Tijd om het laatste taboe te beslechten: niet de ‘mens’ is gewelddadig en vernietigend maar de ‘man’

Het laatste taboe, bijna zijn ze allemaal al beslecht, is het veranderen van het woord ‘mensen’ in het woord ‘mannen’. Alle algemeenheden die gebezigd worden om aan te tonen hoe gewelddadig en vernietigend ‘de mens’ is, daarin zou het woord ‘mens’ vervangen moeten worden door ‘man’.

Als je de wereld beziet en de grote ellende die alle levende wezens ondergaan, dan is het duidelijk. Het zijn de dictators, Poetin, Stalin, Assad, Saddam, Pol Pot – de lijst is lang – de misbruikers Jeffrey Epstein, Bill Cosby, Jimmy Savile, tv-prominenten, sportcoaches, de natuurvernietigers, de verkrachtende soldaten, de femicideplegers, de lijst is eindeloos.

En als er geschreven wordt: hoe gewelddadig is de mens… welke schrijver durft dan te schrijven: hoe gewelddadig is ‘de man’?

Zie de oorlogsvelden, de vernietigde huizen, de dode kinderen, de wenende vrouwen: altijd de slachtoffers van de vernietigingswaanzin, de moordlust, de veroveringsdrang van mannen.

Er zijn zeker ook nare, gemene vrouwen, en er zijn zeker ook goede hulpvaardige mannen, maar ook deze laatsten proberen te repareren wat hun soortgenoten vernietigd hebben.

Ik denk dat als schrijvers in plaats van ‘mensen’, het woord ‘mannen’ zouden gebruiken, alles wat er op de wereld gebeurt inzichtelijker zou worden – maar dat er onnoemelijk veel tegenstand gaat ontstaan. Want het is een taboe.
Anna Marina Coster, Utrecht

Skills

Onwillekeurig legt de Brief van de dag van Wim Pelgrim onbarmhartig bloot wat er echt mis is met het onderwijs in Nederland: een brief vol modieuze kletspraat (‘skillsgerichte aanpak’, ‘concrete skills’, notabene komend van een docent Nederlands) en populistische retoriek waarin de waarde van vaardigheden uitgedrukt wordt in economische waarde. Een zonnepaneel kunnen aansluiten is dan uiteraard een meer waardevolle ‘skill’ dan het kunnen analyseren van een gedicht van J.C. Bloem.

Laat ik nu altijd gedacht hebben dat het onderwijs er vooral is om betere mensen van kinderen te maken dan we zelf zijn, zowel hun sensibiliteit en hun denkvermogen als hun morele karakter te stimuleren door ze kennis te laten maken met de wonderen van wetenschappen, kunsten en ambachten, en ze de daarbij behorende kennis, inzicht en vaardigheden te laten verwerven. Kennis, inzicht en vaardigheden die prima in examens die tot diploma’s leiden te toetsen zijn, omdat die weliswaar nooit alles afdekkende, maar wel duidelijk bruikbare kwalificaties (kunnen) opleveren.

Wat het onderwijs in Nederland nodig heeft zijn kleinere klassen en docenten die minder lessen hoeven te geven, zodat ze de lessen die ze geven fatsoenlijk kunnen voorbereiden en hun eigen ‘skills’ kunnen verdiepen, en niet ten onder gaan aan de bespottelijke werkdruk waaronder ze nu lijden. Misschien is een fulltimebaan als leraar dan zelfs menselijkerwijs vol te houden.
Frank Tarenskeen, filosoof en docent kunst, Nijmegen

Mobiele telefoons

In de discussie over mobiele telefoons op school, blijft één nadeel vaak ongenoemd: het maken van foto’s en filmpjes. In ons leerlingvolgsysteem is, in het kader van de AVG, een administratiecircus opgetuigd om van iedere leerling te inventariseren of de school bij het verslag doen van activiteiten wel of niet gebruik mag maken van foto’s waar de leerling herkenbaar op staat. Veel ouders verlenen die toestemming niet.

De leerlingen zelf lopen echter de hele dag te filmen en te fotograferen. Ze poseren voor elkaars statusopdates, maken selfies of vragen aan mij als docent of ik hun BeReal wil maken (waar ik dan zelf ook op sta). Dat gebeurt openlijk. Niemand weet echter hoevaak er per dag heimelijk gefilmd of gefotografeerd wordt, en wat er vervolgens met die beelden gebeurt.

Waar we aan de ene kant privacy trachten te waarborgen, gooien we die met hetzelfde gemak weer de deur uit.
Machiel Pomp, docent, Roermond

Kloof

Verbaast het u niet dat de kloof tussen politiek en burgers, en het miljarden winsten opstrijkende bedrijfsleven en burgers, niet leidt tot een vorm van opstand? Zitten we allemaal zo ‘in onze telefoon’ en zijn we zo geïndividualiseerd dat het samengaan van GroenLinks en de PvdA de enige vorm van weerstand is tegen deze onbalans? Of hebben we het zo slecht niet?
Rob van den Hurk, ’s-Hertogenbosch