Sander Donkersin 150 woorden
Met alle ogen op Amerika schoot de aandacht voor de term ‘wereldmuziek’ er volledig bij in
Alles is een kwestie van perspectief. Je kunt je blindstaren op een man die in het machtigste land ter wereld democratische grondbeginselen aan zijn laars lapt of op kerels die zwaarbewapend bij stembureaus rondlopen, maar waarom toch die nauwe blik?
Want ondertussen boog in datzelfde land een commissie van de Grammy Awards zich over de naam van de categorie ‘wereldmuziek’, die ‘associaties met het kolonialisme’ zou oproepen. Of dat terecht is weet ik eigenlijk niet. In mijn platenkast worden Balkanmuziek, Spaanse flamenco en stokoude field recordings van de Hollandse horlepiep ook onder die noemer geschaard. Maar hoe dan ook, het is een onnozele term, die een benauwde, navelstaarderige visie op muziek verraadt. Weg ermee dus!
Een team van ‘artiesten, etnomusicologen en taalkundigen’ trok zich terug voor beraad. Naar verluidt ging het er heet aan toe, maar ze kwamen naar buiten met een schitterende oplossing. ‘World Music’ heet voortaan ‘Global Music’.
En zie, er was licht.
