Ook wij zijn uitbuiters, ook wij zijn de Zusters van de Goede Herder

Ik las het artikel van Peter de Graaf over de strijd van de vrouwen die als pubermeisjes gedwongen arbeid moesten verrichten in het klooster. Het waren kwetsbare meisjes, door de overheid bij de nonnen geplaatst en zoals een van de slachtoffers zegt: we waren een verdienmodel voor de Zusters van de Goede Herder. De meisjes werden onder dreiging van straf misbruikt voor het gewin van de nonnen.

Je zou na het lezen de krant weg kunnen leggen met de geruststellende gedachte dat die praktijk verleden tijd is. Niets is minder waar. Nog steeds naaien pubermeisjes voor een habbekrats vele uren per week onder slechte omstandigheden kleren. Alleen is dat ver weg, in de lagelonenlanden. Ze hebben geen keus en als zodanig is het net zo goed dwangarbeid. Ze worden uitgebuit door hun werkgevers en… door ons.

Want wij kopen die kleren, voor veel minder geld dan ze zouden moeten kosten. Wij zijn de uitbuiters, wij zijn de Zusters van de Goede Herder. Kleding die hier in Nederland gemaakt zou worden, zou ‘onbetaalbaar’ zijn.

Ons economisch systeem hangt van uitbuiting aan elkaar, uitbuiting van mensen en uitbuiting van de aarde. Dit als kanttekening bij het artikel over de vrouwen die heel terecht naar de rechter zijn gegaan voor gerechtigheid.
Dick Kortekaas, Haarlem

Gelukkig land

Radeloos ben ik na het lezen van de Volkskrant van woensdag 22 februari. Eerst word ik bij mijn ontbijt geconfronteerd met een beweging tegen racistische vogelnamen, om vervolgens een pagina ingezonden pro- en contrawoke brieven over Roald Dahl te vinden. Ik kan er niet meer tegen. Ik ga de Manvankleurhut van oom Tom maar lezen.

Wat een gelukkig land dat de tijd, vrijheid en ruimte heeft zich hierover druk te maken, terwijl op auto-afstand de Derde Wereldoorlog aan het opstarten lijkt.
Leen Couprie, Zoetermeer

Platenspeler

Ineens zegt iedereen het: Poetin klinkt als een kapotte platenspeler. Wanneer de platenspeler kapot is, dan hoor je echter niets meer. De herhaling waar men op doelt, ontstaat als er een barst in de plaat zit, waardoor de naald in dezelfde groef blijft hangen en je dus steeds hetzelfde stukje hoort. Niet de platenspeler vertoont dus een defect, maar de plaat. Generatiekloofje?
Siebren Klein, Harlingen

Naam

Wat wonderlijk dat nergens bij het nieuws over de bekroonde film Im Westen nichts Neues de naam van de schrijver opduikt. De nazi’s vernietigden zijn anti-oorlogsboek bij de openbare verbrandingen van 1933. De schrijver zelf moest voor de bruinhemden naar het buitenland vluchten. Laat zijn naam niet opnieuw verdwijnen: Erich Maria Remarque (1898-1970).
Pim Ligtvoet, Amsterdam

Vestigingsklimaat

Inmiddels heeft de hele aarde – mede door toedoen van het bedrijfsleven –een ongunstig vestigingsklimaat. Het vertrek van Unilever, DSM, Shell en straks Boskalis uit Nederland is slechts uitstel van executie.
Daan de Wit, Utrecht

Verschil

Hoeveel verschilt het platteland nou echt van de stad? Agrarische voertuigen worden steeds breder en stadsauto’s ook.
F.M. Boon, Delft

Gelijk hebben

‘Gelijk hebben, maar het niet krijgen is een oud Nederlands specialisme’, schrijft Martin Sommer. Zou het? Het is in ieder geval nogal wiedes. Waarom zou je moeite doen om iets te krijgen wat je al hebt? En, in het verlengde daarvan: hoe meer je je moet inspannen om gelijk te krijgen, hoe groter de kans dat je het niet hebt.
Boudewijn Otten, Groningen

Vrouwen

Anna Marina Coster denkt dat alle oorlogsgeweld van mannen komt en vindt dat het verschil hierin tussen mannen en vrouwen duidelijker benoemd moet worden. Daar zou ze gelijk in hebben als het zou kloppen, maar dat doet het niet.

Vrouwen zijn in niets minder gewelddadig en wreed dan mannen. Ze krijgen alleen veel minder de kans dit te tonen. Zodra ze deze kans wel krijgen vertonen ze exact hetzelfde gedrag als mannen: moorden, martelen, verkrachten, zelfmoordaanslagen. Naar aanleiding van onderzoek dat dit aantoonde verscheen in de Volkskrant in 2015 nog een artikel.

Ik snap dat dit voor veel vrouwen een hard gelag zal zijn, maar echt, als vrouwen de kans krijgen zijn ze net zo wreed als mannen.
Jan Rob Dijkstra, Winsum

Ingezonden brief

Beste brievenschrijver aan de Volkskrant. De Ombudsman besteedde terecht aandacht aan uw frustratie. Als uw zorgvuldig opgestelde brief geen aandacht krijgt, is dat stomvervelend. Wordt u zo langzamerhand een vertwijfelde mopperkont? Door toeval (of toch wat schrijverskwaliteiten?) werden mijn brieven liefst zes van de zeven keer inzenden in drie jaar tijd geplaatst. Daarom, voor de broodnodige motivatie en lichtvoetigheid, een aantal tips om de kans op plaatsing te vergroten:

1. Begin op tijd. Ga niet als sluitpost van de dag aan de slag om de puntjes op de i te zetten. U bent dan al te laat, er zijn u inmiddels velen voorgegaan.

2. Schrijf alléén als u vanuit uw diepste binnenste daartoe aandrang voelt, als u denkt dat u een grote groep vertegenwoordigt of als u zich sterk verbonden voelt met het thema.

3. Schrijf ook als u een perspectief denkt te kunnen geven waaraan nog niemand had gedacht.

4. Zend uw brief. Heb begrip voor de redactie. Steek een kaarsje aan. Laat het los. Beschouw het verzenden als instant gratificatie: u heeft uw zegje gedaan.

Zo wordt het sturen van uw brief weer een opwekkende activiteit waar u plezier uit kunt putten, uw kansen mee vergroot en die u verlost van enige frustratie achteraf. Veel plezier gewenst!
Felice Manshanden, Eindhoven