Mijn huis kleurt niet oranje, ik denk aan het milieu

Brief van de dag

Ik draag het Nederlands voetbalelftal een warm hart toe, maar dat ons land oranje moet kleuren van milieuvervuilende plastic rommel vind ik een gruwel.

Elke supermarkt meent daar aan bij te moeten dragen met gratis spullen als je maar genoeg koopt.

Het afnemen van grote hoeveelheden wegwerpplastic helpt niet om de milieudoelen te bereiken.

Op Shell hebben we weinig invloed, op ons eigen koopgedrag wel. Mijn huis kleurt niet oranje. Ik hoop dat veel Nederlanders er net zo over denken.

Maria Friedrich, Amstenrade

Krantenschaamte

Vorige week stond in de krant een kop met daarin het woord ‘schaamte’ gerelateerd aan werken bij Shell. Datzelfde woord wordt ook gebruikt in relatie tot vliegen. Bij een probleem is het prettig om een schuldige aan te kunnen wijzen. Als de schuldige eenmaal is geïdentificeerd, is de oplossing ook duidelijk.

Maar voor het bestaan van de klimaatwerkelijkheid zijn we allemaal verantwoordelijk. We zijn dus ook allemaal schuldig. En niet alleen de mensen die bij Shell werken of zij die vliegen. Klimaatverandering is een zaak die ons allemaal aangaat.

Het is onnodig stigmatiserend om als krant het woord schaamte op de voorpagina te noemen, in relatie tot mensen die bij Shell werken. Shell is, net als de luchtvaart, voor ongeveer 3 procent van de CO2-uitstoot in de wereld verantwoordelijk. Het sluiten van Shell en het stoppen met vliegen reduceren de uitstoot dus met maximaal 6 procent. Is daarmee het klimaatprobleem opgelost?

Het stigmatiserend aanwijzen van groepen mensen als ‘schuldigen’ houdt een oplossing eerder tegen dan dat die dichterbij komt. Wij allemaal spelen een rol in de oplossing.

Ik begin last te krijgen van ‘krantschaamte’.

Adriaan Meijer, ’t Goy

CO2-budget

Het is natuurlijk mooi dat Milieu­defensie de rechtszaak tegen Shell heeft gewonnen, maar het blijft een beetje de ver-van-mijn-bedshow.

Wij, ieder van ons, zal haar/zijn steentje moeten bijdragen. We zullen toch echt zelf een omslag moeten maken in ons denken, niet onbeperkt alles maar moeten willen, niet steeds maar meer, budget vliegreizen, drie keer per jaar op vakantie, vlees eten, nutteloze producten importeren, autorijden, enz.

Zeg niet dat het onze vrijheid aantast. Door op deze manier door te gaan, zijn juist wij het die de vrijheid en mogelijkheden van toekomstige generaties beperken.

Bereken bijvoorbeeld als samenleving ieder jaar wat we nog veilig en verantwoord aan CO2 mogen uitstoten. Baseer daarop een voor ieder gelijk CO2-budget. Hang aan ieder product een CO2-prijskaartje, vlees eten, autorijden, vliegreizen, enz.

Je kunt dan zelf bepalen waaraan je jouw CO2-budget besteedt.

Bijkomend voordeel, we hoeven niet meer met een beschuldigende vinger naar de ander te wijzen. Zo werken we samen aan een solidaire en leefbare toekomst.

Hans van Hal, Almere

Verantwoordelijkheid

Shell is ‘teleurgesteld’ over het vonnis van de rechtbank dat het concern dwingt de CO2-emissie drastischer te verminderen. De huidige en de vorige ceo (Van Beurden en Van der Veer) vinden dat de verantwoordelijkheid hiervoor bij de overheid en bij de consument hoort te liggen.

Dat is ten dele juist, want daarom bepaalde het kabinet enkele jaren geleden dat de maximumsnelheid op de snelwegen overdag terug moest naar 100 km. Weet je nog? Dankzij minister Melanie Schultz van Haegen, die momenteel hoog opgeeft van haar strijd voor het klimaat. Premier Rutte noemde het ‘een rotmaatregel’, maar noodzakelijk. Omdat hij het een rotmaatregel vond en omdat de klimaatcrisis geen enkele rol speelde in de verkiezingscampagne, trekt een aanzienlijk deel van de weggebruikers zich ook niets aan van deze rotmaatregel.

Zo zie ik dagelijks op de linkerrijstrook van de A1, de A16 en A20 tientallen auto’s met dik 120 km per uur aan mij voorbijrazen. Bumperklevend en lichtenknipperend in gevecht met degenen die wél hun verantwoordelijkheid nemen.

Henk Schaaf, Rotterdam

Hulde

Shell, Chevron en ExxonMobil worden via de buitenlandse aandeelhouders en de Nederlandse rechter afgerekend op hun milieuonvriendelijk gedrag en gebrek aan vernieuwing. Pensioenfondsen PFZW, Rail & OV en Detailhandel investeren in foute producten (‘duurzame’ palmolie) met bijbehorende landroof en uitbuiting.

Eén ding is duidelijk, organisaties met macht en geld blijven de oude culturen en vriendjespolitiek uitdragen, en veranderen niet uit zichzelf. Daarom hulde aan organisaties als Milieudefensie, Greenpeace, Urgenda, aandeelhouders en journalisten die namens heel veel gewone burgers strijden voor een eerlijke en open cultuur via democratische weg.

Ruud Cuperus, Oegstgeest

Meer drang

Ik hoor de woorden licht en tunnel steeds vaker vallen. Maar ik heb sterk het idee dat we in Nederland juichen voor de eindstreep. Net zoals we denken het EK voetbal al gewonnen te hebben als de selectie net bekend is gemaakt.

Nederland was qua besmettingen de afgelopen weken toch echt een van de vieste jongetjes van Europa. We bungelden onderaan alle lijstjes. En daar gaan we ook blijven, als de vrijblijvendheid die we vrijheid noemen niet wat ingeperkt wordt.

Ik ben tegen alle dwang, maar wat meer drang zou wel helpen. Onze besmettingen hoeven maar één keer te verdubbelen en alle Europese grenzen gaan weer voor ons dicht. Daar gaat de zomervakantie! Het laatste jaar ben ik heel solidair geweest, maar hoe solidair moet ik zijn met mensen die niet willen prikken of testen en wel feesten?

Op dit moment ben ik even in Duitsland. Hier gaat de boel ook weer van het slot, maar je kunt alleen leuke dingen doen, zoals eten op een terras, als je getest of gevaccineerd bent. Testen kan in ieder klein dorpje, mag elke dag en is gratis voor iedereen. Wil je geen prik en ben je ook tegen testen? Even goeie vrienden. Dan blijf je toch lekker thuis.

De 125 besmettingen per 100 duizend waar iedereen in Nederland zo blij mee is, is nog steeds bizar hoog. En zo meteen wordt de hele samenleving weer opengegooid zonder enige restrictie. Op 2 uur rijden van mijn huis in Nederland zit ik een gebied met 12 besmettingen per 100 duizend. Als die verdubbelen is dat geen drama. Maar als die 125 in Nederland verdubbelen kan iedereen z’n leuke vakantie wel weer vergeten.

Het verschil tussen Rutte en Merkel is dat Merkel weet wat een logaritme is en Rutte blijkbaar niet.

Marlies van den Broek, Groningen