Op aseksualiteit rust nog enorm taboe

Toch zijn er nog wel resterende blinde vlekken en taboes. Ook die moeten nog worden doorbroken op onze weg naar een nog betere toekomst. Dat geldt zeker ook voor het terrein van sekse en seksualiteit. Na eeuwen, ja, millennia te zijn onderdrukt, en genoodzaakt te zijn geweest zich te verschuilen, zijn homo's, lesbo's, bi's en transgenders - tezamen lhbt's - nu eindelijk geaccepteerd als gelijkwaardig aan hetero's, althans in het Westen.

In de rest van de wereld moet deze strijd nog gewonnen worden. Maar dat zal uiteindelijk ook wel gebeuren. De krachten van de vooruitgang zijn niet te stoppen. In de tussentijd moeten we ons echter voortdurend blijven afvragen of we met lhbt wel alles te pakken hebben en of we niet een bepaalde seksuele categorie over het hoofd zien die zich ook nog moet emanciperen.

Ik denk dat dat inderdaad het geval is. Het gaat daarbij zelfs om een heel grote groep mensen, vele malen groter dan de groep der lhbt's. Over deze groep hoor je in de media hoegenaamd niets. We doen met zijn allen net alsof hij niet bestaat. Het laat zich raden hoe de mensen die tot deze groep behoren zich moeten voelen: buitengesloten, vervreemd, gediscrimineerd. Om wie gaat het? Om de groep der aseksuelen. Dat wil zeggen mensen die niet of nauwelijks seksuele gevoelens en gedachten hebben. Mensen die gewoon niet in seks geïnteresseerd zijn, die de ophef erover niet begrijpen en die het hele onderwerp siberisch laat.

Zijn die er dan? Jazeker! Ze vormen zelfs een meerderheid van de bevolking! 50 procent van de vrouwen is min of meer aseksueel en 20 procent van de mannen. Bovendien verliezen de meeste mensen boven de 50 hun belangstelling voor seks vrijwel volledig. Zo gezien heeft meer dan 80 procent van de bevolking eigenlijk maar heel weinig zin in en interesse voor seks. Afgaande op de media zou je denken dat seks een van de voornaamste dingen is in ons aller leven. En voor een aantal van ons is dat ongetwijfeld het geval. Maar voor de grote meerderheid geldt het zeker niet. Je zou verwachten dat we daarover, in deze verlichte tijd, open konden praten. En dat iedereen die aseksueel is daarvan moeiteloos kond zou doen. Niets is minder waar. Wie lhbt is, is daar tegenwoordig heel open over - althans in welopgevoede kring -, maar ik heb nog nooit iemand openlijk horen zeggen dat hij of zij aseksueel is. Daarop rust een enorm taboe. Het is met grote schaamte omkleedt. Dat kan en mag niet. Laten wij ervoor strijden ook dit taboe uit de weg te ruimen. Om te beginnen door het acroniem lhbt uit te breiden tot lhbta.

Maar wacht even... er bestaat ook nog zoiets als autoseksualiteit. En hyperseksualiteit, niet te vergeten. We moeten er dus lhbtaah van maken. Of vergeet ik nog een categorie?

_{Andreas Kinneging is filosoof.}