Wopke Hoekstra vindt een ‘ministerie voor De-islamisering’ net zo walgelijk als ‘bestaanszekerheid voor iedereen’

In de verhalen die mensen elkaar doorvertellen duren kwesties vaak veertig dagen – veertig dagen zondvloed, veertig dagen wachten op de berg Sinaï, veertig dagen vasten, veertig dagen rouwen – en daarna gebeurt er iets groots, of nou ja: iets, maar na de veertigste dag dat Mariëtte Hamer als informateur het beginnetje van een mogelijk kabinet probeert te kneden verscheen op de site van de Volkskrant een artikel waarin de woorden ‘muurvast’, ‘weigeren’ en ‘verslechterde sfeer’ domineren.

Hamer, zei bij haar aantreden als informateur op 12 mei ‘Ben zo weer terug, 6 juni klaar’ tegen haar dierbaren en de collega’s van de SER, maar de langste dag is gekomen en gegaan en ze zit er nog steeds. Hamer kan geharde poldertypes uit hun loopgraven krijgen, ze kan uitersten slim nader tot elkaar vergaderen, en wie haar gek wil maken moet van goeden huize komen, maar nu staat ze te roeren in een taaie massa bestaande uit onwil, chagrijn en powerplay van de onderhandelende partijen.

Af en toe komt er een foto. Ongelukkig ogende fractieleiders aan een rechthoek van tafels, in het midden staan bromelia’s minstens zo ongelukkig te zijn. Hamer aan een glanzende tafel met alle mogelijke combinaties van partijen: Kaag en Rutte, Hoekstra en Klaver, Segers en Kaag. Ionica Smeets zal binnenkort voorrekenen in hoeveel miljoenmiljard verschillende combinaties van twee-, drie- vier-, vijf- en zestallen je bijeen kan komen met zes onderhandelende partijen voordat er eentje ‘ja graag’ zegt.

Af en toe gebeurt er iets – meestal heeft dat te maken met Pieter Omtzigt – en dan zegt iemand die er verstand van heeft dat ‘we door deze nieuwe gebeurtenissen nu feitelijk weer terug zijn bij de situatie op 18 maart’ (18 maart is de dag na de verkiezingen).

De Volkskrant meldt dat de sfeer er niet beter op werd toen Wopke Hoekstra afgelopen vrijdag aan Hamer liet weten dat hij samenwerken met GroenLinks en Partij van de Arbeid (een van de opties) net zo erg vindt als samenwerken met de PVV of Forum voor Democratie (een optie die niet op tafel ligt, althans niet nu, want de geschiedenis leert dat er veel geks kan gebeuren).

In het verkiezingsprogramma van de PVV staan wensen als ‘migranten uit islamitische landen komen Nederland niet meer in’, ‘er komt een nieuw ministerie van Immigratie, Remigratie en De-islamisering’ en ‘er komt een digitale schandpaal voor daders van gewelds- en zedenmisdrijven’. In het FvD-programma wordt gedroomd van ‘intelligente terugtreding uit de Europese Unie, het Internationaal Strafhof en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens’.

Dat is inderdaad net zo walgelijk als ‘bestaanszekerheid voor iedereen’ (uit het programma van de PvdA) en ‘de klimaatcrisis aanpakken door groen te investeren, de grootste vervuilers te laten betalen en de opbrengsten van verduurzaming eerlijk te delen’ (GroenLinks). Volkomen begrijpelijk dat Hoekstra niet kan kiezen welke van deze kwaden hij erger vindt. Volkomen begrijpelijk ook dat ze bij het CDA niet meer naar de peilingen durven te kijken.

Maandag moesten ze weer allemaal een voor een bij Hamer langskomen om te vertellen hoe ze waren opgeschoten in hun denken. Niet, was het antwoord.

Het demissionaire kabinet mag begin dit jaar dan wel zijn afgetreden vanwege het toeslagenschandaal, het regeert gewoon lustig door. En niemand heeft nog haast.