Over linkse fusies, stereotypen, kapitaal, Sigrid Kaag en dubbeltjesangst

Brief van de dag: Met gelul over fusies wordt de tweedeling niet opgelost

Misschien toch maar even onder de aandacht brengen, dat van de drie partijen op links de PvdA de enige is die een brede volkspartij pretendeert te zijn. En terecht. GroenLinks, dat zijn toch vooral prekers, vergeleken bij wie sociaaldemocraten meer fixers zijn. Iedereen weet dat je met fixen af en toe vuile handen maakt. De SP cultiveert te veel het slachtofferschap van het kapitalisme, terwijl een kritisch genuanceerde houding ontbreekt.

De PvdA wil nog steeds een volkspartij zijn, alleen is dat streven nogal verwaterd door dertig jaar lang aan te schurken tegen neoliberaal beleid. Dat doet iets met een partijcultuur. Het beroemde verheffingsideaal wordt alleen nog met de mond beleden, maar vertaalt zich nauwelijks meer naar mensen die op ­bestuurlijk niveau instromen.

De PvdA is zelf ook een bubbel geworden en zoekt nauwelijks nog de dialoog over schurende onderwerpen met mensen die ze pretendeert te vertegenwoordigen.

Om banketbakker Jan Schaefer te parafraseren: Met gelul over fusies wordt de tweedeling in Nederland niet opgelost. De weg terug naar een aansprekende linkse volkspartij, waarbij het vertrouwen wordt hersteld met een aansprekende visie, is taai en lang, maar wel de enige en de juiste weg.

De cursus omgaan met linkse teleurstellingen gaat wederom niet door. Aan het werk.

_{Marien van Schijndel, Deventer}

Klein hart

Sheila Sitalsing reageerde in haar column toch wel verbaasd op het feit dat de VVD, ondanks ethisch falen, wederom soeverein de grootste partij geworden is. Oorzaken worden vooral gezocht in Den Haag zelf, terwijl een democratisch land juist de volksvertegenwoordiging krijgt die het verdient.

Nederlanders lijken snel ontstemd, maar halen vrijwel direct hun schouders op. Groningen, Moria, de kaalslag in de zorg, toeslagaffaires, groeiende ongelijkheid, racisme en discriminatie, misbruik van de NOW-regeling, milieuproblematiek. De lijst is lang.

We staan erbij en kijken ernaar, klappen nog eens voor de zorg, trekken een pyjama aan en kruipen warm onder de wol. Juist Rutte doorziet dit als geen ander. De mens heeft geen slecht hart. De mens heeft een klein hart, met net genoeg ruimte voor vrouw en kind.

Een betere typering voor onze volksaard en verklaring voor Rutte IV ben ik helaas nog niet tegengekomen. En Joseph Roth schreef dit al toen de tweede wereldoorlog nog beginnen moest.

_{Vincent van Erp, Rotterdam}

Grootste

Geniale VVD-strategie: de arbeidsmarkt zo veranderen dat arbeiders (gedwongen) zzp’er worden en als ondernemer op jouw partij gaan stemmen.

_{Herman Janssen, Ter Apel}

Kapitaal

Sigrid Kaag heeft het beter gedaan dan ik verwacht had. Toch vind ik het opmerkelijk dat D66 begon te stijgen in de peilingen nadat techondernemer en miljardair Steven Schuurman 1 miljoen euro had gedoneerd aan D66 en nog eens 350.000 euro aan de Partij voor de Dieren. Was dat een game changer?

Ik zag veel reclame de laatste weken. De veronderstelling is dat ze ook beter gecoacht werd. Gaat kapitaal dan toch ook de verhoudingen in Nederland beïnvloeden? Zou jammer zijn.

_{Henk Duthler, Ede}

Imagine

John Lennon droomde over een wereld waarin alle eeuwige constanten zoals religie, oorlog en bezit niet bestonden. Het liedje Imagine hielp hem even ontsnappen aan de realiteit. Maar het moment dat de ‘dreamers’ zich ‘woke’ zijn gaan noemen, is het fout gegaan. Dan snap ik dat de realiteit hard kan aan­komen. Zodra links weer gaat landen op aarde, trekt het wel weer bij.

_{Hans Kellerhuis, Utrecht}

Afserveren

Op een wandeling door de Amsterdamse wijk IJburg genoot ik van de ­eilanden aan het water, de creatieve architectuur en de fraaie ruime huizen. Maar ik had de plakkaten nog niet gezien. Tegen het stadsbestuur en tegen GroenLinks. Windmolens zouden aan de rand geplaatst worden. Hoe krijgen mijn vrienden dat toch voor elkaar? Een hartstikke goed idee, waar behoefte aan is, zo vormgeven dat je duizenden kiezers tegen je in het harnas jaagt.

Een week later banjerde ik door Utrecht. Hetzelfde liedje als in IJburg: overal pamfletten tegen Lot, de wethouder van Groen Links die een prachtig fietslint door de stad wilde aanleggen. Basisidee uitstekend, ruimte voor de fiets, in één woord ijzersterk. Edoch, ­allerlei argumenten tegen het fietspad op deze plek. Straatklinkers moesten wijken voor asfalt, auto’s reden op de stoep enzovoort.

Deed me denken aan de PvdA-congressen van vroeger, de PSP-heidagen, de SP-veldslagen. Daar gaat weer een verrekt goede partijleider. Afgebrand door zijn eigen mensen en door ­bestuurlijke onhandigheid in de uitvoering.

Binnen onze linkse bubbel zijn wij meedogenloos tegenover onze leiders als ze noodzakelijke plannen ontwikkelen die ons eigenbelang raken. Trouw kennen we evenmin, onze stem gaat naar de beste van dat moment.

_{Jan Bouman, Zeist}

Verraad

In de periode tussen 2005 en 2009 ben ik voor werk regelmatig in Iran geweest. Ik ontmoette daar een moderne jonge slimme vrouw (academica) met wie ik bevriend raakte.

Na 2009 werd het, gezien de gewelddadigheden rond het bewind van Ahmadinejad en de boycotmaatregelen vanuit het Westen, voor mij moeilijk om het land nog te bezoeken. Ik heb wel altijd contact gehouden met mijn vriendin in Teheran.

Zij was/is ‘slordig’ met de kledingvoorschriften, met name betreffende het dragen van de hoofddoek. Dat is haar duur komen te staan. In 2012 is ze aangevallen door de Basij-‘politie’. Ernstig gemolesteerd, gebroken oogkas en neus. Voor dood op straat achtergelaten. Door omstanders naar het ziekenhuis gebracht waar ze een vier uur durende operatie heeft ondergaan om haar gezicht te herstellen.

Gelukkig is het redelijk goed gekomen en ook psychisch is ze goed ­hersteld. Gezien haar ‘relatie’ met ­Nederland was ze in 2018 extra geïnteresseerd in het bezoek van Kaag, vrije vrouw uit het Westen. En hoewel er begrip was voor de gesluierde dame was er ook teleurstelling en werd het als steunbetuiging aan het regime ervaren.

Ik begrijp de verdediging van Kaag na de aanvaring met Wilders heel goed. Maar het schuurt toch en voelt nog altijd als verraad.

_{Willem Klinkenberg, Katwijk}

Winnaar

Stel je voor. Een wielrenner wordt dertiende bij de WK wielrennen. Een jaar later wordt hij gedeeld zesde. Een mooie prestatie, maar nog lang geen winnaar. Hij zegt echter zelf dat hij de grote winnaar is en eist een plek op het podium op om zich te laten huldigen. Dat zou iedereen belachelijk vinden.

Echter, als het om verkiezingen gaat, vinden de politiek en de media in ­Nederland zo iemand wel een winnaar. Partijen die binnenkomen op 4 zetels worden gezien als winnaar, partijen die dubbel zoveel stemmen halen bestempeld als verliezer. Dat vind ik een vreemde manier van rekenen.

_{Frank Schreurs, Nieuw-Vennep}

Flexplek

Ongelofelijk maar waar: zetels in de Tweede Kamer worden op partij van ‘links’ naar ‘rechts’ geordend. Achterhaald en polarisarie versterkend.

Laten we dit afschaffen. Werelden moeten elkaar ontmoeten. Iedereen een flexplek!

_{Egge van der Poel, Rotterdam}

Stereotypen

Ik word als vrouw direct als ongeïnteresseerd in auto’s weggezet door jullie in het artikel over The Mall of the Netherlands, ’waar speciaal voor de mannen de nieuwste auto’s te zien en te bepotelen zijn’.

Maar ik kan wel genieten van een mooie auto, handige snufjes, minder energieverbruik, en allerlei andere eigenschappen. Ik vind het niet prettig om daarin niet serieus genomen te worden, omdat ik toevallig een vrouw ben.

En het geld om een auto te kopen heb ik ook. Stop eens met al die ouderwetse stereotypen.

_{Petra Overbeek, Waalwijk}

Dubbeltjesangst

Als we het klimaat serieus nemen, moet vooral het overheidsklimaat veranderen. In ons dorp Tzum hadden we vanaf 1994 een dorpsmolen. Deze produceerde energie én een potje met geld ter versterking van leefbaarheid, duurzaamheid en biodiversiteit. De molen zijn we aan het vervangen door een nieuwe, iets hogere.

Op papier vinden overheden dit soort bewonersinitiatieven geweldig, maar de realiteit toont vooral tegenwerking. Het meest frustrerende is dat gaande het spel de spelregels steeds worden gewijzigd. Rekenmeesters van de Rijksdienst voor Ondernemend ­Nederland hebben de financiële regelingen nu zover uitgehold dat er vrijwel geen enkele prikkel overblijft om door te gaan. Dubbeltjesangst.

Snapt men in Den Haag dan niet dat wantrouwen jegens eigen inwoners vooral de welwillenden treft?

_{Govert Geldof, Tzum}