Nabij Albergen bestaat óók Twents noaberschap voor vreemdeling

Inwoners van Albergen zijn woest dat het COA asielzoekers gaat plaatsen in een hotel, schrijft de Volkskrant. Een geïnterviewde vindt een asielzoekerscentrum in Almelo genoeg, een andere broedt op een beledigende tekst op een spandoek. Zijn asielzoekers niet welkom in Twente? Er is een andere werkelijkheid.

Sinds 1993 verblijven er asielzoekers in de voormalige kostschool ‘Maria Mediatrix’ in Azelo (12 kilometer van Albergen). Aanvankelijk uit Joegoslavië, daarna uit Rwanda, Somalië, Afghanistan, Iran, Congo en Syrië. De opvang was een periode gesloten, maar is vanwege de vluchtelingenstroom uit Oekraïne heropend.

Verder wonen er op dit moment Oekraïense vrouwen en kinderen in het vroegere klooster ‘De Zwanenhof’ in Zenderen (8 kilometer van Albergen) en het voormalig meisjesinternaat ‘Huize Alexandra’ (7 kilometer van Albergen). Vrijwilligers bereidden het verblijf voor en gingen mee om de vluchtelingen op te halen. Er zijn tal van activiteiten zoals taallessen, een workshop borduren en het tekenen van zonnebloemen op ramen als blijk van hoop. En in Hertme woont zuster Josephine die zich sinds jaar en dag inzet via haar stichting Noodopvang Dakloze Asielzoekers, gesteund door vele noabers.

Dat is óók Twente, noaberschap met het motto: ‘Verberg de verdrevenen, verraad de vluchtelingen niet.’
Stevine Groenen, schrijfster, Borne

Vrije artsenkeuze

Straatarts Michelle van Tongerloo beschrijft in het inspirerende interview hoe een jonge vrouw met kind met een wirwar aan hulpverleners pas geholpen is als ze hulp krijgt ‘bij iemand die ze vertrouwt’.

Dit beschrijft de kern waarom de vrijeartsenkeuze zo essentieel is. Want de vertrouwensband met de hulpverlener is een van de belangrijkste evidencebased voorspellers voor behandelsucces in zowel medische als psychische zorg.

Van zorgverleners wordt verwacht dat ze evidencebased handelen, maar geldt dat niet ook voor politici en zorgverzekeraars? En uiteindelijk is behoud van de vrije artsenkeuze goedkoper, omdat de behandeling bij de arts of therapeut die men vertrouwt, effectiever is.
Myriam Lipovsky, internist-psychotherapeut, Utrecht

Topambtenaren

Het lange en nodeloos ingewikkelde artikel van de voormalige topambtenaren Roel Bekker en Geert van Maanen, over toenemende problemen bij de Rijksdienst (, raakt kant noch wal. Niet vreemd, want beide heren zijn zelf onderdeel van het werkelijke probleem: de Algemene Bestuursdienst (ABD) als leverancier van topambtenaren voor alle rijksdiensten. Door de ABD zijn de afgelopen twintig jaar alle deskundige topambtenaren vervangen door ‘managers’, ‘bestuurskundigen’ of ‘procesbegeleiders’, die bovendien iedere vier of vijf jaar overstappen naar functies elders. Van Maanen was binnen tien jaar tijd secretaris-generaal van drie ministeries, maar hoe goed kun je functioneren als je de eigen medewerkers en beleidsterreinen niet goed kent, noch de weg weet in de eigen complexe organisatie?

Dat de Rijksdienst geen deskundige, ervaren topambtenaren meer heeft, blijkt pijnlijk uit het onvermogen crises te zien aankomen, ferm aan te pakken en op te lossen. Nederland zakt weg in een poel van ellende, omdat deskundige mensen aan de kant zijn geschoven door ambtelijke eendagsvliegen en politieke avonturiers.
René van Slooten, voormalig rijksambtenaar, Woerden

Geschoolde mensen

Oók in sociale huurwoningen wonen geschoolde mensen met een baan en een redelijk inkomen. Dit in reactie op de opvallende aanname in Aleid Truijens’ column.
Marjolein Koudstaal, Zutphen

Bram Peper

Terecht, de aandacht voor Bram Peper en ook voor de ‘roemruchte toespraak van Wim Kok’. Wel jammer dat er weinig aandacht is voor de nuance die oorspronkelijk in de door Peper aangeleverde tekst (voor Kok) stond.

In meerdere interviews gaf Peper aan dat hij schreef: ‘Het opschudden van de ideologische veren.’ Bram was een intellectueel. Of ‘afschudden’ door Kok een verspreking is geweest, weet ik niet, maar afscheid nemen van de PvdA-ideologie bedoelde Peper niet.
Hans Nieuwendijk, Amsterdam