Lance Armstrong en de aandacht voor kanker

Aanvankelijk wilde de 7-voudige winnaar van La Grande Boucle alleen de Giro rijden én winnen, de Tour was moeilijk geworden omdat ploeggenoot Contador van binnenuit geen last van een concurrent wilde hebben. Contador dacht er zelfs over om Astana te verlaten, maar na een verhelderend gesprek tussen beide kampioenen klaarde de lucht op.

Armstrong, zo luidde het grote nieuws maandag, rijdt de Tour om aandacht te vragen voor de strijd tegen kanker. Daarnaast wil hij zich graag ondergeschikt maken aan ‘de beste renner’.

Je kunt aan de Tour de France deelnemen om de gele trui naar Parijs te brengen, of de groene, of de bolletjes. Je kunt ook gaan voor een paar etappe-overwinningen. Sommige renners doen zelfs mee om als laatste te eindigen en de beroemde rode lantaarn een maand lang door de lucratieve criteria heen te dragen. De grootste groep bestaat uit anonieme mannen, de knechten. Een enkeling spaart zijn krachten drie weken lang voor het winnen van de laatste etappe. In het verleden hebben er coureurs meegefietst om de twee vrouwen van Jacques Anquetil van dichtbij te kunnen zien. Dat iemand de Tour gebruikt om aandacht te vragen voor kanker, is nieuw.

Lance Armstrong is een groot sportman. Fantastisch dat hij zich zo inzet voor het kankerfonds. Maar het is storend wanneer iemand vijf kilometer voor de streep uit het peloton springt en hij doet dat om aandacht te vragen voor kanker. (Met teksten of gironummers op een T-shirt onder zijn opgetrokken Astana-truitje?)

Kanker interesseert me op zo’n moment niet zo, ik wil een renner voorbij zien flitsen met maar één ding in zijn hoofd: de kus van de rondemiss.

Die hele Tour de France komt in een vreemd daglicht te staan wanneer Armstrong om de haverklap aandacht voor kanker vraagt. Postbus 51 wielrennen. Zou het ook een beetje een plagerij zijn van Lance Armstrong, die al jaren op voet van oorlog staat met de organisatoren van de Tour en moederkrant l’Equipe?