verhoogde de feestvreugde, en daarom speelden de wat hoekiger rockbands er graag, van Metallica tot Guns N’ Roses. Vooral dat donderende geluid werd geroemd. Dankzij de tribunes kon het geweld dat van het podium kwam eerst een rondje galmen, om daarna soepel via het open dak te verdwijnen.

Daarom was het ook zo tragisch dat de concerten vanaf de jaren nul gestaag uit De Kuip verdwenen. De megasterren vertrokken naar Amsterdam, waar in 1996 een futuristische Arena was geopend. De Arena lag comfortabel langs het spoor en aan goede uitvalswegen – niet onbelangrijk voor bands die met een vrachtwagen of dertig aan komen rijden. En na afloop van een show zaten de dames en heren popster binnen een kwartier óf in het Amstel Hotel, óf in een vliegtuig op Schiphol.

Maar het rondreizende rockcircus koos vooral voor de Arena omdat daar nu eenmaal een beweegbaar dak op zat, dat bij concerten natuurlijk werd dichtgeschoven. Dat het geluid daarmee beroerd werd, omdat het niet kon ontsnappen en dus maar bleef rondgalmen, mocht de pret niet drukken. Een show kon in ieder geval niet meer worden verpest door een hoosbui, die voor artiesten bovendien levensgevaarlijk kan zijn: er zijn tientallen voorbeelden van geëlektrocuteerde rocksterren bekend.

Om het voor De Kuip nog erger te maken, werd in 2012 pal naast de Arena ook nog de Ziggo Dome ­geopend als tweede gastverblijf voor topartiesten. Die kozen steeds vaker voor wat kleinere, maar technisch beter toegeruste concerthallen waar hoogwaardige shows konden worden gegeven. Rotterdam en De Kuip moesten zich bij het rockshowloze leven neerleggen, al zal bij de plannen voor een nieuw groot stadion aan de Maasoever ook weer wat concerthoop hebben gegloord.

Maar de grote verrassing kwam begin november 2018. De metalreus Rammstein kondigde aan naar De Kuip te komen en daar had de band volgens organisator Greenhouse Talent zelf voor gekozen. Rammstein zou de industriële, volgens sommigen zelfs wat desolate sfeer rond De Kuip aantrekkelijk hebben gevonden, en zeer passend bij het duistere theater van Rammstein. Het kán als een compliment worden beschouwd. Een week later kwam ineens Marco Borsato met zijn Kuip-plannen. Borsato wilde naar De Kuip omdat hij daar als Nederlandse artiest geschiedenis had geschreven: in 2002 en 2004 stond Borsato negen keer in een uitverkocht stadion. Met vier nieuwe shows kan Borsato Kuip-kampioen worden. Dan heeft hij er vaker opgetreden dan The Rolling Stones. Of de vijf Kuip-shows van deze zomer navolging zullen krijgen valt te bezien. Maar als de sfeer bij Borsato en Rammstein weer zo denderend is als bij voorgaande Kuip-spektakels, zal dat artiesten aan het denken kunnen zetten. Bands en wereldsterren bepalen uiteindelijk zelf waar zij optreden, en waar zij zich dus prettig denken te voelen. Dat de toiletvoorzieningen voor het publiek in De Kuip de afgelopen jaren lichtelijk zijn verpauperd, daar zullen de concertgangers dan maar even aan moeten wennen.