OpinieLezersbrieven
‘Nasynchronisatie is onzinnig en duur’
De ingezonden lezersbrieven van zaterdag 28 juli.
Brief van de dag: nasynchronisatie NPO
De NPO experimenteert met het nasynchroniseren van een Duitse tv-serie in het Nederlands. Het idee erachter is dat er dan ‘andere kijkers’ mee worden bereikt.
Onzin. Nederland mag juist blij zijn dat we hier nog gewoon Engels, Frans en Duits horen op tv. Ik herinner me nog hoe ik op 20 januari 2009 vol verwachting in mijn Parijse appartement voor de televisie klaar zat om naar de eerste speech van Barack Obama te luisteren. Oeps. Na drie woorden werd zijn mooie, warme stem overschreeuwd door een opgewonden Franse acteur. Verschrikkelijk.
Die nasynchronisatie is overigens ook een van de redenen waarom veel Fransen zo slecht Engels spreken. Ze horen die taal nooit.
Het argument dat hiermee ‘andere kijkers’ worden bereikt is ook kul. Hoe gaat de NPO meten dat de andere kijker opeens aan de buis gekluisterd zit omdat hij Barry Atsma Nederlands hoort spreken? Kortom, het is een dure en onzinnige operatie. Dat geld zou beter besteed kunnen worden om programma’s als Andere tijden en Tegenlicht in de lucht te houden. Dan is de NPO verzekerd van een groot aantal ‘gewone’ kijkers. Een koopje werkelijk.
Rudi Wester, Amsterdam
Aengeboren Vryheyt
Natuurlijk is het Plakkaat van Verlatinghe een nationale feestdag waard. Ja, het was een ‘product van de elite’, zo was de maatschappij toen nu eenmaal ingericht. Maar wat een geweldig helder statement. Zo moet het koningshuis zijn: dienstbaar aan het volk. Een herdenkingsdag zal er vast nooit komen. Die wordt of als een aanval op het koningshuis gezien of als te nationalistisch. Maar zeg nou zelf, Aengeboren Vryheyt, dat moet je toch kunnen uitleggen?
Petronella de Vogel, Amersfoort
Scouting is niet braaf
Er wordt weinig geschreven over scouting, maar als het gebeurt herken ik me zelden in het geschetste beeld. Tenenkrommend, ook dit artikel (Ten eerste, 26 juli). Alsof scouting bestaat uit louter brave jongeren en pedagogisch perfecte begeleiders. Dus, ouders die hun kroost graag in een veilige enclave willen laten opgroeien, wees gewaarschuwd. Zoals bij elke jeugdvereniging wordt er ook bij scouting gezopen, geblowd en geflikflooid. Allemaal deel van het proces: groeien en grenzen verleggen. Fantastische tijd gehad!
Paul Vossers, Amersfoort, oud-padvinder, vader van twee enthousiaste scouts
Leg die telefoon weg
Ik vind het heel vervelend om het enthousiasme van Robert van de Griend te temperen (Ten eerste, 25 juli) maar het wegleggen van de telefoon biedt waarschijnlijk niet de oplossing voor alle problemen in de wereld. Er zijn al tamelijk veel generaties opgegroeid zónder op hun telefoon kijkende ouders. Het heeft niet gewerkt.
M. van Beukering, Groningen
Wie is nou tegen mensenliefde?
Harry Bleeker maakt twee denkfouten in zijn betoog dat filantropie een symptoom is van de ziekte feodaliteit (Brief van de dag, 23 juli).Ten eerste bestaat feodaliteit niet meer in het Westen. Als er geen ziekte is, zijn er ook geen symptomen. Burgers hebben recht op zelfbeschikking. Ieder bepaalt zelf wiens brood (of cultuur) men wel of niet eet. Heeft de burger geen geld dan zorgt de overheid voor een vangnet.
Ten tweede stelt Bleeker dat de helft van de filantropie door andere belastingbetalers wordt betaald. Dit is een veelgemaakte fout. Het geld dat de filantroop uitgeeft (en deels dus niet overmaakt aan de belastingdienst) is nog steeds door de filantroop verdiend en is dus van hem of haar. Dat de belastingdienst geld ‘misloopt’ wil niet zeggen dat andere belastingbetalers meebetalen. Andere burgers kunnen er ook voor kiezen een deel van hún geld aan iets anders dan de belastingdienst te schenken.
Harry Bleeker ziet liever dat filantropie door particuleren verdwijnt en door de overheid wordt overgenomen. Dit lijkt mij een ramp. Subsidieprocedures zijn inefficiënt en zeer tijdrovend. En toewijzingen berusten vaak op willekeur. Het belangrijkste is echter dat het niet alleen om geld draait, maar vooral om de energie, betrokkenheid en creativiteit van de filantroop. Filantropie betekent letterlijk ‘liefde voor de mensheid’. Wie kan daar nou op tegen zijn?
Daniel Kok, Den Haag
Religiekritiek
Doordat de wereld heel klein is geworden, worden eeuwenoude religies dagelijks met de moderne samenleving geconfronteerd. Iedereen zal moeten accepteren, zonder kwaad te worden, dat openlijke kritiek, zelfs ontkenning en afwijzing van deze religies een nieuwe cultuur is geworden, die niets te maken heeft met racisme.
Louis Bink, Zevenhuizen
De moeder de vrouw
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Tussen Rossum en Dreumel, een minuut of tien
dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Ik zag een vrouw langzaam
naar de oever waden
met slechts een broekje op d’r hoofd,
gevolgd door een herdershond.
Het was het baasje dat hier riep
en wat hij zei, hoorde ik dat
’t geen psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar
mijn moeder baadde.
Prijs God, Zijn hand zal haar bewaren.
Theo Röling, Westervoort, naar aanleiding van de column ‘Gypsy’ van Sylvia Witteman (DiDu, 26 juli)
Overstappen
Toen nog geen besluit over de Noord-Zuidlijn was genomen, werd aan wethouder Dales voorgesteld om een metrolijn van Noord naar het station CS aan te leggen, waarna passagiers door konden reizen met andere metro’s, de tram of de bus. ‘Mensen willen niet overstappen’, was toen het antwoord.
Behalve dat de huidige metro veel en veel duurder is geworden, ontdekken veel Amsterdammers dat ze nu één of twee keer zullen moeten overstappen voordat ze met het ov op hun plaats van bestemming zijn.
S. Boerma, Amsterdam
Naar Tenerife of niet?
Wat moet je als lezer van het artikel ‘Retourtje Thailand? Dat is 6 jaar lang geen vlees eten’ (Ten eerste, 26 juli)? Ik haal eruit dat ik deze vluchten al ruim heb gecompenseerd en volop kan vliegen. Immers met mijn spouwmuurisolatie, zonnepanelen en geïsoleerde vloeren zit ik goed. Mogelijk zijn er meer Nederlanders die denken dat ze wel goed zitten met de compensatie. Maar wat een onzin, die zonnepanelen: van het geld dat je overhoudt boek je een extra verre vlucht.
Toch zit het mij niet lekker om zo gemakkelijk weer een vlucht te boeken. De wereldwijde temperatuurverandering was net op het Journaal. Een forse stijging en die komt door de extra uitstoot van CO2. Moet ik dan maar niet naar Tenerife terwijl anderen wel gaan? Als individu ga ik dus toch, maar een collectieve beperking zou ik toejuichen. Zelfs een verbod op advertenties met vliegvakanties zou ik steunen. Het zou de Volkskrant niet misstaan vrijwillig deze stap te nemen. We willen nog niet kiezen voor minder economische groei. Dan maar wachten tot er een dijk doorbreekt.
Adriaan Willigers, Spierdijk
Twee afzonderlijke happen
De illustratie bij het artikel over de CO2-uitstoot van vliegen wekt foutief de indruk dat vliegreizen ‘gecompenseerd’ kunnen worden door (bijvoorbeeld) zes jaar geen vlees te eten. Maar een vliegreis en zes jaar vlees eten staan gelijk aan het nemen van twee afzonderlijke happen uit ons mondiale CO2-budget. Wie de tweede hap uit het CO2-budget achterwege laat (door vegetariër te worden) zet een goede stap, maar compenseert daarmee helemaal niks. Stoppen met de tweede bron van CO2-uitstoot verandert volstrekt niets aan de uitstoot uit de eerste bron.
Stephan Huijboom, Amsterdam
Je vliegt niet alleen
In ‘Wat je allemaal moet doen om een vlucht te compenseren’ (Ten Eerste, 26 juli) is bij de berekening van de benodigde compensatie voor een vlucht niet meegenomen dat je niet alleen in dat vliegtuig zit, maar met honderden andere personen. Het lijkt me dat daarmee bij de berekening van de compensatie rekening moet worden gehouden; dus na een vlucht naar Thailand hoef je niet 27 jaar lang één dag per week thuis te werken, maar met zijn allen iets vaker. Dat lukt wel. En minder of geen vlees eten is sowieso een goed idee. Laat iedereen daar nou eens mee beginnen.
Alice Fokkelman, Hoofddorp
Een extra inspanning
Beste Mahtab Nasrollah (‘Ik ben één van jullie, tot ik een appel steel’, O&D, 27 juli). Ik haal uit de woorden van minister Blok dat het voor een samenleving nodig is dat we, waar we ook vandaan komen, basale culturele waarden, normen en omgangsvormen delen. Wanneer in een land verschillende culturen met de rug naar elkaar toe zouden staan en langs elkaar heen leven, is dat geen verrijking maar een verarming. Het leidt ertoe dat we minder voor elkaar over hebben en minder van elkaar verdragen. Om zich die gedeelde cultuur eigen te maken, wordt van nieuwkomers een extra inspanning vereist. En inderdaad, we verdragen meer van iemand in wie we ons kunnen verplaatsen en we zullen hem ook gemakkelijker iets vergeven dan iemand met wie we weinig tot niets delen. De Nederlandse taal heeft daar een mooi spreekwoord voor: het hemd is nader dan de rok. Een dergelijke uitdrukking bestaat in het Perzisch ongetwijfeld ook.
Joost de Valk, Amsterdam
Stigmatisering treft ons allen
Mahtab Nasrollah stelt dat, als zij een appel steelt, zij direct wordt gestigmatiseerd als ‘zo’n allochtoon waar je dat van kunt verwachten’. Ze denkt dat zoiets bij autochtonen niet gebeurt. Ik moet haar teleurstellen. Ik woon in een achterstands-/kracht-/prachtwijk. Als een autochtoon bij ons uit de buurt iets steelt, is de reactie al gauw ‘dat je dat kunt verwachten van zo eentje’. Zelf doen we het ook. Als een bankier van de Zuidas zijn zakken vult, zeggen wij: ‘Zie je wel. Zo gaat dat bij dat soort mensen.’ Soortgelijk commentaar hebben we als een uitgerangeerde politicus ergens burgemeester wordt. En de Friezen, die Mahtab noemt, zijn toch dwarsliggende stijfkoppen met een raar taaltje?
Mevrouw Nasrollah, stigmatisering treft iedereen op zijn tijd. Het beste kunt u het gewoon negeren. Doe zoals het Friese spreekwoord zegt: ‘Wees jezelf en laat de lui maar lullen.’
Thomas de Boer, Groningen
Prep
Nog geen uur na het lezen van ‘Prep is liefhebben zonder angst’ (Ten eerste, 26 juli), krijg ik bericht uit Afrika van een bevriende familie, die in paniek is omdat een broer tussen leven en dood verkeert, in afwachting van de uitslag van onder meer zijn aidstest, die twee weken op zich laat wachten en slechts kon worden betaald door een bijdrage van ons uit Nederland.
Deze broer is de spil in een groot gezin, die vanuit het niets, letterlijk met blote handen, en met wat hulp vanuit Nederland, na jaren ploeteren een bananenkwekerij heeft opgezet en daarmee een bescheiden inkomen verdient. Wij weten wel wie zijn medicijnen zullen gaan betalen. En nu spreekt men hier van ‘liefhebben’, met behulp van gratis prep? Ik noem het schaamteloos egocentrisme en geen verantwoordelijkheid willen nemen voor het eigen gedrag.
Ik vrees dat de homo’s die hiervoor in aanmerking komen, zo in hun eigen subcultuurtje leven dat zij niet (willen) weten hoe er in de rest van de wereld met aids wordt omgegaan. Ook zijn zij blijkbaar vergeten hoeveel jonge mannen in de jaren tachtig en negentig in Nederland aan aids zijn gestorven. Zij zouden het gebruik van condooms hebben omarmd als zij daarmee hun leven hadden kunnen redden. Ik weet het maar al te goed, want mijn broer was een van hen.
Ria Verbeek, Gouda
De zaak-Vermaning
Geweldig artikel van Jurre van den Berg over de zaak-Vermaning (V, 27 juli), en zo goed geschreven dat het onafgeronde van de zaak opnieuw heel frustrerend gaat voelen! Wie fabriceerde de vervalsingen; wie plantte ze; werd Vermaning misschien zélf voor het lapje gehouden door iemand die hem in een kwaad daglicht wilde stellen? Raadselen...
Marjo Bennink, Breda
Pruimpjes
Terwijl een boer in Zeeland zijn pruimen niet aan supermarkten kan verkopen doordat ze 3 millimeter te klein zijn, liggen bij Albert Heijn kleine pruimpjes uit Chili in het schap. Schandalig.
C. Bromet, Monnickendam
