100% Coco is een vlotte komedie, vol met clichés uit het jeugdgenre

Wat een domper is het, als de 13-jarige Coco voor het eerst op de middelbare school komt. Iedereen, werkelijk iedereen, draagt een strakke spijkerbroek met een saai shirt erboven. Haar eigen vrolijke outfit (roze plooirok, geruit jasje) valt behoorlijk uit de toon. Coco is overtuigd van haar gevoel voor mode, maar beseft dat ze zich op haar nieuwe school zal moeten aanpassen om niet gepest te worden.

100% Coco, gebaseerd op een populaire meidenboekenreeks van Niki Smit, draagt een boodschap uit die kinderen in dit Instagramtijdperk niet vaak genoeg kunnen horen: het is helemaal niet erg om anders te zijn dan de rest. Coco is geen eenheidsworst, zelfs al trekt ze een grauwe spijkerbroek aan. Wanneer ze anoniem over mode begint te vloggen, komt ze erachter dat haar aparte smaak wel degelijk op prijs wordt gesteld.

Voor de doelgroep van 8- tot 14-jarige meisjes is 100% Coco een vrolijke, vlot geregisseerde romantische komedie, met overtuigende rollen van debutante Nola Kemper als Coco en Eva Duijvestein als haar licht afgepeigerde moeder, die juist totaal geen boodschap heeft aan mode. Dat het over vloggen gaat en er een paar YouTube-sterren in de film opdraven (onmisbaar voor de marketing) zal het publiek ook aanspreken.

Toch is het jammer dat het scenario een grote stapel clichés uit het jeugdgenre uit de kast trekt. Zo is er de populaire pestkop (die eigenlijk heel onzeker is), gesteund door haar secondanten; de droomjongen uit een hogere klas; beste vrienden die door een misverstand uit elkaar worden gedreven; én natuurlijk een ontluikende relatie tussen een docent en een ouder ('Gadver, nee!').

Het heeft ook wel weer iets geruststellends: zo veel verandert er kennelijk niet in de jeugdcultuur. In 100% Coco tellen jonge tieners hun views op YouTube, maar verder blijft hun wereld prettig overzichtelijk.