Opinie
Opinie: De Amerikaanse oorlog speelt zich af op eigen grond
Diep in Amerika, waar de Republikeinse kiezer is stil blijven staan bij het tijdperk-Trump, valt voor president Joe Biden nog een ideologische strijd te winnen.
Het zijn achttien lange maanden geweest. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zag ik hoe een cruciale verkiezing zich ontvouwde. Ik zag hoe mijn voormalige kantoor, het Capitool, werd aangevallen. Ik keek naar het nieuws, vol complottheorieën, rechts-extremisten, armoede, beleidsgeweld en verloren hoop. Via FaceTime zag ik tal van bekenden het hoofd schudden, vol ongeloof over wat er met Amerika is gebeurd.
Deze zomer kon ik eindelijk terug naar huis om zelf te ervaren hoe Amerika zich echt voelt na de verkiezingen. Na de eerste coronacrisisjaren en nadat Trump fysiek en, uiteindelijk, het openbare ambt had verlaten.
Verloren vriendelijkheid
Wat me als eerste opviel is dat Amerikanen hun kenmerkende optimisme en vriendelijkheid hebben verloren. Mensen glimlachen niet meer en begroeten je niet meer met warme gastvrijheid. Verder is het verontrustend te zien hoevelen nog in een alternatieve werkelijkheid leven. In sommige delen van het land, ver weg op het platteland, waar de tijd langzamer gaat en de blik reikt tot aan de horizon, menen mensen nog steeds dat de verkiezingen zijn ‘gestolen’ en dat Trump nog steeds ‘hun’ president is.
Tijdens een lange autotocht van Orlando naar Miami en Key West zochten we de achterafweggetjes van Polk County op om het drukke verkeer op de grote wegen te vermijden. Diep in dit Trump-land lijkt het alsof de campagne van 2020 nog in volle gang is. Onderweg kwamen we om de paar minuten gigantische borden tegen, onmogelijk te missen omdat ze minstens 8 meter hoog en breed waren, waarop stond ‘GEEN TWIJFEL TRUMP HEEFT GEWONNEN’ of ‘DE VERKIEZING IS GESTOLEN, TRUMP BLIJFT ALTIJD MIJN PRESIDENT’ en natuurlijk ‘TRUMP 2024'. Dit waren niet zomaar wat aanplakborden, ze waren overal. Biden-borden ontbraken.
Vurig voor Trump
In de bijna drie decennia die ik heb besteed aan de nationale Amerikaanse politiek en aan campagnes, zag ik niet erder zo'n fervente, openbare steunbetuiging aan een voormalig president die bijna tien maanden eerder een verkiezing had verloren.
Terwijl we honderden kilometers dieper het dorre land in reden, vol verlaten citrusplantages, zagen we auto’s en vrachtwagens beplakt met ‘TRUMP 2024'-bumperstickers op het achterspatbord, vaak gecombineerd met een sticker van de Confederatievlag. Niet komisch bedoeld of wat dwaas of als een onschuldig grapje: het voelde als een bedreiging.
Hoewel het niet verwonderlijk is in een provincie waar Trump 57 procent van de stemmen won en in een staat waar hij de allerbelangrijkste stemmen van het kiescollege won, het is zorgwekkend dat de vurigheid van zijn aanhang zo lang na de verkiezingen nog zo sterk is.
Dertig jaar geleden waren de conservatiefste Republikeinen het equivalent van wat de Amerikaanse Republikeinse vertegenwoordiger Liz Cheney vandaag is: pro-defensie, voor de vrijemarkt en vóór ‘familie’-waarden. Af en toe kwam men op campagne een fanatieke kiezer tegen: iemand die trots vertelde over zijn wapencollectie, complottheorieën bedacht en het de campagnemedewerkers lastig maakte met vreemde opmerkingen.
Democraten hebben ook fanatieke kiezers, alleen in ultra- liberale vorm. Deze fanatieke kiezers hadden nooit onze prioriteit om mee in gesprek te gaan, noch probeerden we ze te overtuigen; ze kregen niet veel aandacht.
Fanatici: de Republikeinse basis
Die fanatieke kiezers van toen, voorheen relatief ongevaarlijk voor het verkiezingsproces, zijn nu echter getransformeerd tot de echte basis van de Republikeinse Partij. De tussentijdse verkiezingscyclus van 2022 wordt het toneel voor de presidentiële race van 2024. Om beide verkiezingsraces te winnen, zullen de Democraten een ander soort oorlog moeten voeren, een oorlog tegen desinformatie en tegen Republikeinse soundbites.
Republikeinen zijn meesters in het formuleren van standpunten om daarna in tegenovergestelde richting te handelen: pro-life zijn, terwijl ze pro-doodstraf zijn, de terugtrekking van de Amerikaanse troepen in Afghanistan steunen, maar als Biden dat doet, hem anti-Amerikaans noemen. Ze zijn in staat om dit te doen, want worden er electoraal nog voor beloond ook.
President Biden en alle Congres-Democraten moeten een vlijmscherpe focus hebben op de kiezers, anticiperen op en krachtig optreden tegen Republikeinse desinformatie en in de aanval blijven, niet in de verdediging.
Diep in Amerika is een ideologische oorlog te winnen. Republikeinen hebben de indruk dat ze deze al hebben gewonnen. Het is aan de Democraten hen het tegendeel te bewijzen.
Jennifer Smits-Kilgus werkte als topambtenaar in de regering-Bush en voerde campagne voor het team Biden-Harris.
