'Laten we stoppen met het wangetjesknijpen'

Het was de week waarin het racisme eindelijk aan de oppervlakte kwam.

'Eindelijk? Het was vooral de week waarin kwalijk racisme dat allang bestaat en altijd en overal door iedereen en tegen iedereen wordt geuit, ineens voor mediamensen een dingetje werd. Omdat Sylvana Simons nu in het nieuws is, ligt de nadruk erg op het anti-zwarte racisme. Dan krijg je zo'n uitzwaaipagina op Facebook en komen al die imbecielen weer uit hun holen om 'bananen' en 'katoenplukken' te roepen. Maar kijk op internet eens naar de reacties onder een willekeurig nieuwsbericht over Israël. Daar lees je al jaren uitspraken als: Hitler had zijn werk moeten afmaken.

'De mate waarin Sylvana wordt aangepakt is ook niet nieuw. Geert Wilders wordt al twaalf jaar beveiligd. Hij kan niet meer over straat, en moet elke dag van opiniemakers in gerespecteerde kranten lezen dat onder hem het neofascisme weer door de straten marcheert. Sylvana trekt nu even veel aandacht, omdat het een onverwachte move was om zich aan te sluiten bij Denk, en omdat het een beetje een gekke vrouw en een gekke partij is. Mensen vinden het leuk om grappen te maken over haar hysterische gretigheid om achter elke boom een racist te zien.'

Toen bleek dat Sylvana zich aansluit bij Denk twitterde u: 'Nouja je weet wat ze zeggen over negers. Die hebben een hele lange... arm. #Denk #Ankara #Sylvana.'

(lacht) 'Dat is een grap. De lange arm van Ankara is in het nieuws, vooral door die twee muppets van Denk, die hoog of laag kunnen springen maar natuurlijk gewoon jongens van de AK-partij zijn. En dan natuurlijk dat oude racistische vooroordeel over de penislengte van de zwarte man.'

Eerder sprak u over 'klaagnegers'. We vinden nu toch allang dat zulk taalgebruik racistisch is?

'Klaagnegers, ja dat zeg ik inderdaad. Net zoals ik iemand met het down-syndroom mongooltje noem. Ik noem mensen neger, Turk of Marokkaan en doe niet aan streepjesnederlanders. Aan dat hele politiek correcte taalgebruik heb ik geen boodschap. Binnen de grenzen van de wet moet je alles kunnen zeggen wat je wilt.

'Die overgevoeligheid is wel een beetje het probleem met de huidige generatie antiracisten. Als je Nederlanders vraagt of je een zwart persoon om zijn huidskleur een baan mag weigeren, zal 99,99 procent nee zeggen. Niemand is in dat opzicht een racist. Zijn er bepaalde onbewuste racistische vooroordelen? Ja, natuurlijk! Maar als je bij het minste of geringste 'racisme' gaat gillen, raken mensen geïrriteerd en worden ze onwilliger om naar je te luisteren.

'Kijk naar wat Sylvana deed met Simek in DWDD. Simek, die ook nog eens getrouwd is met een zwarte vrouw, had het erover hoe hij als onhandige blanke man een vluchteling probeerde te helpen. Sylvana gaat daar vervolgens helemaal op zitten en het slachtoffer uithangen. Dan denk ik: kijk eerst eens naar de dingen waar je écht nog wat te winnen hebt. Naar bepaalde achterstanden, zoals het hoge aantal tienerzwangerschappen onder zwarte meisjes.'

Of discriminatie op de arbeidsmarkt, wat heel goed aan de wieg kan staan van de problemen waar u naar verwijst.

'Dat vind ik zó makkelijk. Bij die problemen gaat het niet zozeer om zwarte mensen, eerder om Marokkanen. Ik ken heel veel ondernemers die er vanwege slechte ervaringen moeite mee hebben hen aan te nemen. Dat is heel vervelend voor goedwillende mensen met een Marokkaanse achternaam, maar geen vooroordeel ingegeven door racistische motieven. Wat ik van hen hoor, is dat Marokkaanse werknemers afspraken niet nakomen, stelen, onberekenbaar en snel gepikeerd zijn en werkgevers van racisme beschuldigen als die ook maar een beetje kritiek uiten. Dat zie je ook in het publieke debat. Ik heb destijds in niet mis te verstane bewoordingen over het kindermisbruikschandaal in de katholieke kerk geschreven en nog niet één boos e-mailtje gehad. Maar geef één kick over die fucking islam of Erdogan, en je mail, Twitter en Facebook staan bol van de zeer geagiteerde jongelui.'

En daarom gaat u juist meer over die onderwerpen schrijven?

'Ja, daar moet je maar tegen kunnen. Je moet tegen cartoons kunnen over voor jou belangrijke zaken. Je moet spot, hoon en kritiek kunnen verdragen. Onder Nederlandse cabaretiers als Freek de Jonge is het jarenlang bon ton geweest om zonder al te veel problemen tegen de katholieke kerk aan te schoppen. Maar wie dat met de islam doet, is zijn leven niet zeker. We moeten het level playing field - dat niets of niemand boven kritiek verheven is - behouden.

'Hoezo, geen grappen over de profeet? Moslims kunnen toch niet dicteren wat wel en niet kan? (fel) Het kan wél: we hebben vrijheid van meningsuiting. Het is toch uitgesloten dat een instituut zegt: over ons mag je niets zeggen? Dat moet je toch meteen afbreken? Ja, spot kan kwetsend zijn, maar als gekwetstheid een criterium wordt - grow a pair. Dan is het einde zoek en kun je niets meer zeggen.'

Wanneer is voor u dat einde zoek?

'Wanneer mensen wél hun mond gaan houden en bepaalde zaken boven kritiek zijn verheven. Ik heb geen apocalyptische visioenen dat we straks allemaal een hoofddoek moeten dragen, maar in heel kleine stapjes wordt geknaagd aan vrijheid, aan het vrije woord. Tegelijk zie je dat bepaalde kwalijke gedachten wel vrij mogen worden geuit en zelfs in praktijk gebracht. Mensen worden daar slachtoffer van. Ze eindigen met een mes in hun keel in de Linnaeusstraat zoals Theo van Gogh of worden onder het mom van cultuur onderdrukt.

'Op een steenworp afstand van waar we nu zitten, leven vrouwen die nooit zonder hun man naar buiten mogen. Jongens die alles doen wat God verboden heeft, maar stelselmatig hun zusjes controleren. Die hele islamisering zet discussies terug in de tijd. We hebben het opnieuw over allang verworven vrijheden, zoals vrouwenrechten en religiekritiek.

'Loop als jonge vrouw maar eens over straat in een willekeurige volkswijk in een grote stad. Als je geen hoofddoek draagt, ben je voor die islamitische kutjochies fair game. Je wordt nageroepen en aangeraakt. In de Amsterdamse volksbuurt waar ik ben geboren en nog steeds woon, zijn het Tahrirpleinachtige toestanden, maar daar hoor je niemand over. Vervolgens zeggen die ontzettend lieve goedbedoelende bakfietsgrachtengordelvrouwen en de Pechtoldjes van deze wereld - die zelf niet in dat soort buurten wonen - dat er ook blanke billenknijpers zijn en dat mensen in Staphorst ook niet van homo's houden. Onder het mom van rekening houden met elkaar, werken zij mee aan de islamisering van Nederland.

'Wanneer gaan wij - en dan bedoel ik iedereen die de normen, waarden en plichten van onze rechtsstaat accepteert - nu eens één lijn trekken tegen de lieden die die rechtsstaat ondermijnen? Het gaat om het verdedigen van vrijheidswaarden die van oudsher als progressief links gelden. Maar wanneer je, zoals ik, die waarden verdedigt tegen iemand met een ander geloof, ben je ineens een racist.'

Wat is uw diagnose van die dubbele houding?

'Schuldgevoel, cultuurrelativisme, zelfhaat, de wens om te deugen? Zeg het maar. Het is voor de meeste mensen veiliger om iemand te beschermen, dan om iemand aan te vallen. Maar na veertig jaar hebben we toch wel gezien dat het niet helpt? We zitten nu met derde en vierde generatie allochtonen die alle kansen hebben gekregen, maar nog steeds de taal niet spreken. Die radicaler en meer op het thuisland zijn gericht dan hun grootvaders die hier ooit kwamen.

'Die droegen als jonge mannen superhippe jarenzeventigpakken, maar lopen nu gedesillusioneerd rond in djellaba's met zo'n kralenkettinkje in de hand. We hadden vanaf het begin duidelijk moeten maken dat bepaalde zaken niet onderhandelbaar zijn. Geen tweetalige folders en geen aparte voorzieningen voor mannen en vrouwen.

'De vluchtelingencrisis geeft ons de kans het over te doen, maar je ziet het opnieuw gebeuren: bijna alle homoseksuele vluchtelingen wonen nu alweer in safehouses buiten de azc's. Dat superneerbuigende wangetjesknijpen en minder eisen stellen, werkt niet. We lijden aan de heiligverklaring van het slachtoffer. Als we ophouden de jongens die in de volkswijken de boel terroriseren als slachtoffers te behandelen, gaan zij zich misschien ook niet meer als slachtoffers gedragen.

'Tegelijkertijd, en laat dat wel gezegd zijn, zijn er ook heel veel jonge Turken en Marokkanen die een prima leven hebben, die gewoon een baan en een gezin hebben, en niemand tot last zijn.'

Maar u noemt AD-columniste Hanina Ajarai 'een quotumvrouwtje dat erbarmelijke troep schrijft'.

'Maar dat is toch ook zo? Ik noem Hanina geen quotumvrouwtje omdat ze een hoofddoek draagt, maar omdat het baggerslecht is wat ze schrijft. Natuurlijk helpt het om dat te zeggen. Al die quotummensen moeten weg. Dat soort mutsen zijn heel nadelig voor andere Marokkaanse vrouwen, want de volgende keer dat een van hen een rubriek krijgt in een tijdschrift of in een tv-programma verschijnt, zal er altijd die verdenking zijn: zit ze hier omdat ze iets kan of niet?

'Je kunt je ook eens een beetje weerbaar opstellen. Over vrouwen bestaan ook veel vooroordelen. Daar kun je ontzettend over miepen of je maakt er het beste van. Wees eens wat sterker en ga niet meteen in een hoekje liggen huilen als je een keer gediscrimineerd wordt.'

Toch voelen veel Turken en Marokkanen die niemand tot last zijn zich ook als tweederangsburger behandeld.

'Inderdaad. Maar die helpen we juist door niet langer om de hete brij heen te draaien. Ik krijg veel berichten van jonge Turken, Marokkanen en ook zwarten die het op veel punten met me eens zijn. Zij zeggen: ik heb last van dat tuig in Amsterdam-West en van die extremistische achterlijke gekken, maar als ik in eigen kring kritisch probeer te zijn, lig ik eruit.

'En wat gebeurt er met mensen die zich wél uitspreken, zoals Zihni Özdil en jongerenimam Yassin Elforkani? Die worden meteen van drie kanten genaaid. Nadat Elforkani recent in Het Parool zei dat we er maar eens mee moeten ophouden te ontkennen dat alle haat en terreur niets met de islam te maken heeft, moest hij beveiligd worden tegen zijn eigen islamitische achterban. Daarna werd hij getorpedeerd door de VARA omdat hij niet meer de bruggenbouwende knuffelimam was die zo goed in het frame van Pauw en DWDD past. En vervolgens werd hij door dom rechts kapotgemaakt. 'Het is een smoes', zeggen dezelfde types die ook hatelijke facebookpagina's maken. 'Want moslims liegen altijd.' Dat is kwalijk. Zulke mensen moeten we steunen en faciliteren. Juist zij kunnen een voorbeeld zijn waardoor het tuig op een eilandje komt te staan.'

Intussen neemt het onbehagen van Henk en Ingrid toe.

'Precies. Die mensen zitten geparkeerd in troosteloze wijken in Purmerend waar ze moeilijk uit hun uitkering komen. Die voelen zich totaal niet vertegenwoordigd door de politiek en de media. Met name de publieke omroep en de grote landelijke kranten zitten nog in een eigen bubbel. Een klein rapport waarin tien gevallen van islamofobie in Rotterdam worden gemeld, komt - bam! - groot bij de NOS. Henk en Ingrid lezen dat en denken: onze dochter kan hier nooit rustig over straat, maar dat zien we nooit op het Journaal.

'Veel mensen noemen mij rechts, maar in wezen ben ik behoorlijk sociaal-democratisch. Ik ben niet per se tegen uitkeringen en enige staatsbemoeienis op economisch niveau. Een antireligieus standpunt, het beschermen van het vrije woord, is overgeheveld naar het rechter kamp. De enige die al twaalf jaar lang niet over straat kan vanwege zijn mening is Wilders.'

U wordt ook regelmatig bedreigd, maar lijkt daar vrij onverstoorbaar onder.

'Op school was ik al zo'n onverstoorbaar meisje dat namens de hele klas naar de leraar ging om te klagen hoe belachelijk het was om drie proefwerken op een dag te hebben. Tot Theo van Gogh op een steenworp afstand van mijn huis werd vermoord, was ik zo'n links grachtengordelmeisje. Toen kwam het besef dat er iets verrot is als mensen worden doodgemaakt om wat ze vinden. Inzake het vrije woord zal ik nooit enige concessie doen. Als ik beveiligd moet worden of niet meer over straat kan, zij dat zo. Principes zijn niet goedkoop.'