#MeToo-‘mystery man’ blijkt Britse miljardair

Aan topondernemer Philip Green hebben de Britse journalisten door de jaren veel plezier beleefd. Ze schreven over hoe deze miljardair van Topshop de grootste modeketen van het land maakte, over het twintig miljoen pond kostende feest voor zijn 55ste verjaardag, compleet met optreden van George Michael, op de Maldiven, over hoe Cameron hem aanstelde als efficiëntiegoeroe, over hoe hij de pensioenpot van warenhuis BHS lichter maakte en over hoe hij tijdens een liefdadigheidsgala ooit een fortuin bood om zijn maatje Kate Moss te zien zoenen met Jemima Khan, de ex-vrouw van de Pakistaanse president.

Maar toen The Daily Telegraph wilde schrijven over #MeToo-aantijgingen van vijf werknemers aan zijn adres, stapte Sir Philip naar advocatenkantoor Schillings, dat met succes een publicatieverbod afdwong bij het gerechtshof. Publicatie van Greens naam, zo oordeelden de toga’s, was niet in het maatschappelijke belang. Dagenlang konden krantenlezers alleen maar gissen naar de naam van de topondernemer die de bewuste vrouwen een geheimhoudingsverklaring had laten tekenen. De naam kwam toch op straat te liggen toen ex-minister Peter Hain in het Hogerhuis had gezegd dat Green de Mystery Man was.

In het parlement zijn Kamerleden immers niet gebonden aan juridische beperkingen. Zodoende konden de kranten er toch nog over schrijven. Dit witwassen van nieuws zorgde voor woede, niet alleen bij Green die een half miljoen pond aan advocatenkosten had verspild, maar ook bij rechters die zich ondermijnd voelen door politici. Zeven jaar terug had een ander Kamerlid iets soortgelijks gedaan door Ryan Giggs te noemen als voetballer die het bed had gedeeld met zijn schoonzus. Saillant detail: de sociaaldemocraat Hain is adviseur van het advocatenkantoor dat The Daily Telegraph bijstaat.

Hoewel de media zijn naam konden noemen, bleef het verboden om op te schrijven waaruit de aantijgingen precies bestaan en van wie ze afkomstig zijn. Voor antwoorden gingen journalisten op zoek naar de 66-jarige, die volgens premier Theresa May ‘het onacceptabele gezicht van het kapitalisme’ is. Ze vonden Green, die de meeste tijd doorbrengt in Monaco of op zijn Lionheart-jacht, uiteindelijk op zijn buitenverblijf in Arizona. Green zei dat hij zich slechts had bezondigd aan ‘loltrappen’ op de werkplek en dat hij best ‘homo wilde worden’ om de media een sappig verhaal te geven.

In Londen ondertussen deden al zijn bekende vriendinnen (Kate Moss, Naomi Campbell, Gwyneth Paltrow) er het zwijgen toe. Oud-mediaminister Maria Miller stelde voor een Kamerdebat te houden over geheimhoudingsverklaringen, die de Weinstein-achtigen zouden beschermen tegen slachtoffers van treiterijen of ongewenste intimiteiten. Een kwart miljoen Britten hadden daartoe een petitie ondertekend. Het parlement weigerde zo’n #MeToo-debat. Probleem is het vermeende pestgedrag van Kamerleden, inclusief de Kamervoorzitter, in ‘Pestminster’.

Het schandaal haalde uiteraard de omslag van het satirische Private Eye waarop te zien is hoe Green de koningin de hand schudt bij het verwerven van zijn ridderorde. ‘And what do you do?’ vraagt de vorstin in een ballonnetje. ‘None of your business, you fat old kraut’, luidt het denkbeeldige antwoord van de ongekuiste zakenman. Elders in het magazine komt The Daily Telegraph aan de beurt, omdat de eigenaren van deze krant, de schatrijke Barclay-tweelingen, bloggers en journalisten die iets kritisch willen schrijven over hun handel en wandel, al jaren via de rechter weten te muilkorven.

_{Patrick van IJzendoorn is Volkskrant-correspondent in Londen.}