Laat wielrenner Tony Martin zich niet veilig wanen in het verkeer

Brief van de dag

Tony Martin sluit zijn wielercarrière af en zegt: ‘Het voelt goed om te ontsnappen naar een veiliger leven’. Als moeder van twee wielrennende ­zonen snap ik heel goed dat Martin ageert tegen gevaarlijke omstandig­heden in de koers. Het is altijd een ­opluchting als de jongens er ongeschonden vanaf komen. Maar om nou te denken dat het leven veilig is als je stopt met wedstrijden?

Ik neem aan dat Martin gewoon blijft fietsen, al dan niet met zijn dochters. En elke keer als hij dat doet, speelt hij met zijn leven. Weet Martin hoeveel dodelijke slachtoffers er vallen elk jaar?

Mijn zoon is vorige maand nog, ­zomaar uit het niets, vol van achteren geschept, gewoon tijdens een recreatief tochtje met een vriend in de Belgische Ardennen. Op een kaarsrechte, brede weg met meer dan voldoende zicht. Hij was kansloos en is de volgende dag aan zijn verwondingen overleden. Een automobilist die zijn telefoon belangrijker vond dan het leven van zijn medeweg­gebruikers. Wat mij betreft is dat een daad van zinloos geweld. Een jong leven, vol passie en ambitie, zomaar weg. ­Zóveel ­levens voor altijd beschadigd.

Laat Martin zich niet veilig wanen. En zich blijven inzetten voor de veiligheid van alle kwetsbare weggebruikers, wedstrijd of niet.

Esther van der Klis, moeder van Niels Ruijter (24), 6 augustus overleden na aanrijding, Uithoorn

Ontgroeningen

De Kinderombudsman wil aandacht voor pesten en dit strafbaar maken. ­Geheel terecht. Pesten staat in veel ­gevallen gelijk aan mishandeling met vaak zeer traumatische gevolgen voor het verdere leven.

Ontgroeningen met machtsmisbruik, vernedering en mishandeling zijn volgens mij ook ernstige vormen van (geïnstitutionaliseerd/geaccepteerd) pesten. Onbegrijpelijk dat schuldige corpsleden later vaak belangrijke maatschappelijke functies bekleden en ermee weg komen. Ook gewoon strafbaar stellen.

Angelique v.d. Velden, ’s-Hertogenbosch

Macht

Ontgroenen gebeurt niet alleen binnen het studentencorps, maar ook op de werkvloer. Kijk hoe we omgaan met stagiaires, met mensen die net in dienst treden bij grote corporate bedrijven of hoe ceo’s vanuit superioriteit leiding geven ten koste van hun medewerkers. Het heet wellicht geen feuten beuken, maar het spelletje is hetzelfde: het gaat om macht, niet om mensen.

Mariette Reineke, Wortel (België)

Letterlijk en figuurlijk

Deze krant had al gewaarschuwd voor wollig taalgebruik in de troonrede maar zelfs gewoon correct Nederlands blijkt een hele opgave te zijn. Want wat moet de burger met deze zin: ‘In de toeslagenaffaire heeft de overheid mensen letterlijk en figuurlijk onrecht gedaan’.

Hoe ziet dat er precies uit, ‘figuurlijk onrecht’? Waarom wordt de uitdrukking ‘letterlijk en figuurlijk’ foutief ­gebruikt om iets te benadrukken? Om te vermijden wat werkelijk gezegd dient te worden, namelijk dat in deze affaire de slachtoffers feitelijk onrecht is aangedaan? En dat in de nasleep hiervan de overheid feitelijk en heel erg letterlijk ondemocratisch en in weerwil van de Grondwet heeft gehandeld – en nog steeds handelt, getuige de andere nog lopende zaken bij de Belastingdienst?

Het was natuurlijk te verwachten dat een demissionair en steeds meer ­figuurlijk acterend kabinet, geobsedeerd door beeldvorming, de feitelijke werkelijkheid met al die veel te letterlijke rapporten van de Ombudsman, lastige Kamervragen of noodoproepen uit Kabul liever negeert. Maar in plaats van weer eens figuurlijk de hand in eigen boezem te steken zou het gepaster zijn om nou eens echt werk te maken van de versteviging van het huis van onze democratische rechtstaat, voor het hele bouwwerk ineenstort.

Figuurlijk dan.

Detlef Wagenaar, Deventer

Gifwolk

Hoever mag een parlementariër in de Tweede Kamer gaan voordat de voorzitter ingrijpt? Tijdens de Algemene ­Beschouwingen maakte Geert Wilders het erg bont. In een debat over de oplossing van de klimaatcrisis stelt hij dat deze in niet onbelangrijke mate mede is veroorzaakt door al die gelukzoekers die naar ons land gekomen zijn. Zij stoten namelijk enorm veel CO2 uit.

Wilders schat dat de totale uitstoot van die gelukzoekers gelijk is aan de uitstoot van drie tot vijf kolencentrales. Het is onbegrijpelijk dat de voorzitter niet ingreep toen Wilders mensen reduceerde tot vervuilers, en deze gifwolk uitstootte. Er zijn grenzen, die niet overschreden mogen worden. Dat geldt ook voor mijnheer Wilders.

Hans Akveld, Berkel en Rodenrijs

Holocaust

Je kunt weglopen of hem de rug toekeren, je kunt ook vragen: ‘Kan de heer Baudet uitleggen wat volgens hem de Holocaust is en waarom hij het acceptabel vindt de coronamaatregelen daarmee te vergelijken?’

Gerard Mensink, Vleuten

Struikelstenen

Uit de ingezonden brief van Frans Horbach over het Holocaust Namenmonument spreekt de onmacht die hij voelt onder andere ten aanzien van de vermoorde familie Frank-Oster uit Boxmeer : ‘Alleen hun namen kan ik noemen’. En hij is gelukkig niet de enige die dat zo voelt.

Er is nog een manier om te gedenken, de Stolpersteine, en daar vraag ik aandacht voor. Ook in een aantal Nederlandse gemeenten zijn initiatieven genomen om deze ‘struikelstenen’ te plaatsen voor de adressen waar weggevoerde en vermoorde joden het laatst woonden. Daarop staan in koper gegraveerd hun namen, geboortejaar, overlijdensdatum en het concentratiekamp waar ze vermoord zijn.

Ook in mijn woonplaats liggen struikelstenen en komen er nog meer bij voor alle voormalige inwoners die dat lot trof. De stenen worden betaald uit donaties aan de stichting die deze stenen plaatst. Zoek op of dat in uw ­gemeente ook gebeurt.

Als ik, waar ook in Europa, zo’n struikelsteen ontwaar in het trottoir, sta ik er altijd bij stil. Letterlijk en figuurlijk.

Dat is wel het minste dat ik kan doen. Het helpt de getroffenen niet, maar de beschaving misschien een klein beetje.

Milydia van den Bosch, Bilthoven

Inpakken

Prachtig stuk over de postume verwezenlijking van Christo’s droom om de Arc de Triomphe in te pakken. Minder fraai is dat hier bij ons de parlementaire pers zich opnieuw kundig door premier Rutte heeft laten inpakken.

Na een moeizaam begin tijdens de ­Algemene Politieke Beschouwingen zou hij zich later ‘soeverein’ staande hebben gehouden. Schouderklopje hier, knipoogje daar. Een bekende ­columnist grapt zelfs dat Rutte misschien wel tot 2050 in het Torentje blijft.

Christo heeft inpakken tot kunst verheven; uitpakken blijkt voor de vaderlandse pers een veel lastiger opgave.

Alfons Lammers, Otterlo

Coronapas

Afgelopen week naar Parijs om de door Christo ingepakte Arc de Triomphe te bewonderen. Op het drukke Gare du Nord: coronapas gescand. Drie seconden. In metro en winkels iedereen mondkapje op. Bij toegangshek rondom de Arc coronapas getoond, tas open en gefouilleerd. Een minuut. Een rustige menigte loopt op gepaste afstand van elkaar rond het kunstwerk.

Op elk terras scant een ober mijn ­coronapas. Een seconde. Bezoek aan het museum van Pinault in de Bourse: ticket (uit de muur) en coronapas ­gecontroleerd. Drie seconden. In de ­restaurants: coronapas tonen. Een ­seconde.

Volle terrassen, volle restaurants, volle musea: tijdverlies door controle van coronapas nihil en gevoel van veiligheid groot.

Rudi Wester, Amsterdam

Beter ten halve gekeerd

Volkskrant-wetenschapsjournalist Maarten Keulemans vroeg zich af of er bewijs bestaat dat de coronapas werkt. Nee, was zijn eerlijke antwoord. Blijkt namelijk een idee van slimme rekenjongens en -meisjes van KPMG om de economie op gang te helpen. Een paar dagen later voorspelt hoogleraar epidemiologie en infectieziekten Jaap Goudsmit (O&D, 23/9) dat de huidige coronapas geen lang leven beschoren zal zijn.

Desalniettemin wordt er volop energie en heel veel geld gespendeerd om deze zogeheten corona-exitstrategie te laten slagen. Ik neem aan dat het kabinet het spreekwoord ‘Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’ kent?

Nanette Haze, Nijmegen

Verhuurdersheffing

Zullen we het verhullende woord ‘verhuurdersheffing’ gewoon huurdersheffing gaan noemen? Vanuit de huurinkomsten betalen woningcorporaties immers deze belasting. Zo worden mensen die afhankelijk zijn van sociale huurwoningen in feite indirect extra belast.

Tweederde van de Nederlanders gaat het goed, beter, best. De andere eenderde nagelen we met deze heffing nog even extra vast in hun positie. Maar we blijven natuurlijk wel een gaaf land, waar we natuurlijk ook wel moeten kunnen blijven barbecueën.

Marien van Schijndel, Deventer