‘PostNL moet niet alleen aan de winst denken en weten dat post ook nog een maatschappelijke functie heeft’

Brief van de dag: Ik mis dat gezellige praatje

Moet nu alles wat vertrouwd is en warmte in de maatschappij kan brengen, verdwijnen, opgeofferd aan de efficiëntie en de winst?

Goed stuk over de verdwijnende brievenbussen (Ten eerste, 15 augustus). Die bij ons op de hoek is al jaren geleden weggehaald en wordt nog steeds gemist. Dat gezellige praatje met een straatgenoot die ook een brief komt posten is er niet meer. En willen we dat eigenlijk wel? PostNL moet zich daar toch eens op bezinnen, niet alleen maar aan de winst denken en weten dat de post ook een maatschappelijke functie heeft. Post is een vorm van communicatie die te waardevol is om zo slordig mee om te gaan. Duizend of zelfs vijftienhonderd meter lopen om een brief te posten, is gewoon te veel gevraagd. De oma die iets leuks wil sturen naar een jarig kleinkind, het met veel zorg uitgezochte geboortekaartje en de felicitaties daarna, de rouwkaart, je moet er toch niet aan denken dat allemaal per e-mail te krijgen.

PostNL moet zijn maatschappelijke functie niet onderschatten en meer rekening houden met de waarde van papieren informatie.

_{Joan Vermeulen, Utrecht}

Blok en Klavers roze bril

Minister Blok heeft in een besloten bijeenkomst onverstandige uitspraken gedaan. Een weinig heldhaftige bezoeker confronteerde Blok niet ter plekke, maar stuurde een opname aan Zembla. Deze krant verheft de uitspraken al tot ‘de theorieën van Blok’. Jesse Klaver spint oppositiegaren en vindt Nederland juist hét goede voorbeeld van een multiculturele samenleving waar sprake is van een vreedzaam samenlevingsverband.

Blok wacht een zwaar Kamerdebat. Zo gaat de kern van Bloks onzorgvuldige uitspraken geheel verloren in alle tumult: dat er grenzen zijn aan multi-etniciteit. Waarom komt dáár geen goed en eerlijk Kamerdebat over? Maarten Zeegers laat in zijn boek Ik was een van hen zien dat Jesse Klavers bril wel erg roze kleurt.

In onze democratische samenleving schieten we kennelijk liever onhandige boodschappers af dan zelf in de spiegel te kijken. Emoties en angst voor beschuldiging van discriminatie en racisme, zijn leidend. Alle verantwoordelijkheid bij de boodschapper leggen, ondermijnt onze democratische samenleving, die geen behoefte heeft aan een roze bril, maar aan een open debat. Laat minister Blok zijn uitspraken terugnemen, maar dwing hem niet de werkelijkheid te flatteren.

_{Irma de Ronde, Coevorden}

Unitas

Universiteiten nemen psychologen in dienst voor normale studenten die in moeilijkheden verkeren. Voor Vindicat- en Unitasachtige types zouden ze misschien een aantal psychiaters in dienst moeten nemen.

_{Fons Naus, Venray}

Unitas 2

Hoewel de uitlatingen van het lid van Unitas zeer ongevoelig en onsmakelijk zijn, gaan de (politiek correcte) opmerkingen die erbij geplaatst worden en de op handen zijnde schorsing ook ver. Zou er niet veel ruimte moeten worden gelaten voor vrijheid van meningsuiting en humor? Of wordt gekwetst of beledigd zijn de norm? Dan kunnen Theo Maassen, Hans Teeuwen en andere beroepsgrappenmakers ook inpakken.

Ik denk dat we terughoudend moeten zijn in het beperken van wat kan worden gezegd. Moeten dit soort studentikoze harde grappen niet gewoon kunnen en lekker intern worden gehouden? En daar ook worden bediscussieerd? Studentenverenigingen als vrijplaatsen waar mensen en meningen worden gevormd? Bovendien gaat het hier meer om sneue studentikoziteit dan om racisme en zijn de uitingen ook niet te vergelijken met serieuze misstanden bij sommige studentenverenigingen, zoals machtsmisbruik, intimidatie en geweld.

_{Merijn Buist, Utrecht}

European Fiasco

Zo’n beetje jaarlijks zet ik een rondleiding op voor een aantal Britse vrienden geïnteresseerd in Britse en Amerikaanse films en tv-series opgenomen in Nederland.

Zo is ook Deuce Bigalow European Gigolo (Magazine, 18 augustus) op mijn pad gekomen. Zeker geen hoogwaardig product in de wereld van de filmindustrie. Echter één puntje blijft in jullie artikel onderbelicht, namelijk de werkelijk schitterende locatiekeuzen die zijn gemaakt.

De Amstel, het Amstelveld, de Brouwersgracht (dat hier het Red Light District moet voorstellen), de Dam, de Magere Brug, de Montelbaanstoren, de Munttoren, de Noordermarkt, het Oost-Indisch Huis, de Oudezijds Kolk (Venetië in de film), Oudezijds Voorburgwal, Plantage Middenlaan, Kadijksplein met Rapenburgerplein, omgeving Stopera om er maar een paar te noemen.

De tour van het jaar waarin ik deze film als rode draad gekozen heb, was een groot succes.

_{Jan van Leeuwen, Rotterdam}

Lowlands en de Rabobank

Op Lowlands hebben festivalgangers hun hart op gebied van duurzaam eten kunnen ophalen (Ten eerste, 17 augustus). Het idee komt van de Rabobank, die zich wil profileren met duurzaamheidsidealen. Hypocriet, als men zich realiseert dat deze bank veruit de grootste geldschieter is van de vee-industrie. Een fabrieksmatige manier van consumptiedieren houden, waarbij van duurzaamheid laat staan diervriendelijkheid geen enkele sprake is. Als deze bank haar duurzaamheidsideaal geloofwaardig wil laten zijn, zou het haar sieren te stoppen met geld pompen in de vee-industrie.

_{Corrie van Schaik, Enkhuizen}