150 EURO

Cultuur is niet lekker. Dat vindt mijn dochter Miled. Miled is 6 jaar oud. Ze houdt van snoepjes, ijsjes, speelgoed en ze wil graag een gameboy van Sinterklaas. Ik heb het altijd jammer gevonden als ik cadeaus voor mijn kinderen kocht en daarna moest zeggen dat ze van Sinterklaas waren. Ik had vaak de neiging om te zeggen dat ik ze had gekocht. Dan was ik trots op mezelf. Maar aan de andere kant vond ik het jammer een kind een illusie af te pakken.

Ik vertelde mijn vrouw dat ik 150 euro's had gekregen, en dat ik ze mocht besteden aan iets cultureels. Miled, die erbij zat, vroeg aan mij: 'Wat zijn euro's?' Ik vertelde haar dat de euro geld is, en toen zei ze: 'O, dat komt uit Eurodisney. Gaan we naar Eurodisney?'

'Nee, het komt niet uit Eurodisney en daar gaan we ook niet heen. De euro komt uit Europa.'

'Waar is Europa?' Ik legde het haar uit, en toen vroeg ze: 'Is het nepgeld?'

'Nee, het is echt geld.'

'Mag ik ook dingen kopen?'

'Ja, jij mag ook wat kopen.'

'Mag ik dan snoepjes?'

'Nee, het moet iets met cultuur te maken hebben.'

'Maar dat vind ik niet lekker!'

'Je mag een boek kopen of naar het theater of naar het museum. Dat is cultuur, snap je?'

'Ja... Mag ik dan een gameboy?'

'Weet je wat Miled, we gaan naar de bioscoop.'

We zagen een tekenfilm, Kirikou en de heks (euro 9,08). Tijdens de film deed Miled haar bril af. Ik vroeg haar waarom. Met een droevige stem en tranen op haar wangen zei ze: 'Ik heb pijn in mijn ogen.' Ik heb Miled vaak zien huilen, maar nooit zo. Ze was ontroerd door de dood van de held, die Kirikou heette, en die uiteindelijk gelukkig toch niet dood ging. Het was een prachtige film, een mooi Afrikaans sprookje met mooie muziek van Youssou N'Dour.

Daarna gingen we naar de boekhandel. Ik kocht twee boeken voor mezelf: Sprookjes en verhalen van Andersen, en De mooiste sprookjes van Grimm, Andersen, Perrault (euro 29,45). In dat laatste boek staat onder andere het verhaal van Roodkapje, dat ik ga bewerken voor mijn nieuwe toneelstuk voor het volgend seizoen. Voor Miled kocht ik de Kinderencyclopedie in vraag en antwoord (euro 22,64). Toen we thuis waren, ging ze meteen in haar boek bladeren. Ze vroeg mij of Europa erin stond. Gelukkig vroeg ze niets over de euro.

Die avond ging ik met mijn broer Karim naar de bioscoop. Iedere maandagavond is onze vaste filmavond, de sneak preview. Je krijgt dan een film te zien die nog niet in roulatie is en er wordt van tevoren niet aangekondigd welke film het is. Deze keer was het een aardige film, Legend of 1900, van Tornatore (euro 9,08). Daarna gingen we naar de kroeg.

Een paar dagen later ging ik weer naar de film, met mijn vrouw Jacqueline en mijn buren, Peter en Marjan: Fight Club, met Brad Pitt en Edward Norton (euro 18,15). Ik was meer geboeid door het spel van beide acteurs dan door het verhaal.

Ik kocht nog twee mooie tekenpennen (euro 3,63). Tekenen is mijn hobby. En mijn zoon Tarik, 14 jaar en over vier dagen 15, kreeg culturele sportschoenen (euro 72,60). Sport is tenslotte ook cultuur, en ik legde zelf geld bij.

Miled was jaloers. Ze wilde ook culturele sportschoenen. Ik ging met Miled naar de stad en kwam terug met een gameboy. Ze gaf me een kusje en was heel blij. Ik was trots als een kameel. Want ze kreeg de gameboy van mij en niet van Sinterklaas. En ook niet van de krant.