Manegemeisjes zien de mens als verstoring van het leven van het paard

Weet je voor wie ik een beetje bang ben, behalve voor groepen pubers die komen aanlopen terwijl ze al hard aan het lachen zijn, en voor meningrijke middelbare vrouwen (terwijl ik er zelf een ben), en voor buschauffeurs aan wie ik iets moet vragen terwijl ze de bus besturen? Voor manegemeisjes.

Van die meisjes die in maneges werken in een rijbroek en een cap (nooit helm zeggen) en die bezig zijn om met bruuske maar liefdevolle bewegingen een paard te borstelen, en die je daarbij schuchter moet onderbreken omdat je een paardje hebt gehuurd. Voor een uurtje. In je herfstvakantie. Want dat leek je leuk voor de kinderen. Met een paardje door het bos.

Ik krimp al in elkaar als ik zo'n manegemeisje benader. Ze houden meer van paarden dan van mensen, en dat snap ik ook wel, anders was je geen paardenmeisje geworden. Waarschijnlijk zijn paarden ook betere wezens dan mensen; ze zijn sterker, gracieuzer, ze eten geen vlees en ze kunnen hard rennen, dat is allemaal zo, maar paardenmeisjes zien het nog wat scherper: zij zien de mens als verstoring van het leven van het paard.

Dus daar kom je met je goeie bedoelingen en je herfstvakantie. 'Ik eh, ik had dit paard gereserveerd...'

Het manegemeisje kijkt woest op van haar geborstel. 'NIET achter hem gaan staan. Daar houdt Dribbeltje niet van!' 'O, sorry, sorry', zeg je. 'Ja, ik zal even weggaan bij zijn benen' - net op tijd bedacht je dat je nooit poten mag zeggen.

Vervolgens krijg je een reeks waarschuwingen. Je mag niet met dingetjes rammelen in het gehoorveld van Dribbeltje. Je mag hem één suikerklont geven, maar MET VLAKKE HAND. Ja, dat van die vlakke hand zeggen ze in capslock. Je moet de privé-omgeving van het paard respecteren. Wat, hoe groot die privé-omgeving is? Eén paardlengte, natuurlijk. Je moet tijdens het rijden letten op de stand van zijn hoofd, benen, staart en oren, want daarmee communiceert hij in de paardentaal wat hij wil en denkt. Je moet je ring afdoen. Je ring! Hij moet af. En niet rennen op stal. Niet. Rennen. Op. Stal. Ook niet schreeuwen op stal. Niet. Schreeuwen. Op. Stal.

En zo gaan de regels nog even door, tot het manegemeisje je laat gaan, vreemd genoeg altijd nadat ze je een zweep opgedrongen heeft om het door haar zo geliefde dier af en toe mee te slaan. Die zweep zal vast ook weer heel goed zijn voor het welzijn van het paard, en aan de zweep zijn ook weer allerlei reglementen verbonden, maar jij bent nog steeds druk bezig met 'benen' zeggen in plaats van 'poten', dus je hebt het allemaal niet helemaal goed gehoord.

Het is het beste om ook tot manegemeisjes minstens een paardlengte, of een paar paardlengtes, afstand te houden.

In elke relatie heb je een Bert en een Ernie, leerde Aaf. De een is de Bert (mopperpot, volwassen, oog voor detail en een passie voor paperclips) en de ander de Ernie (kinderlijk, druk, altijd bezig met zijn badeend). Makkelijk toch?

Aaf wordt moe van mensen die de #MeToo-discussie niet begrijpen. Voor hen heeft ze een ezelsbruggetje bedacht: misbruik en intimidatie zijn niet leuk. Seks met aantrekkelijke mensen: wél leuk.

De oversteek naar Texel is betoverend, vindt Aaf. 'Eerst gauw in de rij voor vier broodjes bal, in al net zo'n rap tempo dierenkwartet spelen met je kinderen en in die 20 minuten ben je wezenlijk veranderd.'