Kunnen we mensen nog iets gunnen?

Brief van de dag

De Volkskrant bericht op 21 januari over de ‘forse beleggingsportefeuille en tweede huizen van het nieuwe kabinet’. Ik zit het met een gevoel van voyeurisme te lezen. Dit schuurt naar mijn idee toch wel erg aan schending van de privacy. Ook vraag ik me af: wat voegt het toe dit te weten?

Gaan we in Nederland nu iedereen die hard werkt en daar flink voor wordt beloond aan de schandpaal nagelen? En is het niet logisch dat als je veel geld overhoudt, dit slim wegzet? Wat zou jij doen? Zou jij je zuurverdiende geld ruimhartig teruggeven aan de staat en/of tienduizenden euro’s aan goede doelen schenken? Of zou jij ook zo’n leuk vakantiehuisje ­kopen?

Ik ben benieuwd.

Voor alle duidelijkheid: ik zit zelf in de middenmoot en prijs me daar zeer gelukkig mee. Kunnen we mensen die heel hard werken nog iets gunnen? Ik kan me wel boos maken om de wereldwijde verdeling van geld over een klein aantal superrijken in verhouding tot de grote heersende ­armoede, daar moeten we zeker iets mee.

Maar laten we in Nederland in plaats van dat calimerogedrag – ‘Het is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein’ – zo veel mogelijk doen om de minder bedeelde medeburgers te helpen in plaats van jaloers en boos te kijken naar de rijke ­medeburgers.

Volkskrant, schei uit met dit ‘schandpaalgedrag’ en respecteer de privacy van mensen.

Anja de Haan, Hoorn

Pandjesplukken

Na een week van oplopende spanning en hoopvol ongeloof is het allemaal nog veel erger dan gedacht. Het merendeel van de bewindspersonen van het kabinet-Rutte IV blijkt zich inderdaad bezig te houden met handeltjes in onroerend goed. Ook menig parlementariër schijnt erin te liefhebberen, schrijft de voor­treffelijke journalist Yvonne Hofs.

Hugo de Jonge, de nieuwe minister van Volkshuisvesting, is niet te benijden. De al jaren aanslepende woningnood noopt tot een stevig beleid dat een einde maakt aan huisjes melken en pandjes plukken. Maar ja, hoe vertel je het je collega’s?

Boudewijn Otten, Groningen

Stem

Zeer kwalijk, dat John de Mol niets heeft begrepen van schaamte en schuldgevoel bij slachtoffers. Nog erger is dat deze man die wil dat mensen hun stem laten horen ze een zwijgcontract heeft laten ondertekenen met een boete van 10 duizend euro. Welke stem?

Marcel Verspeek, Rotterdam

Gooische matras

Er is nu veel te doen over de seksschandalen bij het programma The Voice. Maar de uitdrukking ‘de Gooische matras’ ­bestaat al zo lang als de Hilversumse ­omroep bestaat. Wat daar gebeurde op (in goed Nederlands) het ­matras laat zich raden. Er is dus niets nieuws onder de zon. Wat wel nieuw is, is het feit dat sinds de MeToo-beweging vrouwen zich niet zomaar alles laten welgevallen. Wat ik overigens toejuich.

Maaike van Gilst, Dieren

Meldpunt

Het zou wat zijn dat er een meldpunt komt voor grensoverschrijdend seksueel gedrag. Zonder wederhoor een vinkje en bij het tweede vinkje mag het meldpunt bepalen hoe verder. Dit meldpunt zou dan een link worden tussen hulp zoeken en de pleger juridisch aanpakken, aldus Carlie van Tongeren en Ingeborg Timmerman. Doodeng, dit soort suggesties. Ten onrechte wordt ervan uitgegaan dat de melder altijd de waarheid spreekt. Een vinkje achter je naam lijkt onschuldig, maar dat is het natuurlijk niet, denk aan de toeslagenaffaire.

Ik hoop op een veranderende cultuur, te beginnen in de opvoeding en op ­scholen. Een cultuur waarin seksualiteit meer bespreekbaar is, en met name de grenzen voor eenieder. Iedereen moet zich bewust worden dat hij of zij dader en/of slachtoffer kan zijn en worden, ­bewust en/of onbewust.

Er is een lange weg te gaan, maar The Voice geeft een grote opening om hierbij stil te staan. Snelle oplossingen, zoals een meldpunt opzetten, zorgen voor een nieuw soort slachtoffers, en daar lijkt niemand mee geholpen.

Margot Spelbrink, Rhoon

Oekraïne

De Nederlandse regering wil alleen ­defensieve wapens leveren aan Oekraïne. Zijn dat soms wapens waarmee uit­sluitend en alleen maar kan worden ­teruggeschoten?

Bert Ten Holter, Prinsenbeek

Oekraïne (2)

Als Europa echt wil opkomen voor Oekraïne, dan zit er maar één ding op: kou ­lijden. Alle energie die we hebben, beter aanwenden. Onze afhankelijkheid van Russisch gas zal echte maatregelen onmogelijk maken, tenzij we weer collectief leren lijden en ons leren aanpassen aan een minder luxe bestaan.

Mark Molenaar, Utrecht

Vergelijken

Brievenschrijver Thomas de Boer vergelijkt de 20-25-jarigen tijdens 1940-’45 met de huidige generatie van dezelfde leeftijd. Zijn boodschap is dat de huidige generatie niet moet klagen, omdat het in 1940-’45 allemaal veel zwaarder was. Met deze onzinnige ver­gelijking slaat hij de plank net zo mis als demonstranten tegen de coronapas die met een jodenster lopen. De gruwelen van de Tweede Wereldoorlog laten zich met helemaal niets vergelijken.

Ronny van de Water, Amsterdam

Suïcides

Afgelopen dinsdag stuurde ik een brief (die niet werd geplaatst) naar de Volkskrant over de onjuiste claim van Daniela Hooghiemstra over de stijging van het aantal suïcides in 2021.

Zij stelde ten onrechte dat het aantal met 15 procent was gestegen in 2021, ­terwijl haar bron, CANS, sprak over een stijging ten opzichte van het gemiddelde tussen 2013 en 2019. Omdat deze aantallen – gelukkig, zou ik willen zeggen – klein zijn, is de variantie (de afwijking in een bepaald jaar van het langjarig ­gemiddelde) relatief groot.

Die 15 procent zou dus een indicatie kunnen zijn dat er iets aan de hand is, maar ook best een zogenaamde uitbijter kunnen zijn. Het gevaar van het gebruik van deze cijfers is dat ze al vrij snel voor waar worden aangezien. Dat bleek vrijdag in deze krant, waarin de voorzitter van het SER-jongerenplatform en passant meldde dat het aantal suïcides onder jongvolwassenen in 2021 met 15 procent is toegenomen. Waar Hooghiemstra suggereerde dat we hier het gevolg van covid zagen en de voorzitter van het jongerenplatform hier het gevolg van de algehele achterstandsituatie van de jongeren ontwaart, bestaat daar geen enkele zekerheid over. Maar hun boodschap krijgt meteen een alarmistische toon.

Ik meen, omdat elke suïcide een ­dramatische gebeurtenis is voor velen, dat de Volkskrant haar columnisten en ­redacteuren moet behoeden voor dit soort uitglijders. Ze voorkomt daarmee het ontstaan van broodje-aapverhalen, die pijnlijk zijn voor velen.

Evert de Zoeten, Zwolle