Niks excuustruus, vrouwenquotum is nodig

Brief van de dag

Het valt mij op dat het vaak maatschappelijk geslaagde vrouwen zijn die zich tegen een vrouwenquotum keren (Opinie & Debat, 23 september). Alsof zij zelf niet te maken hebben gehad met al die obstakels op de weg omhoog.

Een veel gehoord bezwaar is, dat zo’n verplicht quotum leidt tot de zogeheten excuustruus. Misschien is er angst om als inmiddels hooggeplaatste vrouw ook zo gezien te worden, maar die angst is onterecht. Zo’n manier van denken blokkeert mijns inziens nu juist de weg naar de top voor vrouwen.

Zonder het vrouwenquotum zal het nog veel langer duren voordat de ontstane scheve vrouw-manverhouding in het topsegment van het bedrijfsleven wordt rechtgetrokken.

In de door mannen beheerste top worden kwaliteiten van vrouwen minder snel herkend dan de kwaliteiten van soortgenoten. Dit verschijnsel is inmiddels al door diverse onderzoeken bevestigd. Soort zoekt soort, dat verandert niet vanzelf.

Kijk eens naar landen − bijvoorbeeld Noorwegen − waar het vrouwenquotum al is ingevoerd. Het aantal vrouwen in hogere posities blijkt er te stijgen. Je kan dus gerust vaststellen dat een vrouwenquotum werkt: invoeren dus.

_{Marjan Alta, Haarlem}

Mannetjesputters?

‘Mannetjesputters zetten de toon’ op de algemene ledenvergadering van de VN (Ten eerste, 25 september). ‘Een nieuw type leider’ domineert. Het gaat om ‘sterke mannen’ die de zichzelf boven de democratie stellen.

Hoezo is dat nieuw? Dat is juist heel oud. De hoop die ik had bij het lezen van de woorden een nieuw type leider vervloog snel bij nadere lezing. Het bleek oude zure wijn in oude toupet dragende zakken te zijn. Niks nieuws onder de zon.

En waarom noemen jullie dit sterk? Dat overschreeuwen, het onachtzaam zijn naar andere landen en culturen, de onwaarheden die als feiten worden gepresenteerd en de feiten vervolgens afdoen als fake news. Het is een sterk staaltje egoïsme, maar verder slappe hap, deze kortzichtige, economische groei najagende, alfamannetjes. Het is tijd voor een nieuw type leider en deze mannen zijn het niet.

_{Maarten Bertens, Rotterdam}

40 seconden

Beseft de heer Reijzer, voorvechter van de godsdienstvrijheid en ritueel slachten (O&D, 24 september), zich hoe lang 40 seconden duren als je met doorgesneden keel ligt dood te bloeden?

_{Jaap van Dam, Maassluis}

Rule of Lawyers

Dat de rechter premier Johnson heeft teruggefloten, is goed nieuws. Het bewijst dat de rechterlijke macht in staat is een vuist te maken tegen een machtsusurpator als Johnson (Ten eerste, 25 september). De uitspraak van het Engelse gerechtshof mag dan wel als een inbreuk op de Trias Politica van Montesquieu worden gezien, in de praktijk is het vrijwel onmogelijk deze machtenscheiding consequent door te voeren. In de VS heeft het Hooggerechtshof zelfs het toetsingsrecht waarbij wetsvoorstellen in strijd met de grondwet kunnen worden verklaard. Natuurlijk bestaat dan het gevaar dat de Rule of Law wordt vervangen door de Rule of Lawyers, maar ik vraag me af of dit zo verwerpelijk is. Kijk naar de moderne geschiedenis van dat land. Alleen dankzij actief ingrijpen van de rechterlijke macht was het mogelijk een einde te maken aan de discriminatie van de zwarte bevolking. Soms is ingrijpen van een kleine groep nodig om de democratie en mensenrechten in een land te redden.

_{Albert Kort, ‘s-Heer Hendrikskinderen}

Huisarts, de vrouw

In reactie op de ingezonden brief ‘Vrouw in de bibliotheek’: er zijn ook voormalige mannenberoepen waar nu de vrouwen in de meerderheid zijn (O&D, 24 september). In de vroege jaren ’70 was ik de tweede vrouwelijke huisarts in Den Haag, hoe anders is dat vandaag de dag: ruim 70 procent van de huisartsen is vrouw in de grotere steden en in het hele land is dat al meer dan 50 procent.

De werktijden zijn wel wat veranderd, maar die waren dan ook te gek: minimaal 10 uur werk per dag, minstens 12 uur telefoon zoals in Den Haag, maar meestal 24 uur lang. Huisartsen werden dan ook niet oud, 58 jaar gemiddeld. Alleen gynaecologen werden minder oud.

_{Petra Spaling, Den Haag}

Dedain

Wat een ongelooflijk dedain spat er af van de column ‘De kwestie’ van Peter de Waard (Economie, 25 september). De rondbuikige vakantieganger in afzichtelijke shorts, gestrand op een van de Costa’s, vertelt snikkend dat hij overmorgen niet bij de uitreiking van het zwemdiploma kan zijn.

Dit leed vergelijkt De Waard met bootvluchtelingen die niet kunnen klagen en geen SGR-garantie hebben. Verder wordt de toerist naïviteit verweten: het is zijn eigen schuld, hij had het kunnen weten als hij had opgelet en niet alleen Facebook-berichten had gelezen. Wam, nog een trap na voor die rondbuikige vakantieganger in afzichtelijke shorts. Peter de Waard is vast slank, slim en heeft prachtige shorts aan op vakantie.

_{Jan Dieho, gedupeerd, Hilversum}

Gestolen fiets

Mooie argumentatie van de heer Drosterij over drugscriminaliteit en de vermeende verantwoordelijkheid van de burger (O&D, 25 september). Ik kan nu met een onbezwaard geweten een gestolen fiets bij een heler kopen.

_{Dirk Keijer, Houten}

Pilletje?

De enige oplossing: legaliseer het. Net als de cannabis, alcohol en tabak.

_{Angela Kesteloo-Pöthig, Almere}