Met kwetsbare jongeren kun je niet altijd en onbeperkt experimenteren

Brief van de dag: Jeugdzorg is geen onbeperkt experiment

In het Inspectierapport Kwetsbare kinderen onvoldoende beschermd zetten de betreffende inspecties de vergelijking in tussen de Jeugdbescherming en Jeugdreclassering en de intensive care. Wat jammer dat ministers De Jonge en Dekker deze vergelijking niet handhaven in hun reactie op het rapport.

Er is namelijk geen enkel ander onderdeel van het Nederlandse zorgstelsel waarin door de overheid zo onbezonnen te werk wordt gegaan als in de jeugdzorg. Zo te werk gaan gebeurt op een intensive care nooit, terwijl ook in de geneeskunde het waarborgen en verbeteren van de kwaliteit en veiligheid van de zorg een urgente noodzaak is en blijft. We moeten bij het organiseren van de jeugdzorg niet vergeten dat we ook hier te maken hebben met jonge mensen die, zoals op de intensive care, vaak acuut en intensief zorg nodig hebben. Dit zijn dus zeer kwetsbare jongeren bij wie de zorgverlening op jonge leeftijd allesbepalend is voor hun toekomst. Dit is dus geen doelgroep bij wie je altijd en onbeperkt kan experimenteren en voor wie je een ondoordachte stelselwijziging gaat doorvoeren.

_{Danielle Jansen, Sociologe, UMC Groningen en Károly Illy, Kinderarts, voorzitter Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, Ophemert}

Krijgsheer

Met regelmaat struikel ik over het woord ‘krijgsheer’ dat in de media gebruikt wordt om buitenlandse bendeleiders te duiden. Het gebruik van dit woord creëert in mijn ogen een soort Robin Hood-achtige romantische sfeer. Als ik lees over de wandaden begaan door dit soort figuren, zoals moorden, roven, plunderingen, kidnapping en de meest afschuwelijke vormen van (groeps)verkrachtingen, zou ik willen voorstellen voortaan het beestje bij zijn juiste naam te noemen. En het woord krijgsheer te reserveren voor echte heren. Ik vertrouw op de creativiteit van uw medium om de juiste naam te vinden.

_{Johan A. Sweenen, Garderbroek}

Kaarsje branden

Een mooi verhaal over de herbestemming van de Augustijnenkerk (‘Jezus Waaghalskerk’) in Eindhoven (Ten eerste, 11 november). Het hoofdaltaar, zo wordt verteld, is ondergebracht in het aanpalende hotel, voorheen school, en overwogen wordt om het open te stellen voor mensen om een kaarsje op te steken. Ik hoop dat dat inderdaad gebeurt. En zet er dan vooral een beeltenis op van Sinte Rita, de schutspatroon van hopeloze gevallen, maar ook de heilige voor mishandelde vrouwen, huwelijksproblemen, ziekte en examenvrees.

Als ik in Sevilla ben, steek ik altijd enkele kaarsjes op bij Rita’s mannelijke collega Sint Judas Taddeüs. Niet dat ik geloof dat een hele santenkraam aan heiligen gebeden zit te verhoren, maar om tegen vrienden en familie die het moeilijk hebben te kunnen zeggen: ‘Ik heb een kaarsje voor je opgestoken.’ Het is een symbolisch gebaar, maar toch een manier om je solidair te betonen, als je in praktisch opzicht niets kunt doen.

_{Marlies Jansen, Oegstgeest}

Staking ziekenhuizen

Onderwijs in last. Pagina’s vullen ze in de media. Op 20 november zijn er landelijke acties in de ziekenhuizen. Enorme impact. Tot nu toe geen letter hierover. En dat terwijl een hbo- opgeleide verpleegkundige inmiddels 900 euro bruto minder verdient als een beginnende onderwijzer in het primair onderwijs. Wie huilt met ons mee?

_{René Pul, Paterswolde}

Ouderdomsklachten

Volgens Evert Verhulp leidt een ontslagvergoeding voor langdurig zieken tot akkoordjes. ‘Hier hebben we over een paar jaar echt spijt van’, teken ik uit zijn mond (Ten Eerste, 11 november). Ten onrechte gaat Verhulp er in dit verband vanuit dat de Wia-uitkering openstaat voor alle zieke mensen. De groep die hier buiten valt, lijdt vaak aan ouderdomsklachten die een gevolg zijn van teruglopende fysieke gezondheid of geestelijke flexibiliteit. Ik lijd zelf bijvoorbeeld onder artrose in de nek en tinnitus. Probeer daar maar eens mee in de Wia te komen. Ook de bedrijfsarts weet zich vaak geen raad met zulke klachten.

Niet zelden word je overigens in zo’n geval gewoon weer naar je werk gestuurd, zeker als je het geluk hebt om een bedrijfsarts te treffen die zelf als verdienmodel ‘een percentage van de besparing op verzuim’ van de werkgever ontvangt: de bedrijfsarts op provisie-basis dus.

Ik denk dat we deze ‘akkoordjes’ maar beter kunnen zien als een onvermijdelijk gevolg van het ontbreken van een fatsoenlijk ouderenbeleid in het huidige arbeidsrecht. Niet iedereen is nu eenmaal op oudere leeftijd nog gezond genoeg om te reintegreren. De ontslagvergoeding is dan hard nodig om de periode te kunnen overbruggen tot 67 jaar.

_{Kees de Jong, Utrecht}

Klimaat

Aan wie ligt het dat aan de klimaattafel van Klimaatberaadleider Ed Nijpels niemand was uitgenodigd namens nucleaire energie? En niemand die iets zinnigs zou kunnen zeggen over waterstof. Welke belangen wilde de klimaattafel beschermen?

We weten dat kernenergie zonder radioactief afval mogelijk is. We weten ook dat ons gasnet zéér geschikt is voor het transport van waterstof. En wat voor regering is het die het dictaat van de klimaattafel willoos accepteerde? En waarom horen wij niets van deskundige wetenschappers in de pers die onderbouwde alternatieven aanraden voor een dure warmtepomp?

Wetenschap: u bent onafhankelijk, maar u laat dat maar slecht blijken.

_{John Smeur, Apeldoorn}