Opinie: Bij links staan moslims hoger dan homo’s op de ‘slachtofferladder’

Onlangs verscheen in de Volkskrant een artikel over immigratie als splijtzwam in de Nederlandse homobeweging. Centraal stond het opstappen van Gay Pride-voorzitter Frits Huffnagel in maart vanwege ‘xenofobe’ uitspraken over vluchtelingen tijdens een Radio 1-debat. Hij stelde dat vluchtelingen aan de grens van Turkije en Griekenland niet moeten worden toegelaten.

Onder druk van het COC Amsterdam en een bont gezelschap van organisaties zoals politieke partij BIJ1 en Kick Out Zwarte Piet besloot het voltallige Gay Pride-bestuur op te stappen. Niet vanwege de uitspraken, maar omdat aanblijven een publiek debat zou hinderen. Helaas is het sindsdien oorverdovend stil gebleven.

Het lhbti-activisme is van oorsprong links stelt sociaal-wetenschapper ­Laurens Buijs (UvA) in het Volkskrant-­artikel. In nasleep van de tweede feministische golf van de jaren zestig en zeventig onder leiding van feministen als Joke Smit (1933-1981) vonden gays en vrouwen elkaar in hun afkeer van traditionele gezinnen en rolverdelingen. Ze hadden veel kritiek op de discriminerende kanten van religie. Hoe anders is dat anno 2020.

Trede hoger

De oorzaak hiervan is dat organisaties zoals COC Amsterdam de maatschappij beoordelen met een linkse ‘slachtoffer-ladder’. Lhbti’ers staan hier vanzelfsprekend op. Maar een moslim staat een trede hoger wegens (soms extreme) kritiek van rechtse politici. Geweld dat religieus of cultureel geïnspireerd wordt, mag daarom niet als zodanig worden erkend en veroordeeld.

Het gerenommeerde onderzoeks­instituut Pew publiceerde deze zomer dat in alle onderzochte islamitische landen homoseksualiteit door meer dan 80 procent van de bevolking resoluut wordt afgewezen. Laten we daarom niet de illusie hebben dat asielzoekerscentra vol zitten met ruim­denkende vluchtelingen. Wie vanwege zijn of haar geaardheid is gevlucht, is bij aankomst in Nederland het leven nog steeds niet zeker.

Stichting LHBT Asylum Support schreef deze maand in een brandbrief aan staatssecretaris Broekers-Knol (Asielzaken) dat ze tussen juni en augustus meer dan zestig meldingen van geweld tegen homoseksuelen in azc’s heeft binnengekregen. De vraag rijst: waarom moest Huffnagel zich überhaupt verantwoorden voor zijn uitspraken?

In het Volkskrant-artikel stelt Buijs ook dat Marokkaanse Nederlanders oververtegenwoordigd zijn in de cijfers van antihomogeweld in Amsterdam. Er valt sinds 2015 wel een neerwaartse trend in de politiecijfers van het totaal aantal incidenten waar te nemen. Maar de Gaykrant concludeerde in 2019 dat de politie een aantal jaren geleden geweldsincidenten anders is gaan registreren en dat de aangiftebereidheid onder lhbti’ers erg laag is, omdat ‘homofoob geweld zelden tot een veroordeling leidt’.

Marokko-boot

Dit is zorgwekkend, maar er zijn ook hoopvolle ontwikkelingen. In 2017 was de Marokkaans-Nederlandse moslima Souad Boumedien ambassadeur van de Pride Amsterdam. Daarnaast voeren er afgelopen jaren een ‘Marokko-boot’ en een ‘Iran-boot’ mee tijdens de Canal Pride in de grachten van Amsterdam. De deelnemers op die boten getuigden van een ongelooflijke dosis moed. Als Iraanse immigranten tegen religieus en cultureel gemotiveerde repressie durven op te staan, kunnen linkse activisten niet achterblijven.

Zolang je als homoseksueel stel niet hand in hand door Amsterdam Nieuw-West kan lopen, dient de lhbti-gemeenschap de rijen te sluiten. Dat doen we door het debat aan te gaan zonder ­direct de xenofobie-kaart te spelen. ­Helaas zijn organisaties zoals het COC Amsterdam en de politieke partij BIJ1 te druk met het ‘cancellen’ van politiek onwelgevallige meningen.

Als Joke Smit hoort dat de deze ­activisten liever hun lhbti-principes overboord gooien dan religieus gemotiveerd geweld bestrijden, draait ze zich om in haar graf.

_{Krijn Lock is dreigingsanalist, publicist en mede-organisator van de Twentse boot op Canal Pride 2018.}