Opinie
Wees eens positief over het boekenvak
'Het laatste boek'. Afgelopen weekend was het weer raak. In V Zomer (20 augustus) stond het weer eens dikgedrukt. In vette, rode letters, werd een citaat uitgelicht: 'Ondingen zijn het: je kunt er niet eens mee op je zij liggen.' Was getekend: Vincent Everts (digitaal denker?). En als besluit van het artikel mocht Everts ook nog zeggen dat hij blij is dat het papieren boek binnenkort tot het verleden behoort.
Ik word er onderhand wel een beetje moe van. De schrijfster van het artikel laat in het stuk nog wel een aantal wetenschappers aan het woord om de nuances van voor en tegen te belichten, maar de tendens is duidelijk.
Velen vinden het vooral een curiosum als je zegt een boekhandelaar te zijn. Net als de kunstenaar en de politieman over hun vak, mag ik op feesten en partijen telkens weer vragen over het bestaansrecht van de boekhandel beantwoorden: 'Boeken, lopen die nog wel een beetje?' of: 'Valt er nog een boterham in te verdienen?'
Men had ook kunnen vragen naar de avonturen die je beleeft als je op boekeninkoop gaat. Of ze hadden kunnen zeggen dat ze het een mooi vak vinden, het boekenvak en dat ze graag ook in een boekwinkel zouden willen werken.
Dat werd me twintig jaar geleden nog wel eens verteld toen ik als net afgestudeerde jong volwassene in een Amsterdams antiquariaat mijn carrière als boekenverkoper begon. 'Wat leuk zeg, ja, dat zou ik ook wel willen, werken in een boekhandel, dat lijkt me echt prachtig.' Maar ja, das war einmal.
Vandaar dat ik ook blij ben in oktober te mogen deelnemen aan een boekenbeurs in Antwerpen, want, zo is mijn ervaring, Belgen, vooral Vlamingen, zijn erg zot op het boek, op het mooie boek, het bijzondere boek: gesigneerd, genummerd, met een mooie ets ingelegd, een kunstenaarsboek, een bibliofiele editie van een nooit eerder gepubliceerd en uit de nalatenschap van een overleden dichter gevonden manuscript uit de beginperiode van de woordkunstenaar, op handgeschept papier uitgegeven in gelimiteerde oplage.
De sensatie van het aanraken en ruiken van een boek dat bij elk boek weer anders is, wil je toch niet missen. Dat contact is soms prettig en inspirerend, soms wat tegenvallend of muf, maar ja, zo zijn wij mensen toch ook, soms prettig, soms onhandig, soms nuffig en soms zelfs heel vervelend, zoals mensen die er schijnbaar een genoegen in scheppen om andermans passie voor iets of iemand af te serveren als ouderwets.
Stefan Ruiters is boekhandelaar te Amsterdam.
