Lezersbrieven: Op een open schooldag wordt helemaal niemand ‘bedot’

De open dag is voor een school elk jaar een belangrijk moment om aan de buitenwereld te laten zien wie je bent, waar je voor staat en wat je doet. Je toont je identiteit en het is vervolgens aan de nieuwe leerlingen en hun ouders om te beslissen welke persoonlijke overwegingen passen bij welke school. Dat elke school zich dus van z’n beste en meest charmante kant laat zien is niet meer dan vanzelfsprekend.

Buiten dat een school er belang bij heeft dat voldoende nieuwe leerlingen zich aanmelden, is het ook een feest om naar buiten te treden, kennis te maken en je toonbaar op te stellen. Het is vergelijkbaar met het bezoeken van een feest waar je jezelf van je beste kant laat zien en kennis maakt met nieuwe mensen. Hiermee ‘bedot’ je de zaak niet (column Teun van de Keuken), maar toon je de beste versie van jezelf aan de ander. Dat is tevens een fatsoenskwestie. Het is vanzelfsprekend dat een school zich op persoonlijke wijze gereed maakt voor de eerste ontmoeting met leerlingen en hun ouders. Een feest waar de muziek, de aankleding, de mensen en het geluid tegenvallen, zal geen goede eerste indruk maken. Dat geldt voor een school net zo.

Pascal Cuijpers, docent, Herten

Zelensky

De inval van Rusland in Oekraïne werd al snel ‘onze’ oorlog. Enigszins theatraal wist de onvermoeibare president Zelensky het Westen te bewegen om zijn leger te ondersteunen met gevechtsmiddelen. Vooreerst werden ze geholpen met obsolete helmen en gevechtsvesten. Naarmate de oorlog voortduurde kwam daar zwaarder materieel bij.

Nu is de fase bereikt waarin ook tanks worden geleverd en ongetwijfeld op korte termijn ook gevechtsvliegtuigen en langeafstandsraketten. Twijfel is en was of dit tot een provocatie van Rusland zou kunnen leiden met gevaarlijke gevolgen.

Maar hoe zit eigenlijk met Oekraïne? Ik kan mij goed voorstellen dat president Zelensky het een van de komende maanden goed zat is dat zijn land wéér aan flarden wordt geschoten, dat het aantal burgers en militairen dat omkomt maar blijft stijgen en dat hij als represaille, een doelwit ver in Rusland kiest, om te bombarderen, als uiting van zijn frustratie. Wie houdt Zelensky eigenlijk in de gaten? Hoe is gewaarborgd dat zijn inzet en geldingsdrang niet tot de escalatie leidt die het Westen wil voorkomen?

Henk Boersma, Maastricht

Schrijvers

Ook ik lees graag Engelse boeken, net als Marcel Hendriks. Dat er meer lezenswaardigs in het Engels is verschenen, komt volgens mij door de omvang van dat taalgebied en niet omdat Nederlandse schrijvers ‘geen reet hebben meegemaakt’, zoals Hendriks meent.

Spannende gebeurtenissen kunnen resulteren in saaie boeken. Omgekeerd hoeven meesterwerken niet over veel te gaan. James Joyce, bijziend als een bejaarde mestkever, vertoefde gelukkig niet in loopgraven of op het slagveld. Toch is zijn Ulysses wat mij betreft het mooiste boek op aarde. Het gaat over een dag in Dublin waarop eigenlijk niks spannends plaatsvindt. In Nederland hebben we De Avonden van Gerard Reve. Prachtig boek, maar gebeurt er wat? Geen reet.

Roef Hopman, Winsum

Maria

Sylvia Witteman maakt in haar column ‘Punaise’ een denkfout waar eerder paus Johannes Paulus II zich aan heeft bezondigd: beiden zijn vol dankbaarheid dat Maria iets heel ergs heeft voorkomen. De paus dankte haar omdat ze de baan van de kogel een beetje heeft gewijzigd, zodat hij in 1981 niet dodelijk werd getroffen bij een moordaanslag. Witteman dankt Maria dat haar huisgenoot P. na een val bij het skiën in een dikke laag zachte sneeuw belandde. Als Maria in staat zou zijn in te grijpen, past haar geen dankbaarheid, maar het verwijt dat ze de moordaanslag en valpartij niet heeft voorkomen.

Rudy Schreijnders, Maarssen

Sudoku

Nee, Julie Schwerzel, je bent zeker niet de enige die obsessief de zaterdagsudoku op wil lossen. Ook mijn man gunt zich dan amper de tijd om te ontbijten, kruipt in zijn ochtendjas achter de krant en dan begint het: strepen, zuchten, piekeren, invullen, cijfertjes aan alle kanten buiten de puzzel, nog wat lijntjes erbij, steunen en kreunen, doe nog maar een koffie ja, meer invullen, her en der cijfertjes, kliederen, ach en wee, en ten slotte wordt de pen neergelegd, de krant een stukje weggeduwd en klinkt een triomfantelijk: ‘Ik heb hem!’

En soms, heel soms, wordt er na een uur of twee een ferme kras door de sudoku gezet: ‘Ik ga douchen.’

Mariska Stouten, Hem

Betere dokter

‘Nooit is aangetoond dat studenten met hoge examencijfers betere dokters worden’, stelt Aleid Truijens in haar wekelijkse column.

Het omgekeerde is ook niet aangetoond. Wat of wie bepaalt eigenlijk wat een betere dokter is? Telt alleen hypergespecialiseerde technologische kennis? Is iemand een betere dokter als hij (m/v) veel patiënten binnenhaalt en veel geld oplevert voor het ziekenhuis? Of moet hij juist, zoals minister Ernst Kuipers dat graag ziet, goed in staat zijn patiënten te ontmoedigen zijn hulp in te roepen?

Een betere dokter is voor mij iemand die niet alleen goed is in zijn vak maar ook verder kijkt dan zijn neus lang is. Die ziet dat er aan ‘de rug’ een levend wezen met angsten en gevoelens vastgekleefd zit. Die niet eerst 26 belastende (bloed)onderzoeken laat doen om vast te stellen wat het allemaal niet is.

Een betere dokter denkt mee en overlegt met collega’s buiten zijn eigen koninkrijkje. Een betere dokter komt op het randje van het bed van een verfrommeld ziek hoopje zitten, zoals de chirurg dat doet in het aangrijpende boek Vertroostingen van psychiater Dirk de Wachter als hij net aan kanker is geopereerd. Een betere dokter is niet alleen een vakmens maar vooral een mens.

Heleen den Beer Poortugael, Soest