Laat de site rotten in zijn eigen vuiligheid

Vandaag publiceren de Volkskrant en NRC Handelsblad een door honderddertig vrouwen ondertekend opiniestuk, waarin adverteerders worden opgeroepen niet meer te adverteren op GeenStijl. Dit vanwege de seksistische reacties van zogenoemde 'reaguurders' op een vraag van de redactie van het weblog of de lezertjes een Volkskrant-journaliste wilden 'doen'. Dat was niet aan dovemansoren gericht - bij GeenStijl kennen ze hun laptoprukkertjes.

Ik weet eigenlijk niet of ik me er als man wel mee mag bemoeien - gezien de sekse van de ondertekenaars (nul mannen) kennelijk liever niet. Ik ben wit en ik ben man, zo langzamerhand behoren heel wat maatschappelijke discoursen tot de no-goarea's.

Het blog onder leiding van de zich 'Pritt' noemende hoofdredacteur Marck Burema - voormalige puzzelmedewerker van Volkskrant Magazine - is gespecialiseerd in seksisme, racisme, haatzaaien, leugens en gore intimidatie. Wie kritiek uit op het blog kan rekenen op persoonlijke aanvallen en krijgt de opgehitste meute reaguurders achter zich aan, een legertje meelopers dat klakkeloos doet wat Feldwebel Burema en zijn stormtroepen hun opdragen.

GeenStijl, zusje van de braafburgerlijke en veelgeplaagde Telegraaf, is een commercieel succes. Adverteerders hebben steeds meer moeite met het bereiken van jonge doelgroepen - die lezen geen kranten en tijdschriften en kijken geen tv, maar zitten wel op internet, bij GeenStijl bijvoorbeeld. Zo hoopt het Nederlandse leger via GS soldaten binnen te halen, probeert Grolsch via het blog de vergrijzing van de bierdrinker af te remmen en wil de Rabobank jonge spaarders trekken. Adverteerders zijn doorgaans niet moralistisch maar wel pragmatisch. Het zal ze worst wezen hoe en waar ze hun potentiële klanten kunnen bereiken, áls dat maar lukt. Maar ze zijn tegelijkertijd ook als de dood voor negatieve publiciteit en de verbinding van hun naam met omstreden zaken. Daarom haken wielersponsors af zodra sprake is van doping, en daarom gaf een aantal adverteerders deze week aan hun advertentiebeleid, en met name hun aanwezigheid op het ranzige GeenStijl, kritisch te zullen bekijken. Niet uit principe, maar vanwege de dreiging van een besmeurd imago: dat kost geld.

Volgens het manifest werken bij GeenStijl de 'invloedrijkste trollen' van Nederland. Het zijn daar inderdaad trollen en invloed heeft het blog zeker. De onderafdeling GeenPeil stond vorig jaar aan de basis van het Oekraïne-referendum en speelde een grote rol bij de uiteindelijke overwinning van het nee-kamp. Die campagne stond onder leiding van Bart Nijman. Dezelfde Nijman ('Van Rossem') die ook de man is achter de hetze tegen de Volkskrant-journaliste, hij is van alle markten thuis.

Overigens leidde dat succes tot enige zelfoverschatting: de Tweede Kamerverkiezingen eindigden voor GeenPeil in een deceptie, welgeteld 4.945 losers kozen voor het sneue wandelende stemkastje Jan Dijkgraaf.

Invloedrijk is GeenStijl ook op het persoonlijk leven van zijn slachtoffers. Dat zijn niet alleen vrouwen, in principe komt iedereen die het blog te na komt of die meningen ventileert die niet in de GeenStijl-kraam te pas komen in aanmerking voor de schandpaal en het volksgericht. Dat gaat al jaren zo. De methodes die daarbij worden gehanteerd zijn niet al te fris, om het maar eens eufemistisch uit te drukken. GeenStijl wordt gemaakt door meedogenloos schorriemorrie zonder een greintje empathie. Als het internet op veel plekken een riool is, schijten de hetzespecialisten van GeenStijl lekker mee.

Toch ben ik het niet eens met de oproep aan de adverteerders, net zoals ik het niet prettig zou vinden wanneer mensen die het niet met mij of andere Volkskrant-columnisten eens zijn Volkskrant-adverteerders zouden aanzetten tot een boycot. Hou dingen gescheiden: zeg gewoon je abonnement op, schrijf een boze ingezonden brief of, in het geval van GeenStijl, laat de site rotten in zijn eigen vuiligheid en negeer hem.

Wie wil weten hoe het werkt, moet vandaag voor de grap toch heel even kijken: zo zijn de manieren van de zelfbenoemde anonieme ridders van het vrije woord.