ingezonden brieven
Kies voor bedreigde soorten, in plaats van de dodo weer tot leven wekken
Moeten we de dodo opnieuw tot leven wekken? Of zijn er andere soorten die de voorkeur moeten krijgen? Deze vraag als ook de voortdurende discussie over man-vrouw-verhouding staan centraal in de brievenrubriek.
De plannen van Colossal Biosciences om de dodo weer in leven te roepen, na plannen voor de mammoet en Tasmaanse tijger, hebben het nodige stof doen opwaaien bij wetenschappers. Het geld zou beter kunnen worden besteed aan behoud van bedreigde soorten en bovendien bestaan de ecosystemen waar ze leefden nauwelijks meer.
Echter vermoed ik dat Colossal doelbewust inzet op deze drie uitgestorven soorten om geld op te halen. Mensen voelen namelijk meer affectie voor iconische soorten, veelal zoogdieren. Hierop steunen veel natuurcampagnes, dus ook fundraisers.
Hoewel er nog veel ethische bezwaren zijn voor de-extinctie, zijn de economische en ecologische tegenargumenten minder krachtig voor tientallen ongeziene soorten die jaarlijks uitsterven maar waarvan de ecosystemen nog intact zijn. Voor die soorten zou de-extinctie een middel kunnen zijn voor toekomstige generaties als het niet lukt om de tegenwoordig één miljoen bedreigde soorten te behouden.
Bob Kreiken, Delft
M/v
Ben ik de enige die een oorzaak-gevolg-relatie ziet tussen deze twee artikelen? Op zaterdag 18/2 : ‘Nee, mannen, jullie doen nog niet genoeg in huis’. Op maandag 21 februari: ‘Zijn vaders slechter af bij vechtscheiding?’
In het laatste artikel wordt gesuggereerd dat er een genderbias is, vanwege de vrouwelijke hulpverleners die betrokken zijn bij scheidingen. Moeders krijgen na een scheiding veel vaker de omgangsregeling die zij wensen en vaders zijn vaker depressief. Speelt niet ook een grote rol, dat moeders tijdens het huwelijk al vaker parttime werkten en meer tijd aan de kinderen besteedden dan vaders?
Het lijkt er sterk op, dat het patroon van tijdens het huwelijk na het huwelijk wordt voortgezet. De vrouw zorgde al meer, daarom ligt het voor de hand dat de kinderen meer uren per week bij haar verblijven na een scheiding. De man besteedde al minder tijd aan zorgen voor de kinderen. Daarom ligt het voor de hand dat de kinderen wat minder uren per week bij hem doorbrengen na een scheiding.
Parttime werkende moeders krijgen vaak te horen dat ze meer moeten werken, omdat ze anders in het geval van een scheiding financieel slechter af zouden zijn. Misschien is het nu tijd om vaders te vertellen dat ze meer moeten zorgen, omdat ze anders na een eventuele scheiding wat de kinderen betreft slechter af zullen zijn.
Aafke van der Ende, Utrecht
M/v (2)
Bij de terugkerende discussie over de verdeling van werkzaamheden in het huishouden tussen mannen en vrouwen, hoor ik steevast van de kant van mannen: ‘Ik wil best meer doen in het huishouden, maar dan wel op mijn eigen manier. Mijn vrouw is zo perfectionistisch dat ik het nooit goed doe. Dan doe ik het maar niet.’
Vreemd toch, dat taken die voorheen vooral door vrouwen werden gedaan vaak met minder aanzien worden bedeeld. Als ik de racefiets van mijn man zou schoonmaken zou hij dat waarschijnlijk ook niet de goede manier vinden. En dat is dan weer wel heel belangrijk en moet vooral op ‘zijn manier’ gebeuren, omdat het anders niet goed is.
Heren, als je je huis goed schoon wil houden zijn daar bepaalde standaarden voor. Dat heeft niets met perfectionisme te maken, of zeurderigheid, dat is een kwestie van goed schoonmaken of niet.
Ruth Jansen, Amersfoort
Provincie
Ik wil niet doorzeuren over de ontdekking dat de Volkskrant onlangs op een statistiekkaartje niet wist waar Groningen en Friesland lagen, noch wil ik klagen over het gebruik van het woord ‘plattelandsprovincies’ in het onderzoek over regionaal vertrouwen in landelijke politiek, of over het gebrek aan berichtgeving over de ontwrichting van de stad Groningen door de staking van de vuilnisophalers, maar de Volkskrant van dinsdag had toch warempel zo Het Parool in gekund, met zijn twee pagina’s over alweer een hoofdstedelijke dode in de rubriek Eenzame Uitvaart en in de recensierubriek enkel Amsterdamse evenementen, terwijl als apotheose Sylvia Witteman met een boa authentiek sfeervol Mokums staat te zingen op het Leidseplein over jajem en stijfselkissies (die malle Amsterdammers toch), dus een onsje minder Randstad, zou dat het precidaat ‘landelijk dagblad’ niet net weer zijn goede gewicht geven?
Trees Roose, Haren
Wilt u reageren op een brief of een artikel? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar brieven@volkskrant.nl
Het belangrijkst is dat een brief helder en duidelijk is. Wie een origineel en nog niet eerder verwoord standpunt naar voren brengt, maakt grotere kans de krant te halen. Een brief die mooi en prikkelend is geschreven, heeft ook een streepje voor. Kritiek op de Volkskrant wordt vaak gepubliceerd, op-de-man-gespeelde kritiek op personen plaatsen we liever niet. Iedere brief wordt gelezen door een team van ervaren opinieredacteuren en krijgt een kans. En wekelijks halen ongeveer vijftig brieven de krant. Over de uitslag kan helaas niet worden gecorrespondeerd. Wij zijn er trots op dat onze lezers mooie en goede brieven schrijven, waarvan we elke dag een levendige rubriek kunnen samenstellen.
