Seksmail met wetenschapper Korsten; moet (schrijven over) seks leuk en vrolijk zijn?

FW Korsten

Arnon,

Ik vind dat er te weinig over seks wordt gepraat. Over seks en (Nederlandse) literatuur dan. In een recent artikel van Saskia Pieterse en anderen werd niet een enkel boek geanalyseerd maar alle voorgedragen romans voor de Libris Literatuurprijs 2013: 170 stuks. Alle karakters werden in kaart gebracht. Resultaat, niet verrassend: vrouwelijke karakters waren jonger en slechter opgeleid dan hun mannelijke karaktergenoten. En bij het traceren van beroepen (als de vrouwen een beroep hadden) kwam er een op de derde plek: prostituee. Dat is gênant. Ik ga Saskia voorstellen dat we een ander jaar pakken en dan bekijken hoe vaak er seks in de romans voorkomt, en hoe het zich verhoudt tot erotiek. Ik vrees voor ontluistering. We zullen vooraf beslissen of we verkrachting als seks markeren of als misdaad (het laatste, stel ik voor). Er is veel literatuur met ordinaire of gewelddadige seks en heel weinig met leuke, vrolijke, speelse, en erotisch verrukkelijke seks. Misschien kunnen we het later hebben over de rol die literatuur, in dit verband, speelt in ons onderwijs. De Nederlandse jeugd is de gelukkigste ter wereld, dus die moet haar informatie ook uit andere bronnen hebben dan de literatuur.

Goeds!

Arnon:

Frans-Willem,

Een derde plaats voor de prostituee is inderdaad veel, maar de vraag blijft: moet het wereldbeeld dat de roman ons voorspiegelt het wenselijke zijn?

Ben benieuwd welke resultaten je krijgt als je de romans van Dostojevski, Tolstoi en Toergenjev aan een dergelijk onderzoek onderwerpt.

De tweedeling ‘ordinaire en /of gewelddadige seks’ versus ‘leuke, vrolijke, speels’ seks is ook problematisch. Wie bepaalt wat leuk en vrolijk is?

Mensen kunnen het seksuele theater van de pijn in hun bed of keuken ensceneren, omdat zij daar behoefte aan hebben. Jij ziet dat aan voor ordinair en gewelddadig? Ooit moest seks voorplanting zijn, nu moet seks vrolijk zijn.

Je klinkt als een Poolse functionaris uit 1956. Het verhaal over seks bevalt je niet, je wenst meer vrolijke seks in de romans in de naam van een gelukkige jeugd.

Straks wordt de romancier verweten dat zijn personages te ongelukkig zijn. Je bent de vader van een nieuwe stroming: het gelukkige realisme.

Lieve groet,

Arnon

FW Korsten:

Het lijkt wel of je intellectueel opgewonden of ontregeld bent geraakt van mijn poging iets te zeggen over seks en Nederlandse literatuur. Misschien heb ik de foute G-spot geraakt. Een Poolse functionaris uit 1956 die leuke, vrolijke, speelse, en erotisch verrukkelijke seks bepleit? De werkelijke Poolse functionarissen uit die tijd zouden zich veel beter huis voelen bij Jan Siebelink (en de laatste, vermoed ik, bij hen).

Obsessie met seks is wat anders dan een maatschappij die echt over seks en erotiek kan praten.

‘Het seksuele theater van de pijn’: prima. Maar dat je een alternatief als, bijvoorbeeld, ‘het seksuele spel van het genoegen’ verklaart tot dictatuur lijkt me iets zeggen over een vrees die niet de mijne is.

Hoe komen we tot een rustiger gesprek? Ik weet dat je niet met me naar bed wilt.

Ik had met mezelf afgesproken dat ik geen citaten zou geven van saaie seksscènes uit de Nederlandse literatuur. Ik hoop op dankbaarheid. Jij, daarentegen, kunt me gelukkig maken met een werkelijk erotische scène uit datzelfde corpus. Voor mij dan erotisch, dat snap je; dus leef je in.

Arnon:

Ik ken het werk van Siebelink slecht. Heb ik iets in te halen?

Voor we meer misverstanden op elkaar stapelen; er ontbreekt wat jou betreft iets in de Nederlandse literatuur, vrolijke seks, en jij wil daar graag met mij over spreken en je wil ook dirigeren hoe ik antwoord, met vriendelijke, kritische instemming. Min of meer correct?

Wat me overigens zorgen baart is dat je denkt te weten wat ‘echt over seks en erotiek [...] praten is.’ Daar ontpopt zich toch weer een functionaris of als hulpverlener vermomde functionaris.

Zeg het maar, wat is echt over seks en erotiek praten?

(wordt vervolgd)