Mannen leggen de lat in het huishouden wellicht wat lager dan vrouwen

Volgens Tim Gouw moeten mannen meer in het huishouden doen. Daar ben ik het in principe mee eens, alleen moeten vrouwen het huishoudelijk werk dan uit handen geven. Mannen leggen de lat wellicht wat lager dan vrouwen, die vervolgens ontevreden zijn over het geleverde werk.

Wij hebben thuis (een gezin met twee jonge kinderen) de taken redelijk gelijk verdeeld, maar sommige werkzaamheden zijn voor mij verboden terrein, zoals de wc en de badkamer schoonmaken (niet goed genoeg) of de was draaien (de temperatuur is te hoog of laag) en opvouwen (niet op de juiste manier). Ik gooi er niet bewust met de pet naar om aan mijn verantwoordelijkheden te ontkomen, maar mijn vriendin is nogal perfectionistisch. Dus laat ik sommige huishoudelijke taken aan haar over.

Beste Tim, een gelijke verdeling hangt niet alleen af van de inzet van de man. Vrouwen zullen ook af en toe water bij de wijn moeten doen.
Thomas van Lier, Rotterdam

Schuld

In het interview met de pacifist Stina Oscarson in de zaterdagbijlage beargumenteert zij haar overtuiging dat je pacifist kunt zijn als er een oorlog gaande is met de vergelijking: ‘Kijk naar de aardbevingen in Turkije, hoe de natuur het leven vernietigt. Waarom zouden wij hetzelfde doen?’

Zij maakt hierbij een denkfout door oorzaak en schuld te verwisselen. De vele doden van de aardbeving waren niet de schuld van de natuur; de aardbeving was de oorzaak. De schuld ligt bij de (corrupte) bouwers van de ­woningen. Oorlogen zijn niet de schuld van machtswellust, ideologieën of waandenkbeelden: dat zijn oorzaken. De schuld ligt bij (gewetenloze) machthebbers, die zich daardoor laten leiden.

Je kunt de natuur, noch ideeën aanklagen en beschuldigen.
Bart Wallet, Marknesse

Carnaval

Carnaval is aangeboren, dat blijkt wel weer uit het interview met Jan van Mersbergen. ‘Met carnaval waren wij niet zuinig’, aldus Van Mersbergen. ‘Twee dagen kostten meer dan een week wintersport’.

Carnaval kost in Oeteldonk (Den Bosch) 22,22 euro oftewel een lidmaatschap bij een Oeteldonkse carnavalsclub en wat pilskes. Met het lidmaatschap gaan de deuren van de paleizen open voor de carnavalsvierders.

De échte carnavaller drinkt bovendien met mate. Het gaat om de lol, het slap ouwehoeren, het dansen, hossen en de verbinding met stadsgenoten. Voor je op stap gaat, eet je thuis ­haring en erwtensoep met roggebrood en spek. En de basis is gelegd.

De noordelingen hebben het niet begrepen. Laat carnaval een feest blijven voor de échte zuiderlingen.
Miriam van den Brink, Lith

Oorlogsarchief

De discussie over het digitaliseren van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) gaat vooral over de daders en hun nabestaanden. Het verbaast me dat hierbij niet of nauwelijks wordt gesproken over de slachtoffers en hun nabestaanden. Dit doet denken aan de slechte behandeling die overlevenden van Duitse ­vernietigingskampen in naoorlogs Nederland hebben ervaren.

Mijn Joodse vader, die tijdens de oorlog zat ondergedoken en uiteindelijk overleefde, was slachtoffer van ­verraad. Zelf heeft hij nooit geweten wie hem precies verraden had. Na zijn overlijden heb ik onderzoek gedaan in de CABR-dossiers. Doordat de ­dossiers beperkt openbaar zijn, werd mijn onderzoek bemoeilijkt.

In de discussie wordt gezegd dat lang niet alle verdenkingen gegrond waren, hier moet ook terecht zorgvuldig mee worden omgegaan. Anderzijds zijn er zeker dossiers van daadwerkelijke verdachten, die ook zijn veroordeeld. In Jodenjacht (Van Liempt, 2013) staan verhalen van een groep van deze verdachten (in dienst van de Nederlandse politie) en hun slachtoffers. Voor dit onderzoek is gebruikgemaakt van CABR-dossiers, ook het verhaal van mijn vader staat hierin. Openbaarheid van dit archief is daarom belangrijk, ook voor de slachtoffers en hun nabestaanden.
Marten Biet, Eijsden

Mobieltjes

Als rector van een middelbare school in Rotterdam volg ik politieke discussie rond mobieltjes in de les op de voet, evenals de licht verteerbare ­mediacampagne rond polarisatie en ‘eerst tot 10 tellen’.

Meteen ter zake maar: wat zullen we afspreken heren en dames politici uit de Tweede Kamer? Gaan jullie het goede voorbeeld geven en volgen wij? Of trekken we gezamenlijk op? Dat laatste betekent voor mij: op 1 april verdwijnen alle mobieltjes uit alle lessen en uit de Tweede Kamer. Het leidt namelijk enorm af en mensen gaan er slechter van opletten en luisteren.

Daarbij gaan alle politici voordat ze iets ongenuanceerds willen zeggen eerst hardop tot tien tellen. Dat laatste zal trouwens mooie televisie opleveren.

En tenslotte: op onze school zijn de mobieltjes al enige maanden uit de les dankzij de mobieltas. Superhandig en het werkt prima. Wij stellen hierbij graag vijf mobieltassen beschikbaar aan de Tweede Kamer.
Dick Middelhoek, Rotterdam