Opinie: Mijn zelfbeschikking is volledig overgeleverd

Er wordt in de media vooral gesproken over het onverantwoordelijke gedrag van jongeren. Er is ook weinig begrip voor de lastige situatie van mijn leeftijdsgenoten. Ik heb daarom besloten mijn ervaring met deze situatie te delen. Het perspectief van een twintigjarige student die net begonnen is aan haar studie.

Allereerst een schets van mijn leven. Ik woon normaal gesproken op kamers in het bruisende centrum van Nijmegen. Voorheen hing mijn leven van sociale contacten aan elkaar. Ik ging overdag naar college, daarna lunchen met vriendinnen, ’s avonds had ik borrels of sprak ik af met vrienden. Elke week was ik in minstens twee verschillende steden, met daarbij twee sociale netwerken. Kortom: hard werken, veel plezier.

Inmiddels is mijn leven er heel anders uit gaan zien. Ik woon nu alweer een aantal weken thuis bij mijn ouders. Ik ga niet meer uit, mijn sociale leven is tot een minimum beperkt en mijn motivatie voor mijn online-colleges is evenredig afgenomen. De vrijheid die ik het eerste halfjaar van mijn studie voelde is er niet meer. Dit zou de beste en wildste tijd van mijn leven moeten zijn.

Mijn beeld van deze toestand verschilt enorm van het beeld van 50-plussers. Ik wil vooropstellen dat ik de impact van deze pandemie op de maatschappij buitengewoon ernstig vind. Voor mij persoonlijk schat ik de situatie anders in. Ik ben kerngezond, de risico’s van dit virus voor mijn leeftijdsgroep zijn klein en ik voel me daarom absoluut niet bedreigd door corona. Voor mijn eigen veiligheid zou ik me nooit maanden opsluiten op mijn kamer om te voorkomen dat ik besmet raak. Het thuisblijven is een daad van solidariteit, die ik met liefde verricht om de veiligheid van een andere kwetsbare groepen te waarborgen. Deze solidariteit heeft echter een houdbaarheidsdatum.

Somber en neerslachtig

Het is opmerkelijk dat de media geen oog hebben voor de gevolgen van de maatregelen voor jongeren. Uit een onderzoek van Omroep Brabant onder 713 Brabanders blijkt namelijk dat juist de leeftijdsgroep van jongeren tussen de zestien en vierentwintig jaar zich het meest somber en neerslachtig voelt als gevolg van dit beleid. Mijn eigen situatie is in vergelijking met andere jongeren nog behoorlijk rooskleurig.

Ik denk aan alle middelbare scholieren, in het bijzonder de eindexamenkandidaten. Zij hebben niets meer om naar uit te kijken tot september. Ze hebben geen eindexamenreis, geen gala en geen studie om zich mee bezig houden. Velen van hen kunnen op dit moment niet eens naar hun bijbaan. Ik denk aan de jongeren die een slechte thuissituatie hebben en zich niet kunnen ontladen in de sportschool. Dat is een deprimerende en uitzichtloze situatie. Dit zijn ook de jongeren die vervolgens in de media aan de schandpaal worden genageld, omdat ze met zijn vijven in een park afspreken.

Zeven weken intelligente lockdown zitten er nu op. De gevolgen in de maatschappij zijn voor iedereen ongekend. Voor jongeren is het risico op besmetting het laagst, het gevoel van tijd het langst en de gevolgen voor hun sociale leven het grootst. Mijn zelfbeschikking is op dit moment volledig aan de overheid overgeleverd. Het feit dat mijn leeftijdsgroep in het landelijk bestuur niet vertegenwoordigd wordt, heb ik altijd betreurd, maar nu vind ik dat voor het eerst in mijn leven beangstigend.

_{Linde van de Koolwijk is student en 20 jaar oud.}